Lake Moraine

 

Inleiding

Dit jaar zijn we naar het westen van Canada geweest.

Canada in het kort:

  • Alles is groot, de koffiemokken, de vrachtwagens zijn 3 x zo lang als in Nederland, de meren, watervallen en de bergen.
  • Super vriendelijke en nette mensen. In de parken en langs de weg zie je geen afval liggen
  • Overal zijn pittoiletten en die zijn nog schoon ook.
  • Verrassend was dat ieder dorp zo’n beetje zijn eigen bierbrouwerij heeft. Het bier (voornamelijk IPA) is heerlijk.
  • Fantastische natuur en kans om regelmatig beren / elk / moose te zien
  • De vele meren met de super mooie groen/blauwe kleur.
  • De vele watervallen.
  • Hele lange goederentreinen (tot wel 4km lang) en die ook ’s nachts regelmatig luid toeterend over het spoor rijden.

Highlights van deze trip:

  • Het regenwoud op Vancouver Island.
  • De besneeuwde bergen van de Rocky Mountains.
  • Lake Moraine.
  • Lake Louise / Lake Agnes vanaf de Little Beehive.
  • Helmcken Falls
  • Wildlife, alhoewel wij niet super veel gezien hebben, was het toch iedere keer mooi als we een beer of elk zagen

Globale route:

  • Vancouver, Vancouver Island (Ucluelet en Campbell River), Nairn Falls, Clearwater, Jasper, Icefiels Parkway, Banff,
    Lake Louise, Yoho NP (Field), Revelstoke, Kelowna en Manning Park.

Dag 1 Amsterdam – Vancouver

Met KLM vliegen we in ruim 9 uur naar Vancouver. We vertrekken om 15:30 en in Vancouver is het als we landen ook 15:30 uur. Een tijdsverschil van 9 uur dus. Dat is wel ff wennen.
Op het vliegveld van Vancouver is veel geautomatiseerd waardoor we snel door de paspoortcontrole zijn en ook de bagage is er vlot.
We pakken de Skytrain naar ons Airbnb waar we een kamer hebben voor 2 nachten. Het is een klein stukje lopen vanaf het station naar het Airbnb. Het ligt in een rustige wijk met veel groen.
Na eventjes opgefrist te hebben, is het tijd om op zoek te gaan naar iets eetbaars.
Dat vinden we in een supermarkt en samen met een koffie is dat goed genoeg voor nu.

Dag 2 Vancouver

Na een brakke nacht en een ontbijtje met koffie en broodjes met gesmolten kaas er op gaan we richting de skytrain.
Vandaag gaan we fietsend wat rondkijken in Vancouver.
Een inschattingsfoutje zorgt ervoor dat we eerst nog 2,5km van de skytrain naar de fietsverhuurder moeten lopen.
Helaas niet door een hele interessante buurt.

Bij Jo-e Cycles huren we een e-bike en een gewone fiets en fietsen dan richting de seawall en het Stanleypark.
Dit is een best groot park met wat bossen, heuvels en watertjes.
Onze route gaat vooral langs de rand, zodat we continue het water en de boten zien. Ook komt er regelmatig een watervliegtuig voorbij.
Via de Lions gate bridge doen we nog een poging om de Capitilano brug / pretpark, wat noordelijker van Vancouver, te bezoeken, maar de grote weg is ons toch net iets te gevaarlijk om langs te fietsen.
Terug het Stanleypark in, fietsen we eerst naar de bevervijver, waar we wel zwarte eekhoorns zien, maar uiteraard geen bevers.
Dan door langs de seawall.

Het is nu wat drukker op de weg en we moeten goed uitkijken. We fietsen naar Granville Island, waar we de overdekte markt bezoeken.
Doet een beetje denken aan de Rotterdamse markthal, maar dan leuker. Allemaal kraampjes met lokale producten.
Tijd voor een koffie en een lekker bosbessenbroodje.

En weer door……langs het Olympisch dorp.
Wat opvalt dat er toch veel groen is in Vancouver en er zijn veel speelveldjes voor de jeugd waar ze kunnen honkballen.
De skyline heeft wel veel hoogbouw, maar door het vele water is dat voor ons niet storend. Terug richting de fietsverhuurder komen we nog door Chinatown en een buurt met helaas veel zwervers en drugsgebruikers.

Uiteindelijk fietsen we 36km. Een mooie route waarbij we een mooie eerste indruk hebben gekregen van Vancouver.

Via de waterzijde lopen we terug naar de skytrain, maar niet zonder eerst een burrito pittige kip gegeten te hebben.

Om te voorkomen dat we in slaap vallen, wandelen we nog naar en door het Queen Elizabeth park. Een best groot park met veel gras, bankjes en eekhoorns.

Onze laatste wandeling is terug naar de Airbnb, maar eerst nog op zoek naar avondeten en het ontbijt voor morgen. In de supermarkt vinden we wel het avondeten, maar lekkere broodjes hebben ze er niet. Gelukkig is er een nog een bakker open, die veel te veel lekkere dingen heeft. De net vers gemaakt appel kruimel taartjes gaan de ochtend niet halen 😉

Dag 3 Vancouver – Abbotsford – Nanaimo (Vancouver Island)

Na een wat betere nacht begon de dag al vroeg. Een dag die voor een groot deel gaat bestaan uit wachten en reizen
Om 7.15 uur verlaten we de Airbnb en lopen we naar de skytrain.
Op station Bridgeport stappen we uit en lopen we door het Rock Rover Casino Resort naar de plaats waar camper verhuurder Four Seasons ons zal ophalen.
De verhuurder rijdt een rondje om op verschillende plaatsen zijn kippen bij elkaar te scharrelen.
Daarna worden we naar het kantoor van Four Seasons in Abbotsford gebracht.
Daar handelen we het papierwerk af en krijgen we in het Nederlands een uitleg over de camper.

Ons tijdelijke mini huisje voor de komende weken is 7,5 meter lang, 2,5 meter breed, 3.40 meter hoog en weegt 5800kg.
In Nederland noemen we dat een vrachtwagen. In Canada mag je er als toerist gewoon met een B-rijbewijs mee rijden.

Een automaat, dat kennen we. Alleen het systeem op de auto in Drive te zetten, niet.
Daarna naar de Walmart voor de boodschappen pick-up en een paar dingetjes zelf halen.
Via highway 1 rijden we naar Horseshoe Bay, daar zit de ferry terminal. Daar zijn we veel te vroeg, nl half 2 terwijl de ferry om 4 uur gaat.
Het wachten duurt lang, maar na 16 uur zitten we op de ferry van de zon en de wind te genieten.
Door naar de campsite waar we de camper aan water en stroom koppelen, de rommel opruimen en buiten gaan zitten.

We staan op Brannen Lake RV campground. Mooie grote plek met een elektra en water aansluiting.

Klaas loopt nog even naar het Brannen lake en ziet op de weg er naar toe nog een ree. Het meer zelf is niet heel bijzonder.

Dag 4 Nanaimo – Ucluelet

Even wat meer informatie over de binnenkant van de camper.
We hebben een kleine keuken met 3 gaspitten, een koelkast met vriesvak, magnetron en oven.
De oven en de magnetron zijn alleen te gebruiken als je stroom hebt van de campsite. Dat geldt ook voor de meegeleverde broodrooster.
Zelfs dingen als een waslijn, wasknijpers en schoonmaakspullen worden meegeleverd evenals beddengoed en handdoeken.

We hebben redelijk goed geslapen in ons tiny home. Nadat we een en ander hebben gereorganiseerd, gaan we weer op pad. Eerst langs de supermarkt om vers eten voor de komende dagen in te slaan.

Nadat we na zo’n 60km de weg naar Ucluelet inslaan, wordt het mooi.
Door bosachtig gebied met van voren bergen met nog wat sneeuw rijden we eerst naar Port Alberni. Hier is het tijd voor een pitstop met een grote mok koffie / chocolademelk.

De RV lijkt wel wat moeite te hebben met de bergachtige weg.
Bij Wally Creek stoppen we voor een lunch pauze. Een mooie plek aan een hard stromende rivier.
Voordeel van een camper is dat we altijd ons eigen toilet bij ons hebben. Scheelt weer wild toiletteren.

Bij het informatiecentrum van het Pacific Rim Nationale Park, halen we wat informatie op en dan door naar de campsite.

We worden gewaarschuwd voor een wolf die in de buurt loopt en dat we absoluut geen etenswaren buiten mogen laten liggen. Ook borden, bestek, pannen e.d. mogen niet buiten liggen, ook niet als alles afgewassen is.
Er wordt echter niet gewaarschuwd voor de brutale eksters die als ze kans krijgen het eten van je bord jatten.

We hebben een mooie plek onder de vele bomen. Tijd voor een bakkie met een appel donut.

Dan is het tijd voor een korte middagwandeling naar een uitzichtspunt over de grote oceaan en via het strand.

Campground: Green Point campground
Sites met veel privacy en ze zijn ruim. Er zijn heel veel bomen, waardoor er weinig zon op de campsite komt. De sanitaire voorzieningen zijn ruim en schoon.

Dag 5 Ucluelet

Nadat gisteren tijdens het brood roosteren het brandalarm in de camper afging, vandaag maar een wat creatievere manier gevonden om geroosterd brood te krijgen. Buiten op een emmer aan het stopcontact 🙂

Als we eea opgeruimd hebben, rijden we naar onze eerste wandelplek van vandaag. Twee lusjes van ieder een kilometer over vlonderplanken door het regenwoud. Mooi gedaan en bijzonder dat je hier een mini regenwoud hebt.

Zelfs de zalm legt hier zijn eieren en er groeien planten die een geur afscheiden die de beren uit hun winterslaap halen.

Dan door naar Ucluelet om daar de vuurtorentrail te lopen. Een mooi pad langs de kustlijn door het met heel veel uitzichtpunten en dito bankjes.
Jammer is het pad slechts 2,5 kilometer lang.Pacific Rim trail

Het bakkertje wat we op het oog hebben, zit helaas dicht, dus dan maar zelf brood smeren. Helaas wel langs een drukke weg.
Klaas loopt daar nog een kleine wandeling naar een punt waar hij uitzicht heeft op de zee met golven die stuk slaan op de zwarte rotsen.

Bij Combers beach lopen we nog even het strand op en zien we in de verte een paar rotsen waar zeeleeuwen op liggen.

De pyromaan van ons tweeën, vindt het tijd om een vuurtje stoken. Bij de park ranger kunnen we voor 7 euro hout kopen. Misschien dat het aan het hout ligt of aan ons, maar het fikkie levert vooral veel rook op.

Dag 6 Ucluelet

We starten rustig op met koffie en broodje. Daarna checken we alvast in op onze nieuwe site, zodat we onze natte handdoeken op kunnen hangen.

Daarna rijden we naar het Kwisitis bezoekerscentrum, waar we de South beach trail doen. Een korte, maar wel mooie wandeling, door het bos, naar het strand.

Dan een stukje terug om de Shorepine Bog Trail te doen. Deze is slechts 800 meter lang en gaat over een vlonderpad. Wandelaars voor ons gaan hem met de klok meelopen. Tegendraads als wij zijn, doen wij h’m tegen de klok in.

Als we een flauwe bocht nemen, steekt er 50 meter voor ons een zwarte beer het pad over.
Wow wat gaaf! We zijn aan de ene kant verbaasd, Klaas is vooral nieuwsgierig en Marjan voorzichtig.
We laten de beer rustig zijn ding doen. Hij voelt zich duidelijk niet aangevallen en kijkt af en toe onze kant op. Of hij wil zeggen: “ik heb jullie al lang gezien en geroken”. Hij zwaait nog net niet naar ons.

Als de beer verder loopt, wandelen wij ook weer verder.

In Ucluelet scharrelen we een lunch op, die wij op Long Beach opeten.
Long Beach is het langste strand van Vancouver Island en er wordt veel gesurfd.
Klaas maakt nog een lange wandeling, terwijl Marjan een boek leest.

Terug op de campsite zijn onze handdoeken helaas niet droog.

Er zijn wel veel muggen. Je hoort ze niet, ziet ze amper, maar ze veroorzaken wel grote, jeukende bulten.

’s Avonds is het tijd voor een Canadees speciaal biertje. Een heerlijke IPA en die smaakt prima .
Ze houden hier niet van halve maatregelen, want ook het speciaal bier zit in halve liter blikken.

Dag 7 Ucluelet – Campbell River

Ondanks dat het zondag is, staan we om 7 uur al op. We rijden vandaag naar Campbell River in het noorden van Vancouver Island. Een rit van 250km.

Een nadeel van een camper is, dat je af en toe de sanitair- en vuilwatertanks moet legen.
Bij Greenpoint campground is dat gratis, dus we gaan het maar eens proberen. Handschoenen aan, slang aankoppelen en de hendel uittrekken. Dat is tenminste zoals het ons uitgelegd is, de praktijk is dat er niets uitkomt……
Na wat puzzelen, blijkt er aan de andere onderkant van de camper nog een hendel te zijn die we open moeten trekken. Dat was alleen ff niet verteld….Quinsam campground

We vullen meteen het schoon water bij, om nog onverklaarbare reden gaat daar onwijs veel in.

Dan op weg. De eerste 125km zijn mooi, daarna is 125km snelweg. Tijd voor een slaapje…..

Al redelijk vroeg komen we op Quinsam Campground. We hebben een mooie plek aan de rivier.
Deze campsite heeft geen voorzieningen dus we zijn volledig aangewezen op de camper.

Omdat we zo vroeg zijn, hebben we genoeg tijd om naar de Elk watervallen te gaan.Elk Falls
Een mooie wandeling met een indrukwekkende waterval.
Vanaf de hangbrug heb je een mooi uitzicht op de waterval.

Dag 8 Campbell River

Vroeg op vandaag, want we gaan (hopelijk) walvis spotten.

We parkeren de RV bij het winkelcentrum (want gratis…..).
Bij Campbell River Whale watching krijgen we een mooi rood thermopak (waterdicht skipak zeg maar) en na een korte uitleg van de schipper, stappen we op de zodiac. Een snelle rubberen boot, maar wel met wc.Campbell River Whale Watching

Ten noorden van Vancouver Island liggen allemaal eilanden. Het is mooi weer, weinig wind en de zee is rustig.
Met zo’n 50km per uur varen we om de eilanden op zoek naar wild.
Lang verhaal kort: we zien geen walvissen helaas, maar wel zeeleeuwen, zeehonden, 2 beren, zeearenden en een groep dolfijnen.

Op Stuart Island krijgen we een lekkere sandwich, koekjes en koffie / thee of chocolademelk.

Op de terugweg vallen we bijna in slaap wat best tricky is als je aan de rand van de zodiac zit.

Ondanks dat de schipper in opleiding er alles aan doet om er wat van te maken, is het toch een iet wat tegenvallende tour.
Hoewel het gebruikelijk is om in Canada een fooi van zo’n 10% te geven, besluiten we om niets te geven. Daar zijn we niet de enige in, want bijna iedereen loopt meteen weg.

’s Avonds koelt het al snel af en gaan we dan ook snel de camper in.

Dag 9 Campbell River – Nanaimo

Gisteravond en de hele nacht heeft het stevig geregend, maar als we opstaan is het gelukkig droog.

Vandaag rijden we terug naar Nanaimo, omdat we morgenvroeg de ferry naar het vaste land pakken.Westwood Lake trail

We wilden nog een wandeling doen in de buurt van Campbell River, maar we vermoeden dat deze erg modderig is, dus die slaan we over.

Eerst maar eens tanken. Dat is wat verwarrend, omdat we een bepaald bedrag op moet geven en wij willen de tank gewoon vol hebben.
Blijkt dat als we minder tanken er ook minder afgeschreven wordt.
Het hoogst bedrag is $200 (ruim 100 liter) dus dat doen we maar. Dat zal toch wel genoeg zijn om de tank te vullen?
Niet dus. De tank is dan pas voor 3/4 gevuld. 1 op slurp dus.

Via de highway rijden we naar Nanaimo. Onderweg staat er heel veel wind en we moeten werken om de camper recht op de weg te houden.

We rijden iets door en maken een wandeling om het Westwood meer, een rondje van 6km. Een makkelijke, maar wel mooie wandeling. Hier lunchen we ook.

Dan naar Brannen Lake campground waar we dezelfde site hebben als de eerste nacht.
Hier doen we ook de was. Ideaal dat dit hier kan.

Dag 10 Nanaimo – Nairn Falls

Vandaag is een reis- en watervallen dag

Om 7 uur kraait de haan (=wekker van Klaas).
Opstaan, ontbijtje, camper vertrek klaar maken en rijden maar.
We melden ons bij de ferry terminal in Nanaimo en mogen aansluiten in een rij met campers en busjes.
Tegen 9 uur krijgen we te horen dat we zo mogen boarden.
Auto uit, tank met propaangas afsluiten, koelkast uitzetten en daarna de ferry op.
Het is 1 1/2 uur varen naar Horseshoe Bay. Op het dek is het koud (het is hier ’s morgens en ’s avonds sowieso koud, het lijkt Namibië wel…..al is het daar ’s nachts nog kouder).

In Horseshoe Bay is een wegafsluiting waardoor we met wat omwegen uiteindelijk op highway 99 terecht komen.

Bij Shannon Falls stoppen we om via een korte wandeling de waterval te bekijken. Vanaf 325 meter komt het water met veel geraas naar beneden.

In Squamish doen we boodschappen, lunchen is er niet echt interessant. De Brandywine Falls zijn ook mooi om te zien.

Door het skioord en voormalige stad van de Olympische spelen van 2010, Whistler, rijden we de laatste 40km naar de campsite van de Nairn Falls. Wederom hebben we een mooie plek.Nairn Falls

Omdat het nog redelijk vroeg is, wandelen we ook nog naar de waterval van Nairn. Een leuke wandeling van 2km heen langs de groene rivier.
De Nairn Falls is indrukwekkend. Met donderend geraas stort het water zich naar beneden. Een mooie plek om even te genieten van het uitzicht en de zon.

’s Avonds vroeg de camper in, want we worden opgegeten door de grote bloeddorstige muggen.

Dag 11 Nairn Falls

Vandaag eens een dag dat we ons tiny home niet hoeven te verplaatsen of nodig hebben.
We starten heel rustig op met een ontbijtje en filterkoffie.

Dan de wandelschoenen aan en op pad. We lopen eerst naar het One Mile lake, 2,5km vanaf de campground. Een mooi pad door het bos met zelfs een frisbee baan. Het meer zelf is behoorlijk groot.
De zon schijnt vandaag volop en het is aangenaam warm.

Na een korte break aan de andere kant van het meer, gaan we via de Lumpy’s Epic route terug. In het begin easy peasy vlak over een paardenpad.Lumpy's Epic trail
Onze hoop was dat deze route om de berg heen zou lopen. Helaas… we gaan ook stevig omhoog over een redelijk technisch pad. Eindelijk is er een bankje met een fantastisch uitzicht op de groene rivier en diverse besneeuwde bergtoppen, waaronder die van Mount Curry.

Hier Sooty Grouse (grauw sneeuwhoen)blijven we even genoten en uitgerust te hebben, lopen we verder.
We zien nog een Sooty Grouse (grauw sneeuwhoen). Een hele aparte vogel met een gele kop, gele wangen die lijken te praten en grote half ronde staart. Het maakt een brommend geluid.
Een mooie, maar rare vogel.

Op en neer, maar uiteindelijk toch helemaal naar beneden. Deze wandeling van 12km was toch iets pittiger dan van te voren verwacht.
Een beetje moe komen we weer bij de camper aan.

Dag 12 Nairn Falls – Cache Creek

Vandaag een rit van zo’n 205km voor de boeg. We verlaten Nairn Falls campground en rijden eerst naar Pemberton om water en benzine aan te vullen.
De watertank was duidelijk zo goed als leeg, want het duurt ruim 10 minuten voordat de tank vol is.
In tegenstelling stelling tot het water is de benzine helaas niet gratis. Na 113 liter is er een aardig bedrag doorheen gejaagd en is de tank nog niet vol.

Via highway 99, rijden we over de Cayoosh pass (1275 meter) richting Lillooet. Vlak ervoor stoppen we bij het Seton meer. Een behoorlijk groot meer. Hier kan gezwommen worden, maar er wordt ook gevist op forel. We lopen via een steil pad snel naar beneden, weer naar boven duurt wat langer

In Lillooet lopen we eerst een sportzaak in om te kijken wat een donzen jack kost, wat het is af en toe best fris.
De prijzen zijn hier ook stevig, dus we kijken het nog ff aan

Tijd voor een bakkie met wat lekkers bij Abundance Artisan bakery. Yummie
De “‘small” koffie is nog steeds een beste sloot en ook de cinamom roll is een groot stuk.

Na de boodschappen rijden we door over de highway 99, na nog een korte stop bij Marble Canyon, rijden we richting Loon lake.
De passagier en tevens navigator (Klaas) zit, letterlijk, te slapen en daardoor missen we de afslag. Pas na 4km kunnen we op niet legale wijze keren.

Dan is het nog 18km over een smalle weg naar Evergreen Fishing Resort.
Dit ligt aan het Loon lake.
We mogen zelf een plek kiezen en kiezen er 1 met uitzicht op het meer.
We hebben voor het eerst full hookup en we moeten even navragen wat we dan met de sanitair- en vuilwatertank moeten doen.
Na het lozen geeft de sensor van de sanitair tank nog steeds aan voor 1/3 vol te zitten. We hopen maar dat de sensor vuil is.

De vogelaar onder ons is ook blij, want ze ziet een epauletspreeuw (red winged black bird)
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Epauletspreeuw

We doen nog ff wasje voor slechts $4 (dat is inclusief gebruik van de droger).

Dag 13 Cache Creek – Wells Gray Park

We staan om 7 uur op en scoren een snel ontbijt.
Vandaag moeten we 295 km rijden naar het “voeteneind” van Wells Gray park.
Omdat het pijpenstelen regent, trekken we ons regenpak aan om de camper los te koppelen van water, elektriciteit en riolering.
Via Facebook en een app hadden we mee gekregen dat er 2 bosbranden zijn naast highway 97, 1 under control en 1 out of control.
Voor de highway zelf zijn er geen beperkingen
Uiteindelijk zien we er niets van, we ruiken alleen de rooklucht.
Om 13 uur staan we al in Clearwater. Daar doen we de boodschappen en eten we een hamburger. Hoeven we vanavond niet te kokeShapats fallsn

Daarna beginnen we met ” watervallen hoppen”.
De weg naar de campground is namelijk 65 km lang en langs die weg zijn heel veel watervallen te vinden.

We gaan naar de Triple Decker Falls en de Shapats Falls.
Daarna is de energie van Marjan op en loopt Klaas alleen naar de Moul Falls.
Een waterval waarbij je via een steile trap beneden kunt komen. Van de spray wordt je goed nat.

Na deze bezoekjes is het volgens de navigatie nog 1 1/2 uur rijden over de laatste 26 km over een gravel weg. Gelukkig gaat het wat sneller en vinden we na wat gezoek onze campsite.
Mobiele ontvangst of internet is 0, onze telefoons staan daarom op vliegtuigstand.

We hebben geen idee wat voor dag het nu is. Als de parkoperator de reservering komt controleren en vraagt of we inderdaad tot dinsdag blijven, zeggen we: als 3 nachten tot dinsdag is, dan klopt dat.

Dag 14 Wells Gray Park

We slapen uit tot een uur of 8 en starten op ons gemakje op.
Als we buiten zitten met ons ontbijt zien we twee deers (herten) over de weg rennen.
Geen foto , daarvoor hadden ze te veel haast.

We rijden rustig over de gravelweg terug naar de Dawson Falls.
En vanaf Dawson Falls wandelen we naar de Helmcken Falls.Helmcken falls
Hier dondert het water een kleine 100 meter naar beneden. Wat een geweld.
De spray is dusdanig dat er 2 regenbogen te zien zijn.
Een prachtige wandeling langs de rivier (4 km heen en 4 km terug).

We lunchen daarna bij Red Spring waar je een mooi uitzicht hebt over de Clearwater river.
Nadat we weer rijden, ontmoeten we nog een hert die rustig voor de auto langs over de weg huppelt.

Op de campground parkeren we de camper en eten we het gisteren gekochte gebak op als beloning.

Marjan leest daarna een boek terwijl Klaas nog een rondje gaat wandelen.
Hij is al snel terug. Gegrom in het donkere bos kan een beer met een of meer kleintjes betekenen en die wil je niet tegen komen, zeker niet alleen.

Dag 15 Wells Gray Park

We beginnen met uitslapen tot een uur of 8 en een ontbijtje.
Daarna trekken we onze vieze wandelspullen weer aan en gaan we naar Bailey’s Chute.
De naamgever van deze stroomversnelling heeft in de 40-er jaren gewerkt aan het in bedwang houden van de rivier. Helaas is de beste man bij een boottrip op dezelfde rivier overleden.

Weer een mooie waterval en daarna lopen we de West Lake loop. Een wandeling die gedeeltelijk boven de Clearwater river loopt en gedeeltelijk door het bos.
Marjan vindt daarna dat er genoeg gewandeld is, Klaas heeft nog wel energie voor meer.
We hoppen naar de volgende parkeerplaats, maar daar is het zo rustig dat Klaas alleen gaan wandelen geen goed idee vindt. Marjan vindt het ook geen fijn idee dat Klaas daar alleen wandelt.
Door naar Dawson Falls waar we gisteren ook geweest zijn. Het kost wat moeite om de camper op het parkeerterrein te krijgen. Best druk hier.
Na een lunch blijft Marjan bij de camper met een boek en Klaas speed hiked nog een keer naar Helmcken Falls. Dit blijft toch wel 1 van de mooiste watervallen die we ooit gezien hebben.

Na 2 weken niet hardgelopen te hebben, is dit een mooie kans. Al trail rennend rent hij terug naar de parkeerplaats.
De vele boomwortels en stenen worden soms met geluk omzeild. Nog helemaal heel, maar niet bepaald fris ruikend, komt hij aan bij het beginpunt.

Marjan heeft ondertussen een boek gelezen. Helaas word je buiten opgevreten door de bloeddorstige muggen, dus dat lezen moest binnen gebeurenZwarte beer Clearwater campground.

Rustig rijden we terug naar de campground. Achter een sportauto aan die maar slecht over de zand/gravel weg kan rijden. Hij laat ons er langs.
Een paar kilometer verder: een beer op de weg, die zo van ons schrikt dat hij gelijk de struiken in rent.
Een eindje verder weer een beer op de weg. Die zien we een stuk eerder. Stoppen, alarmlichten aan, foto’s maken en na een paar minuten verdwijnt deze beer ook in het bos. Mooi om te zien.

We sluiten af met een hot chocolate bij het Osprey café en weten ondertussen ook waar hier de sanidump is. Dat gaan we morgenochtend eerst doen.

Dag 16 Wells Gray Park – Jasper

Vandaag staat er een rit van 385 km op het programma. De highway is lang niet altijd dubbelbaans (lees: nergens dubbelbaans behalve wat kruipstroken om vrachtverkeer en slome campers in te halen) en bovendien schiet je met een camper minder snel op dan met een auto.
Half 7 kraait daarom de haan. Aankleden, slide out inschuiven en rijden maar.
Eerst de sanidump. Daar zijn we een kwartier mee zoet. Daarna hobbelen we rustig terug naar de bewoonde wereld (en internet ) in Clearwater.
Daar arriveren we rond 8 uur. De supermarkt, tanken (153 liter, dit bakbeest lust wel weer een slokje), een ontbijt en weer verder.
Het is een lange rit met uitzicht op de prachtige bergen.
Onderweg zien we diverse zwarte beren en een cinnamon beer (= zwarte beer met een bruine vacht).
Het verloopt vlot, we staan om 14.00 in Jasper op een parkeerterrein (vlak voor Jasper wisselt de tijdzone, de dag is daarom vandaag voor ons een uur korter).

Naar de laundry voor de was en bij een sportzaak allebei een dik vest aangeschaft. Overdag is het prima te doen, maar ’s morgens en ’s avonds is het blauwbekken (5 graden of kouder). Volgens de verkoper te koud voor de tijd van het jaar).

@Dutchbackpackers

Daarna naar Whistler Campground, inchecken en naar onze plaats.
Een kever heeft hier alle bomen opgegeten, daarom is de campground erg kaal. Voordeel: rondom zie je de bergen met sneeuw er op.

Ons eten warmen we op op een houtvuur.
En tot nu toe geen muggen!

Dag 17 Jasper

Blij dat we goede dekbedden hebben gekregen van de verhuurder, want het was vannacht behoorlijk koud. Hopelijk hoeven we geen ijskrabber te kopen.

We gaan vroeg op pad om naar Maligne Lake te rijden. Van de weg er naar toe is bekend dat er veel dieren te zien zijn.
Wij hebben pech, want we zien niet zo heel veel: enorm groot mannetjes Elk , familie van de hert. En we zien nog een zee-adelaar.

Rode stoelen bij Maligne lakeBij Maligne Lake  lopen we snel naar een uitzichtpunt om vervolgens een leuke boottocht te maken naar Spirit eiland.
We worden omgeven door bergen, waar nu nog sneeuw op ligt. Die is over een maand verdwenen.

Op Spirit eiland, waarvan zelfs de gids niet weet hoe die naam ontstaan is, mogen we 20 minuten aan wal.
Eigenlijk is het een schiereiland. Het wordt door de indiginous bevolking als heilig gezien en we mogen er alleen op een afstand naar kijken. Overigens is het eiland zelf niet heel bijzonder, er staan slechts 27 ceders op en meer niet.

Terug bij het vertrekpunt, pakken we een bak koffie en rijden over dezelfde weg in een rustig tempo terug.

De omgeving is echt schitterend hier

Vlak voor Jasper heb je Maligne canyon.
We beginnen met omhoog lopen en dan, via 6 bruggen, lopen we langs de schitterende canyon. Het water stroomt rustig, maar dSpirit Islande kleuren en uitzichten zijn spectaculair. Op sommige plaatsen is de canyon wel 50 meter diep. In de winter kun je er zelfs in ijswandelen. Zelfs nu staat er op 1 plek nog ijs in de canyon.

Halverwege de wandeling komt er een grote elk voorbij wandelen. Die schijnt een kleine te hebben en dan kunnen ze behoorlijk agressief zijn.
Aangezien ze het formaat van een eland hebben, wil je daar geen ruzie mee krijgen.

We hebben nog tijd over en willen naar Lake Annette en Edith Lake. Helaas mag je daar met een camper niet komen. Nu wisten we dit en dachten dat we alternatief hadden. Helaas kunnen we die parkeerplaats niet vinden.

Dan maar terug naar de campsite.
Daar zien we plotseling een elk achter onze camper lopen. Totaal niet schuw is ze aan het smullen van het lekkere gras bij ons tiny home.

Er wordt op de campsite gewaarschuwd dat beren de jonge elken eten. Het kan dus maar zo zijn dat een beer naast onze camper een smakelijk hapje elk gaat zitten oppeuzelen

Dag 18 Jasper

Ondanks dat de nacht fris was, hebben we allebei prima geslapen.
Bij het ontbijt staat de familie Elk (pa, ma en 2 kleintjes) op een afstandje ook rustig gras te happen.

We rijden de Icefields parkway op en parkeren bij de start van de “Valley of the five lakes” wandeling. Een wandeling langs…… juist ja, 5 meren.
We beginnen met een leuke klim om daarna bij het eerste meer uit te komen.
Dat is mooie warming-up.

Valley of the five lakes


Door naar het 2de meer. Daar staat niet zoveel water in en is niet heel bijzonder.
Het 3de en 4de meer daarentegen….


Wow die zijn mooi. Azuurblauw water met de weerspiegeling van de besneeuwde bergen. Er staan ook 2 rode stoelen die Parks Canada op zo’n 100 plekken heeft gezet om even te relaxen.
Relaxen wil niet zo, want het is druk.

Valley of the five lakes

We wandelen naar 5de meer en ook die is mooi.

Na 5km zijn we terug bij de camper. De parkeerplaats staat inmiddels helemaal vol.

We rijden naar Pyramid Lake, maar niet voordat we eerst een fotostop gemaakt hebben bij Patricia Lake.

Bij Pyramid Lake lunchen we en dan is het tijd voor Klaas om de benen weer te strekken.
De parkeerplaatsen staan allemaal vol, dus de verwachting is dat het wel druk op de wandelpaden zal zijn. Normaal gesproken houden we van rust, maar in dit berengebied hebben we liever wat volk om ons heen.

De wandeling is super mooi, maar geeft ook continue een waakzaam en unheimisch gevoel. Er is een mooi uitzichtpunt waar je zowel Patricia Lake als Pyramid Lake ziet.

Zonder beren gezien te hebben, maar gelukkig wel veilig, komt hij weer terug bij de camper.

Tijd om naar Jasper te gaan om boodschappen te doen en nog eens te wassen.

Aangezien we nog tijd over hebben, rijden we nog maar keer Maligne Road op in de hoop om dieren te zien.
Als we bij Medicine Lake keren, hebben we nog niets gezien.
Op de terugweg zien we 3 mannetjes Elk met enorme geweien. We staan er heel dichtbij en kunnen de haartjes op het gewei zien. Echt gaaf.

Terug richting de campsite, maar eerst gooien we de tank vol. Bij een spoorwegovergang moeten we wachten op een passerende goederentrein. En die zijn lang hier…… wel een paar honderd meter. Het duurt dus wel ff voordat we verder kunnen.

Op de campsite slaan we nog wat hout in voor de komende dagen, want gratis.

Dag 19 Jasper – Athabasca Glacier

Ondanks dat het pas 7 uur is, schijnt het zonnetje al bij het ontbijt.
We tanken nog ff wat water, dat duurt namelijk vrij lang.

Dat gaan we de Icefields parkway op richting Banff, een afstand van een kleine 300 kilometer. Omdat deze weg bekend staat om zijn schoonheid trekken wij er 3 dagen voor uit.

We nemen eerst de 93a weg die parallel aan de highway loopt, maar een stuk rustiger en nog mooier is.
Op het einde liggen de Athabasca Falls. Erg mooi!Athabasca fall

Onze tweede stop is bij Horseshoe Lake, waar we een korte wandeling maken langs het meer. Dit heeft de vorm van een hoefijzer en is erg mooi. Het is soms een beetje zoeken naar het pad over de rotsen.

Goat Lick viewpoint is ook een mooi uitzichtpunt op de besneeuwde bergtoppen en de groene Athabasca rivier.

Bij de Sunwapta Falls maken we weer een wandeling. Klaas loopt nog door naar de nog lager gelegen waterval.
Hier nemen we ook een koffie to go, die behoorlijk aan de prijs is

De volgende stop is bij Mushroom and diadeem peaks, met een schitterend uitzicht op de gelijknamige bergtoppen.

Voor de lunch stoppen we bij Stutfield gletsjer. Wow, wat een uitzicht!!
Niet te beschrijven zo mooi.

Na nog een korte stop bij de Tangle Falls rijden we door naar onze overnachtingsplek bij de Athabasca gletsjer.
Dit is gewoon een parkeerplaats, zonder voorzieningen, waar je voor 11 euro mag staan.

Athabasca gletsjerKlaas heeft zoals gebruikelijk nog energie over en loopt nog “even” naar de onderkant van de gletsjer.
Het uitzicht is zo mooi, dat hij er ff bij blijft zitten.

Op de langste dag van het jaar, hebben we ook een slaapplaats met een uitzicht.
We hebben de camper dusdanig (weliswaar mega scheef) kunnen parkeren dat we uitzicht hebben op de Athabasca gletsjer
Heel vervelend……

Dag 20 Athabasca Glacier – Icefields Parkway 22-06

Ontbijt met een uitzicht noemen ze dit, als we ons bammetje en bakje yoghurt met koffie/thee tot ons nemen.

Je kunt met een enorme truck de Athabasca gletsjer op of je doet het wandelend. Dat is natuurlijk wat wij gaan doen.
Om 9:30 uur ontmoeten we gids Larry van Icewalks en krijgen we onze crampons (soort stijgijzers).
We worden naar de parkeerplaats gereden en wandelen richting de rand van de gletsjer.
Dan trekken we onze crampons aan en lopen over de gletsjer een behoorlijk stuk omhoog.
Ondertussen vertelt Larry het eea (best veel eigenlijk) over de gletsjer. Hij weet er duidelijk veel van en vertelt dat op een leuke, interactieve manier.

Athabasca gletjer

Athabasca gletjer

Er zijn ook spleten of zachte stukken, waar je makkelijk 50 meter naar beneden kunt vallen.
Gelukkig komen we weer veilig beneden. We geven Larry een welverdiende fooi en starten de camper.

Het duurt ff voordat we een geschikte lunchplek gevonden hebben.

Als we weer op pad zijn, zien we een aantal auto’s langs de kant staan. Vaak een teken dat er wat te zien is. Ondanks dat we op de highway zitten, mag je hier stoppen.
Er loopt een zwarte beer over de berghelling. Echt zo gaaf om dit te zien.

Een paar kilometer verder, weer een opstopping, nu voor een bruine beer.
Niet iedere chauffeur is even subtiel en de auto’s worden soms lomp neergezet.
Door het toeteren lijkt het net een Turkse bruiloft.

Via de Subwapta pas rijden we verder.
We zijn aan de vroege kant en het weer is mooi, dus we besluiten om ook het Peyton Lake te bezoeken. Dat scheelt morgen weer.Peyto Lake
Het Peyton Lake is een groot meer met een diep blauwe kleur.
Helaas wel een echte toeristen hotspot, want het is mega druk. Met moeite lukt het om een plekje voor de camper te vinden.
Het meer is ook echt mooi. Klaas wil nog wat lopen en vindt op de kaart nog een ander uitzichtpunt.
Het is ff zoeken, maar de plek is fenomenaal. Weinig toeristen en een mooier uitzicht.

Dan naar de Silverhorn Creek campground.
Plekken zijn niet al te groot en er is weinig privacy, maar het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen is fantastisch.
We steken de firepit weer aan bakken er onze gekochte vis op. Heerlijk!

Dag 21 Icefields Parkway – Banff

Vandaag rijden we weer een stukje over de Icefield parkway. Maar niet nadat we eerst een foto hebben gemaakt van de inmiddels bekende rode stoelen.Parc Canada rode stoelen op Silverhorn Campground
Een paar km na vertrek ziet Klaas een grote zwarte beer op een stuk gras naast de highway staan. Een eindje verder draaien we de camper en rijden we terug. De beer staat er nog, maar we schieten er langs en een stuk achteruit rijden op de highway is geen handige actie.
Bij Silverhorn Creek Campground draaien we daarom weer.
Op naar de beer…….helaas……de beer is verdwenen. Wat jammer!
We hoppen van viewpoint naar viewpoint en genieten van de prachtige bergen met sneeuw er op en de mooie uitzichten.
Daarna rijden we naar Johnston canyon. Een echte toeristische hotspot. Mega druk en geen parkeerplaats te vinden. Na 2 rondjes over het parkeerterrein vinden we het wel mooi geweest en parkeren we 1 km verder in een parkeervak naast de weg.
Marjan blijft bij de camper en Klaas wandelt naar de canyon.

Het is mega druk en er is veel Instagram volk (die heel irritant op het toch al smalle pad, selfies staan te maken ),
waardoor het lopen niet echt opschiet.Johnston Canyon
Hierdoor zie je jammer genoeg te weinig van sfeer van de canyon.
Bij de eerste waterval staat een mega rij en die is niet eens heel bijzonder.
De boven gelegen waterval is wat mooier.
Misschien als het rustig is dat deze canyon mooi is, maar nu ff niet.

Daarna naar Tunnel Mountain Trailer Court Campground, het doet denken aan een Amerikaanse wijk met kaarsrechte straten met aan 2 kanten plaatsen. Wij staan in de achterste “straat” tegen het bos aan.
Onze camper is mini als je de monsters ziet die hier staan.
Er is een goede busverbinding met Banff. Die pakken we om de boodschappen te gaan doen. Een camper in Banff parkeren, is nl. niet zo simpel.

Tijdens het koken krijgen we bezoek van een aantal reeën.

En nu afwachten hoe we vannacht slapen. De trein loopt hier langs en dat zijn vaak lange (rammelende) goederentreinen waarvan de machinisten vaak toeteren om dieren en mensen van de rails af te krijgen.

Dag 22 Banff – Lake Louise

Na het ontbijt checken we het oliepeil, dat moest eigenlijk al na iedere 1500km.
De treinen hebben we een klein beetje gehoord, ondanks dat we redelijk ver van het spoor af zaten. Dat wordt nog wat de komende dagen

We rijden eerst naar Lake Minnewanka, een groot meer net buiten Banff.
Via Two Jack Lake, waar het uitzicht nog mooier is, naar Vermillion Lake. Deze bestaat uit meerdere kleinere meren.
We moeten daar op smalle weg ouderwets straatje keren. En dat lukt met een paar keer steken zelfs met een camper.

Dan de Shell maar weer eens sponsoren om vervolgens naar Kootenay NP te rijden. Hier bezoeken we Marble Canyon waar het niet te al druk is. Dit is een mooie canyon waar je de rivier doorheen ziet stromen. Er staan ook weer de 2 bekende Canadese rode stoelen en nadat we er een ander stel weggekeken hebben, genieten we daar van het mooie uitzicht. Daar zijn die stoelen overigens ook voor bedoeld.

Klaas loopt langs de rivier over een pad zonder berenpoep naar de volgende parkeerplaats, terwijl Marjan de RV er naar toe rijdt. Hier lopen we gezamenlijk naar de Paint Pots. Dit zijn kleurrijke, natuurlijke mineraalmeertjes. Heel apart.

Na de camperlunch rijden we naar de spiraaltunnels, waar je de treinen in een spiraal kunt zien rijden: de truc om treinen langzaam toch veel hoogte te laten winnen.

Door naar Lake Louise, een skidorp.
Hier proberen we uit te vogelen, waar we morgen de hele dag geparkeerd mogen staan. We denken een plek gevonden te hebben, maar dat wordt wel vroeg op.

We rijden naar onze campground voor de komende nacht. Plekken hebben niet al te veel privacy, maar wel stroom en een firepit. En aangezien de bak nog behoorlijk vol zit met hout, wordt het vandaag weer fikkie stoken.
Klaas hakt inmiddels als een bijna volleerd houthakker stukken hout in kleine stukken.

Ondertussen komt er al toeterend een goederentrein voorbij, waarbij het lijkt alsof er een helikopter minuten lang boven je vliegt.
Wij zijn natuurlijk niets gewend, dus het slapen zal wel lastig worden vannacht.

Dag 23 Lake Louise – Field / Yoho National park

Kwart voor 7 rammelt de wekker. Omdat we voor 1 nacht deze campground geboekt hebben, moeten we de camper verplaatsen. En parkeerplaatsen waar je de hele dag met een camper mag staan, zijn dun gezaaid in het dorp Lake Louise.
Vlakbij Saddleback Drive is een gratis strook van een paar 100 meter.

De nacht was niet al te best. Rijdende treinen is nog wel een beetje door heen te slapen, maar het getoeter midden in de nacht om wild van de rails te krijgen….erger dan een wekker.
Maar dat wisten we, het hoort er bij in Canada

Als wij daar rond 7.15 uur arriveren, staan er al een paar grote bussen waar we tussen kunnen staan. Missie parkeren van de camper is geslaagd.

We lopen naar café Trailhead en ontbijten daar met pancakes. Heerlijk!
Even naar acht uur halen we onze gehuurde ebikes op en gaan we op de fiets naar Lake Moraine. Dat is een uur fietsen en dankzij de ebike is het hoogteverschil goed te doen.
De weg naar het meer is verder alleen toegankelijk voor tour of shuttlebussen.
En die houden goed rekening met ons.

Lake MoraineHet is een prachtig meer met een hele aparte blauwe tint, die moeilijk te beschrijven is. Het lijkt op turquoise.
Vooral van boven af is goed te zien hoe mooi het meer is.
We genieten er met volle teugen van.
Via een heerlijk lange afdaling rijden we terug, dan nog een relatief korte klim naar het meer van Lake Louise.

Daar is het veel helaas drukker. Ook dit meer heeft de aparte blauwe kleur water.
Na de lunch installeert Marjan zich met een boek op een bankje in de zon terwijl Klaas naar het theehuis bij Lake Agnes wandelt.
Dit is een wandeling van 3.4km (enkele reis) die alleen maar steigt en waarbij je eerst langs Mirror lake komt. Oef, dat is een mooi voorproefje. Een groen/blauw meertje met besneeuwde bergen er om heen.
Het tempo zit er goed in en als het bordje naar de top van de berg Little Beehive (2173 meter), verschijnt en dat dit slechts 1km extra klimmen betekent, is de keuze snel gemaakt. We zijn er nu toch……
Bij de top ligt er nog wat sneeuw.

Maar dan het uitzicht op de top zelf….
Je kijkt uit op het meer Lake Louise met zijn fantastische diep groene kleur, je ziet ook Lake Mirror en Lake Agnes en dat alles omgeven met besneeuwde bergen. Het feit dat het een super mooie dag is, helpt ook.
Heb al veel mooie dingen gezien, maar deze komt ook op het lijstje.

De afdaling naar Lake Agnes is niet al te moeilijk.
Lake Agnes is nog grotendeels bevroren en er ligt nog best veel sneeuw.

Helaas tijd om weer af te dalen naar Lake Louise. De eerste paar 100 meter gaat over de sneeuw en is het nog voorzichtig aan doen. Dan kan het tempo weer omhoog.
Marjan is snel gevonden en dan fietsen we terug naar het dorp om de fietsen in te leveren.
Er ligt nieuw asfalt, ideaal om er snelle afdaling van te maken . Voor Klaas dan, Marjan is iets later en mag wachten tot er een graafmachine van de weg is gehaald.Lake Louise

Nog ff een koffie to go voor onderweg en dan naar onze volgende campground, Kicking horse campground.
Niet al te grote sites, waardoor achteruit in parkeren wat uitdagend is.
Als de camper eindelijk staat, kijken we naar het weerbericht van morgen. Oei, er wordt regen voorspelt.

We besluiten om de net zo moeizaam geparkeerde camper weer in te gaan en alvast naar Lake Emerald te rijden.
Dit is ook een mooi meer, maar omdat het daar lastiger is om op hoogte te komen, zie je de kleuren minder goed.

Op de terugweg naar de campsite, stoppen we nog even bij de Natural Bridge. Hier heeft de rivier door de rotsen een brug gemaakt.

Tijd om de firepit aan te steken, wat steeds sneller gaat.

Dag 24 Field / Yoho National Park

Vandaag hebben we een beetje uitgeslapen en rommelen we wat aan.
Na het ontbijt rijden we de weg op naar de Takkakaw falls. Deze weg kent 2 scherpe haarspeldbochten die ook met een kleine camper lastig kunnen zijn.
VolgenOp weg naar Takkakaw fallss de borden moeten we recht voor uit rijden en dan achteruit omhoog naar de volgende bocht. Daar kun je dan weer vooruit verder.
In diverse Facebook groepen over Canada hadden we gezien dat het met een camper van ruim 24 feet niet nodig zou zijn.
En inderdaad: met 2x steken staan we netjes met de neus naar voren weer op de weg en kunnen we doorrijden. ( Marjan zei bij vertrek: deze eigenwijze trut rijdt niet achteruit omhoog als dat niet nodig is. )
De Takkakaw falls zijn 350 meter hoog en het water valt met donderend geraas naar beneden.
Prachtig!

Klaas loopt nog “ff” naar Hidden lake, wat idd goed verborgen is. Niet heel bijzonder.

Weer onderweg stoppen we bij een punt waar de Kicking horse en de Yoho rivieren samenkomen. Ze schijnen allebei een andere kleur te hebben, maar dat is vandaag lastig te zien.

We hebben al best veel gezien van Yoho NP, dus rijden we nog een keer naar Emerald Lake. Het is druk en lastig om ons gevaarte kwijt te raken, maar uiteindelijk lukt het.
Klaas loopt een rondje om het meer (ruim 5km), waarbij het eerste gedeelte onverhard en vochtiger is.
Het is en blijft een mooi meer, maar vergeleken met hoe we het gisteren gezien hebben, is dit toch iets minder (het is bewolkter)

Er is iets misgegaan met de planning van de boodschappen, waardoor we vanavond geen groente hebben.
Het gehucht Field heeft geen supermarkt, maar wel een café waar de Indiase curry prima smaakt.

Field heeft ook een station waar ellenlange goederentreinen (tot 4 km) er voor zorgen dat je heel lang voor het spoor moet wachten.

Dag 25 Field – Revelstoke

De hele nacht heeft het pijpenstelen geregend.
We ontbijten daarom binnen.
Vandaag een reisdag naar Revelstoke.
We volgen de hele dag de highway 1 (Trans-Canada highway), een beetje saai, maar er zijn hier niet veel wegen.

Na ruim 3 weken Canada gaan we langzaam aan weer richting Vancouver.
Onze eerste stop is de Wapta Falls.
Die is 150 meter breed en 30 meter hoog.
Ondanks de regen een relatief makkelijke wandeling.

In de plaats Golden doen we de boodschappen en een bakkie.

In het Glacier NP, doen we een lunchstop bij de Illecilewaet campground.Meeting the waters trail
Ondanks de regen gaat Klaas toch nog even de ‘meeting of the waters trail’ lopen.
Uiteraard omdat hier weer de 2 bekende rode stoelen staan. Hij heeft geluk, er staan er zelfs 3 .
Dit is wel een mooi nationaal park en campground die we op onze bucketlist voor een volgende reis zetten.

Een paar kilometer verderop is de Hemlock boardwalk. Het is slechts 300 meter, maar deze wandeling over vlonders is erg mooi en informatief. En uiteraard weer de rode stoelen.

Dan komen we onverwachts in een file terecht vanwege wegwerkzaamheden. De werkzaamheden zijn slechts een een 10tal meters, maar het kost ons een uur extra. Ach, we hebben toch vakantie.

Op Snowforest campground hebben we de eerste site en die is prima. De een na laatste avond dat we een vuurtje mogen stoken. De worstjes smaken prima.

Na het eten geeft de usb lader in de tafel een irritante beep. Er lijkt ergens een los contact te zitten oid.

We weten het tijdelijk op te lossen door er een telefoon aan te hangen.
Aangezien we niet kunnen bellen, sturen we de helpdesk een mail. Hopelijk hebben zij een oplossing en anders maar morgen naar de garage.

Dag 26 Revelstoke

Pfffff, wat een nacht. We staan allebei helemaal brak op.
Rond 12 uur lukt het niet meer op het gebeep te stoppen. Om gek van te worden!
In een mail van de verhuurder die we rond 1 uur krijgen, staat hoe de camper helemaal van de stroom af kan: kabel loskoppelen van de campground electricity en in de camper een knop omzetten zodat de accu’s uitgezet worden.
Dat heeft gevolgen: niets werkt meer in de camper.
Wc doorspoelen gaat niet meer en de koelkast valt uit, omdat de accu ook nodig is om de propaan aan te voeren. Maar zo klaar met het gepiep dat we dat doen.
Marjan valt na deze actie redelijk snel in slaap, maar Klaas slaapt de rest van de nacht nauwelijks meer.
In de ochtend mailt de verhuurder een afspraak met een bedrijf in Revelstoke.
We kunnen daar om 11 uur terecht. Reparatie van de usb opladers zal niet gaan, maar stoppen van het gebeep wel.
Geen probleem, er zijn meer mogelijkheden om batterijen op te laden.
Na wat rondjes rijden op het industrieterrein van Revelstoke (we snappen niet hoe de huisnummers hier in elkaar zitten ) vinden we Alex die naar ons staat te zwaaien. Hij knipt rigoureus de bedrading door en constateert ook dat er blijkbaar al vaker problemen mee waren: de bedrading zit aan elkaar geplakt met tape.

Daarna rijden we de Meadows in the Sky parkway op. We kunnen de weg 12 km oprijden tot de plaats waar campers nog makkelijk gedraaid kunnen worden. Op de top ligt nog sneeuw.
Een mooie weg waaraan diverse wandelingen liggen.

We wandelen naar de gebroken brug. Een wandeling van slechts 1km, maar die gaat wel behoorlijk omhoog. Tijdens dit soort wandelingen staan er bordjes met interessante informatie over het gebied. Dat heeft Parks Canada goed gedaan.

Op het punt waar we niet verder kunnen, eten we een bammetje en iets lekkers .

Dan nog even Revelstoke in voor 1 van de laatste biertjes/ciders.

Na even wat gerelaxt te hebben op de campsite, gaat Klaas nog ff een wandeling maken.
Via de weg naar een kinder fietspark.
Hier kunnen kinderen leren fietsen over obstakels. Leuk gedaan, maar het is hem natuurlijk om iets anders te doen……

Nels Nelsen skischansEen klein stukje verderop kun je de Nels Nelson skischans omhoog wandelen. Een mega steile klim omhoog. Bijna boven staan 2 grote raven met veel kabaal toe te kijken. Ze doen niets, maar ze zijn wel indrukwekkend.

Boven op de skischans kun je je op een frame laten hangen waardoor je het gevoel krijgt dat je aan het skispringen bent. Leuk!

Voor de terugweg zijn er 2 opties, dezelfde route terug of via de weg. De laatste is wat langer, maar die is dan wel weer makkelijker hard te lopen.
Aangezien het lichtjes begint te miezeren is de keuze snel gemaakt.
Het wordt hardlopend terug.
De weg is best steil dus die 3.5km zijn snel afgeraffeld.

’s Avonds stoken we ons hout op. De zelf gemaakte hamburgers van de firepit smaken extra lekker.

Dag 27 Revelstoke – Kelowna

Vandaag een reisdag naar Kelowna. Het is ruim 200 km en er zijn weinig mogelijkheden om te variëren met de route. Het is vooral de highway afrijden.
Eerst ontbijten. Daarvoor maken we het oude brood goed eetbaar door het te roosteren..
Na 20 km stoppen we bij Three Valley Ghost Town, een soort openlucht museum met gebouwen uit de tijd van de goudkoorts.
Cultuurbarbaren als we zijn, lopen we er binnen een uur door heen.
Op naar de koffie en wat lekkers bij Anvil Coffee Collective in Salmon Arm. We rijden er een paar kilometer voor om, maar dat is waard. De koffie (en het gebak) is er heerlijk.
De boodschappen doen we in Vernon en daarna kachelen we door naar Kelowna.
Een camper parkeren in Kelowna blijkt heel lastig te zijn, maar het lukt.
Vandaag is het voor het eerst sinds we in Canada zijn, ongeveer 25 graden.
We lopen wat rond, halen folders op bij het visitor centre en gaan dan op zoek naar Canyon Farm RV park. Een kleine camping met 8 plaatsen, alleen voor campers bij een boerderij in Kelowna. We installeren ons op plaats 1.
Later komt de enthousiaste eigenaresse Lesley langs. Ze hebben naast de camping ook nog een kippenboerderij.
Daarna maken we plannen voor morgen: we gaan fietsen in de Myra Canyon.

Dag 28 Kelowna

De hele nacht heeft het behoorlijk geregend en ook als we om 7 uur opstaan, plenst het nog.
Helaas zijn we gisteren zo slim geweest om een fiets te reserveren en hebben we niet naar het weerbericht gekeken.

We gaan vandaag fietsen door de Myra Canyon. Een oude spoorlijn met een aantal oude spoorbruggen en tunnels.Myra canyon
Stipt om 9 uur krijgen we de fietsen mee en gaan op pad voor de 2 x 11km.
Het is een mooie route met veel informatieborden. Het is inmiddels droog dus dat geeft de kans om van de uitzichten te genieten.
De vallei is mega groen alhoewel je nog heel goed kunt zien dat hier in 2003 een grote brand heeft gewoed en ook de meeste spoorbruggen zijn toen verwoest.
Dit is allemaal weer hersteld door vrijwilligers.

Rond 12 uur zijn we weer terug bij de camper en dat is maar goed ook want het begint weer te regenen.
Om bij het startpunt te komen, moesten we eerst 8km over een natte gravelweg met een aantal pot holes.
Weer op het asfalt ziet ons tiny home er niet meer uit.

Meadow Vista borelplank
Tijd voor een hapje en een drankje. Kelowna staat ook bekend om zijn wijngaarden. We gaan naar Meadow Vista, waar ze wijn maken van honing.
We doen de wijn proeverij en krijgen 6 verschillende soorten wijn om te proberen. No worries, het zijn ienieminie slokjes.
Iet wat aan de zoete kant, maar ze smaken prima.

Bij de bistro nemen we een borrelplank met lokale lekkernijen.

We poetsen de camper nog enigszins schoon en doen voor de rest van de middag niet veel. Het regent soms namelijk pijpenstelen.
Tussen de buien door kunnen we buiten in de zon zitten.

Dag 29 Kelowna

Vandaag is het 1 juli. Happy Canada day!
Het is een nationale feestdag hier, veel is dicht en er worden allerlei festiviteiten georganiseerd (zoals bij ons op Koningsdag).
We besluiten dat we gaan wandelen op Knox Mountain .Kelowna
Het is een mooie wandeling met een pittig aantal hoogtemeters (400).
Onderweg voelen we zo nu en dan een spat regen terwijl we tegelijk geroosterd worden in de zon. De eerste dag in korte broek .
Net als we de camper induiken voor de lunch, begint het te plenzen.
Dat wordt lunch in de camper i.p.v. op het strandje dichtbij.
Daarna een bak koffie bij Bright Jenny, een koffiewinkel ergens achteraf op het industrieterrein. Gevonden door Klaas ergens op internet. De koffie smaakt prima.


Op naar een cider tasting bij Wards Cider.
Smaakt ook prima. Jammer dat ze helemaal niet exporteren naar Europa.
Blikjes cider mee naar huis nemen is helaas geen goed idee.
Terug naar de campground. Staan we voor het hek: hè, wat vreemd, envelop met naam voor site 1 op het prikbord,
De site waar wij nog een nacht zouden staan. Vergissing door de eigenaresse. We kunnen ons opnieuw installeren op site 1 en de nieuwe gasten komen ergens anders te staan.
Alles wat wij over hebben aan spullen, kunnen we hier ook achterlaten en krijgt zo een goede bestemming (zelfs levensmiddelen waarvan de verpakking open is). Dat is fijn, weggooien doen we liever niet als dat niet nodig is (mee naar huis nemen kan ook niet).
De rest van de dag blijft er zo nu en dan een bui vallen en blijven we schuiven met stoelen: in de zon, uit de zon, onder het zonne/regenscherm van de camper

Dag 30 Kelowna – Manningpark

Met de vlam in de pijp……

Vandaag een reisdag.
We staan op tijd op, laten wat voorraad achter op de camping en rijden nog voor 8 uur weg.

Door de ochtendspits van Kelowna en daarna de highway op. Die is heel rustig.

De omgeving is heel erg mooi en de rit naar onze eerste stop in Princeston is genieten.

Bij Princeton stuiten we op een oude brug: maximaal toelaatbaar gewicht van de auto is 5000 kg.

We zoeken toch maar even een andere brug op voor ons bakbeest van ruim 5800 kg (zonder ons en onze bagage).

Klaas hobbelt voor onze laatste boodschap door de ‘Save on Foods’ heen, we drinken koffie met iets lekkers en gooien weer een paar honderd Canadese dollar aan benzine in ons tiny home.

Via het visitor centre, waar we een souvenir kopen en navraag doen voor een leuke wandeling rijden we naar Skyview Campground in Manning park waar we onze laatste nacht in Canada gaan doorbrengen.

Hier hebben we full hookup ( water, elektriciteit en afvoer van afvalwater). Dat scheelt morgenvroeg tijd, omdat we de tanks met aLightning lakefvalwater en wc hier gelijk kunnen leeg storten en niet meer langs een sanidump hoeven.

We wandelen om Lightning Lake heen, een mooie wandeling die relatief vlak is, maar wel 11km lang is.
Nog even uitstel van het inpakken.

Daarna is het inpakken, opruimen, kasten en laden in de camper leeghalen, eten koken en douchen.

Vanavond ons galgenmaal in Canada in de vorm van een biertje voor Klaas en een blackberry cider voor Marjan.

Dag 31 Manningpark – Abbotsford – Vancouver – Amsterdam

En dan is dit de laatste dag van de vakantie! De tijd gaat zo hard!
Wat was het een fantastisch avontuur!

Half 7 kraaide de haan (oftewel de wekker liep af) na een rommelige nacht.
De laatste rommel inpakken (waarom is het nu meer dan op de heenreis?), een snel ontbijtje, sanitairtanks leeg maken, vuilnis in de container en rijden maar….

Tot Hope was het heel rustig op de weg.
In Hope scoren we een bakkie en een muffin.
Daarna wordt het wat drukker, maar meer verkeer dan in een rustige ochtendspits is het niet.

Om 10.15 arriveren we bij Four Seasons waar we de camper moeten inleveren.
Nog even een afscheidsfoto van de RV en ons samen. 3824km heeft hij ons veilig door een stuk van West Canada geleid.

Het zal wel ff wennen worden als we straks in onze lage Fiesta zitten t.o.v. 4 weken met een vrachtwagen….
Het inleveren gaat vlotjes en om 11 uur kunnen we gaan wachten op de shuttlebus die ons naar Vancouver International Airport zal brengen.

Dar arriveren we rond 14 uur. Om half 3 zijn we onze bagage al kwijt.

De vlucht vertrekt stipt op tijd en komt ook op tijd aan (11.45 Nederlandse tijd / 2.45 Canadese tijd). Kenmerken: lang, saai en niet slapen .
Dat wordt nog wat vandaag als we weer moeten omschakelen naar Nederlandse tijd .