Papegaaiduiker / puffin

Inleiding

Na vorig jaar in Namibië geweest te zijn, besluiten we om dit jaar in Europa te blijven.
De keuze voor Schotland is snel gemaakt, gewoon omdat het een fantastisch mooi land is, waar je heerlijk kunt wandelen. Ons doel wordt om papegaaiduikers (puffins) te zien. Dit zijn kleine, pinguïn-achtige vogels met een fel oranje snavel.
We willen in mei / juni gaan, wat wel een populaire periode is en dat betekent dat we alles (accommodaties en ferries) van te voren moeten boeken.

Dag 1 Amsterdam – Glasgow – Isle of Arran

Heel vroeg op, want we willen om 7 uur op Schiphol zijn. Hier gaat alles best wel soepel en ook de vlucht naar Glasgow met KLM is prima.
Op naar de autoverhuurder. Hier duurt het wat langer, want onze auto is nog niet klaar. We openen de zak met geduld en na een half uurtje staat er een blitse Nissan Juke in de kleur blauw voor ons klaar.
Best een forse auto voor de single tracks, maar achteraf zullen we er best blij mee zijn.
De verhuurder zegt dat de auto schadevrij is, maar wij zien toch een kras. “Maak zelf maar foto’s” is de reactie.

We hebben zelf een navigatie meegenomen, maar eigenlijk zullen we die amper gebruiken, omdat de auto uitgerust is met een eigen navigatie.
Het eerste stuk gaat over de snelweg naar Ardrossan, een ritje van slechts 45 minuten.
Zoals bekend rijden ze in Schotland links en ook het stuur zit aan de andere kant. Desondanks hebben we daar geen enkel probleem mee en lijken we steeds sneller te wennen om aan de verkeerde kant van de weg te rijden.

Op ongeveer 20 min rijden moet een mooie waterval te vinden zijn: Biglees Waterfall.
Kunnen we ook even de benen strekken na het reizen.
We vinden de waterval, maar wat een miezerig straaltje water is het.

In de buurt van Ardrossan doen we boodschappen. O.a. sinaasappelsap staat op het lijstje.
Helaas lastig te vinden in de supermarkt. Klaas neemt 2 flessen mee, waarvan al snel blijkt dat dit extreem geconcentreerd is en aangemaakt moet worden. Met 1 fles zullen we de hele vakantie doen.

Dan rijden we de auto de ferry naar Isle of Arran op. Het is behoorlijk mistig, maar als we na 50 minuten op het eiland zijn, is de mist ook weg.
We overnachten de komende 2 dagen bij B&B Alice’s Wonderland in een rustig straatje in Lamlash. We installeren ons en gaan op jacht naar warm eten.
De eigenaar van de B&B had al gezegd dat het druk is en dat er een poëzie festival is. En dat blijkt 🙂, zonder reservering kun je nergens eten vanavond. We schrapen ons weinige contante geld bij elkaar en halen een Indische take away af die we op een bankje aan de baai opeten, het smaakt prima na een dag met vooral reizen.



Dag 2 Isle of Arran

Bij het opstaan zien we dat het typisch Schots weer is, het regent namelijk.
Eerst maar eens ontbijten. Het ontbijt in dit B&B is simpel, toast met jam en koffie.

Na het ontbijt spettert het nog een beetje. We gooien diverse type jassen in de auto en gaan de hort op.
Op naar Blackwaterfoot waar we een rondje kunnen wandelen naar de King’s Cave.
Prachtige wandeling door het bos en even later weer langs de zee.
Om hetzelfde gedoe als gisteravond met het warm eten te voorkomen, eten we een warme ‘lunch’ in een tearoom bij een chique golfbaan.

Daarna rijden we door naar Kildonan beach. Daar zijn bij laag water regelmatig zeehonden te zien. Het is laag water, maar vandaag is er geen zeehond te zien. Jammer!
Een eindje verder zit een mooie waterval: Glenshdale waterfall. Daar gaan we ‘even’ heen. Het is geen lange wandeling, maar er zitten wel flink wat hoogtemeters in. Jas aan, jas uit, uiteindelijk lopen we in de zon in een dunne trui met de mouwen op ongeveer 3/4 lengte. Ook een prachtige wandeling waarin we aan het einde binnen een kilometer 120 meter naar beneden lopen.

Dag 3 Isle of Arran

Als we opstaan, schijnt de zon en het weerbericht is goed.
Alleen kent Schotland wel vier seizoenen per dag en is het daarom soms lastig om te bepalen wat je aan moet trekken.
In elk geval wandelschoenen aan omdat we het Glen Rosa circuit gaan wandelen.
De wandeling start in Brodick bij de bierbrouwerij. En voor we daar zijn, komen we langs een kaaswinkeltje met kaas van Arran. We kopen een stukje ‘whiskey kaas’ (200 gram voor 5 pond, niet goedkoop, wel lekker).
De wandeling start met flink omhoog lopen door het bos. Daarna komen we in open terrein en lopen we tussen de heuvels door waarbij we regelmatig kleine beekjes moeten oversteken. Met de bergschoenen aan kunnen we er meestal dwars door heen lopen.
Het laatste stukje gaat over de weg met brem ernaast. De brem ruikt naar cocos.
Na 10 km en 174 meter klimmen en weer afdalen staan we weer bij de auto.
De wandeling eindigt bij de bierbrouwerij van Arran De sympathieke eigenaar laat Klaas diverse biertjes proeven en uiteraard worden er ook wat biertjes gekocht.

We stappen weer in de auto en rijden naar Lochranza.
Even kijken bij de ferry, die we niet konden boeken. Dat klopt ook: aansluiten in de rij en hopen dat je mee kunt. Er kunnen 12 auto’s op en de ferry vaart niet continue heen en weer, maar volgens een dienstregeling. We gaan morgen zien of de planning gaat lukken.
We organiseren een belegd broodje met hot chocolate en dan?
De energie van Klaas is nog niet op, maar die van Marjan wel. Klaas gaat daarom een wandeling van 5 km maken vlakbij Sannox (de North Glen Sannox pools and fall wandeling) en Marjan parkeert de auto in de zon en gaat in de auto een boek lezen. In de auto is het heerlijk warm, buiten is het te fris om stil te zitten.

Dag 4 Isle of Arran – Isle of Islay

Om 7 uur gaat de wekker en tegelijk gaat het alarm thuis 2x af. De katten lopen door 1 specifieke melder heen en alleen als wij niet thuis zijn. Die melder moeten we maar even deactiveren 🙂
Na het ontbijt stoppen we de laatste dingen in de auto en om stipt 8 uur vertrekken we naar de Lochranza ferry terminal.
Om 8.45 uur sluiten we als derde in de rij aan.
Allemaal van die gekke buitenlanders die denken dat ze anders niet mee kunnen of te laat komen 🤣🤣🤣
Buiten de auto is het ijzig koud, het regent en het waait hard.

In een half uurtje worden we over gevaren naar het vaste land van Schotland.
Omdat de volgende ferry pas om 13 uur gaat en we er uiterlijk om 12.30 uur moeten zijn, gaan we naar de ruïne van castle Skipness.


Dat is ook het enige wat hier op deze afgelegen landtong te doen is.
Leuk om even rond te kijken en even te kunnen wandelen i.p.v. rondhangen en wachten op de volgende ferry.
Om 11.40 melden we ons bij de ferry terminal van Kennacraig. Na wat verwarring over onze naam blijken we toch op de reserveringslijst te staan en sluiten we aan in de rij.

Op de ferry eten we onze warme hap met een grote mok koffie voor Klaas en een hot chocolate voor Marjan. Verder vermaken we ons 2 uur lang met spelletjes doen, boek lezen en plannen maken hoe we de dagen op Islay willen invullen.

Na aankomst zoeken we onze B&B op. De navi neemt een shortcut en stuurt ons over een mooie single track, niet de snelste route, wel een mooie. We komen zonder schade aan bij Coullabus Keepers Cottage.

We installeren ons op onze kamer en gaan al gauw de deur weer uit. Even een wandeling door de Loch Gruinart Nature Reserve maken en vogels kijken in een vogelhut.

Dag 5 Isle of Islay

Na een nacht goed slapen schuiven we aan voor een traditioneel Schots ontbijt: zalm met scrambled eggs, toast met jam en yoghurt met vers fruit en muesli. Yummie!
Daar kunnen we vast even mee vooruit.
We rijden naar Kintra, het ligt in de middle of nowhere, een prachtig gebied met veel afwisseling. We wandelen door een nat, modderig veenachtig gebied en op veel plaatsen zonder pad. De route Soldier’s Rock and Kintra circuit heeft geen bewegwijzering en we gebruiken daarom een gps. En dan is het nog lastig om de route goed te volgen.
Koeien en schapen liggen of lopen op de route en daar moet je met een grote boog om heen lopen.
Na een dikke 4 km komen we bij een klif waar diverse vogels zitten en we ook een paar nesten zien. Het is in Schotland verboden om broedende vogels te verstoren en er staat ook een vette boete op (moet de plaatselijke veldwachter natuurlijk wel heel toevallig ook in de buurt zijn)
Dit type wandelingen vinden we op de website walkhiglands.co.uk
3 uur en 8 km later staan we weer bij de auto. Dit was een pittige wandeling, vooral omdat er geen pad was en er best veel geklommen moest worden.


We eten de laatste stroopwafels op en rijden naar de Nature Reserve OA.
Na de lunch maakt Klaas daar nog een wandeling van 3,5 km door de Mull of OA, ook een soort veenlandschap. Op het einde ziet hij nog een paar Schotse hooglanders met kalfjes. Moeder laat duidelijk merken dat ze het niet op prijs stelt dat er dichterbij gekomen wordt.

Dag 6 Isle of Islay

Vandaag starten we eerst rustig op met een lekker ontbijt: gerookte zalm met eieren, toast met jam en yoghurt met vers fruit en muesli.
Daarna kunnen we mee met een guided walk door de Gruinart. De dame weet veel te vertellen over het gebied. Marjan vindt het leuk, Klaas iets minder. Het wandeltempo is dat van een slak.
Daarna rijden we door naar Adnave voor een wandeling. Als je geluk hebt, zie je daar roofvogels en zeehonden. We zien niets.
Na 3 km begint het te regenen. Eigenlijk de enige wandeling van deze reis waar we onze regenjassen voor aantrekken.
Nat geregend kruipen we in de auto voor onze lunch.
’s Avonds eten we in Port Charlotte.
Tijdens het eten wordt het droog en gaat de zon schijnen.
We gaan nog een uurtje vogels zitten kijken in de vogelhutten van Gruinart. De grootste ‘vangst’ is een zwaluw die op 2 meter afstand rustig op een tak gaat zitten. Als we thuis zijn, zullen we gaan zien of de foto’s ook gelukt zijn 🙂

Dag 7 Isle of Islay

De dag begint weer met een heerlijk ontbijt en een leuk praatje met de andere gasten van de B&B.
Peter en Paul hebben heel toevallig een Nederlander ontmoet die wij ook kennen en die in Schotland bezig is om alle munro’s in Schotland te beklimmen. De wereld is klein.
Daarna stappen we in de auto om langs wat baaien te hoppen.
Eerst Saligo Bay. Een smalle baai met een strand wat bij vloed grotendeels onder water verdwijnt.
Op de rotsen groeien roze bloemetjes. Onvoorstelbaar dat op de rots zulke mooie plantjes kunnen groeien.


Daarna rijden we naar Machir Bay. Ook een mooie plek. Klaas maakt daar een wandeling en Marjan zit op het strand van de wind, de zon, de vogels en een boek te genieten.
Nu eerst maar eens tanken. Tankstations zijn dun gezaaid op Islay en vaak tussen de middag dicht. Dat doen we in Bridgend.
Klaas had gisteren een cafe gezien in Ballygrant, een mini dorpje op Islay. Op de foto’s op Facebook zagen de taarten er heerlijk uit. En dat blijkt: de taart (alles zelf gemaakt) en ook de koffie en de hot chocolate smaken heerlijk.
Ook in Ballygrant kun je wandelen. Klaas vertrekt voor een flinke wandeling van 12km die hij min of meer speedmarsend doet. De wandeling loopt om 2 meertjes heen en is technisch niet moeilijk.
Ondertussen zit Marjan aan de rand van een meer te genieten van de zon en het zoveelste boek (op de ereader, fantastische uitvinding is dat tijdens een vakantie).
Als Klaas terug is, gaan we terug naar het taartencafe. Er worden ook take away broodjes verkocht. We nemen er twee mee als avondeten.
Via de Glen Road rijden we terug naar de B&B.
De Glen Road is een single track weg met prachtige uitzichten over het eiland. Helaas niet helemaal helder en daarom geen foto’s.

Dag 8 Isle of May – Isle of Mull

Vandaag is het heel vroeg opstaan: 5.25 staan we naast ons bed.
Hup aankleden en nog voor 5.45 sluipen we het huis uit en rijden we naar Port Askaig. Daar arriveren we rond 6.05 uur. We moeten er voor 6.30 uur zijn voor de ferry van 7 uur.
Of het allemaal gaat kloppen: we hebben geen idee.
Onze reservering van deze ferry was niet meer te vinden in het boekingssysteem. Over de volgende ferry vanaf Oban naar Mull kregen we een mail met een wijziging, maar wij zien de wijziging niet in de mail terwijl er op de website een gewijzigde afvaart tijd te zien is.
Gaan we bellen….. jammer joh…bij Coullabus Keepers Cottage heb je geen ontvangst met een mobiele telefoon.
We zien het dan wel bij de ferry.
Als de tickets gecontroleerd worden, blijkt dat we nieuwe moeten halen bij het kantoor, omdat het boekingssysteem veranderd is…………
Maar uiteindelijk varen we om 6.55 uur wel de haven uit.
Op de ferry eten we een Schots ontbijt met ei, bacon, worst, gefrituurde aardappel en toast.
En een flinke beker koffie om verder wakker te worden
Omdat we overal andere informatie vinden over de volgende ferry van Oban naar Mull, besluiten we direct naar Oban te rijden en dan zien we daar wel hoe het verder loopt.

Om 10.15 uur zijn we in Oban. Helaas kunnen we (al hebben we het idee, dat men geen zin heeft om dit te onderzoeken) niet op een eerdere ferry. Daarom gaan we Oban in.
Heerlijke koffie met iets lekkers bij Himba coffee, wat boodschappen (o.a. Smidge tegen de midges) en een wandeling verder doen we een poging om het parkeerterrein van de ferry op te komen. Kan niet, komt u over een half uur maar terug…….
Na een half uur mogen we het terrein op en mag Marjan hier de tickets gaan omruilen.
“You should have received an email with your new tickets………”.
Die hebben we niet gehad
Het gaat hier allemaal zo rommelig dat we ons afvragen waar we straks uiteindelijk terecht komen, ooit een keer zullen we wel op Mull arriveren.

Ondertussen kunnen we kijken hoe een vrachtwagenchauffeur met een stacaravan op de oplegger achteruit een ferry op manoeuvreert. Vakwerk! En er is een mooie Schotse Hooglander op de caravan geschilderd.

Met een dik half uur vertraging vertrekken we naar Mull.

Ons nieuwe B&B ligt in the middle of nowhere in Dervaig. Onze kamer heeft een prachtig uitzicht (zie foto). De eigenaresse is wat apart, net als de inrichting van het huis. Het heeft wel wat weg van een kasteel. De inrichting is een mix van fantasy en schilderijen van teckels. Ze hebben overigens zelf ook 2 teckels, 1 wat oudere die behoorlijk waaks is en een puppy die super lief is.

De enige plek in Dervaig waar je wat kunt eten is in het plaatselijke hotel annex pub. Uiteraard is het restaurant vol, maar we kunnen ook in de pub eten. Helemaal prima, nog gezelliger ook.

Dag 9 Isle of Mull

Vandaag onze eerste dag op Mull.
We slapen in Ardbeg Guesthouse. Ergens tussen 8 en 9 uur ontbijten en pas beslissen wat je eten wilt als je aan tafel zit: het kan allemaal.
Na het ontbijt en een knuffel sessie met de teckel pup gaan we op pad.
Helaas heeft Marjan een terrible headache.
Daarom besluiten we dat Klaas zelf even gaat wandelen terwijl Marjan in de auto slaapt. We rijden richting Tobermory, wat de grootste plaats is op het eiland. Gisteren hebben we de shortcut gepakt, vandaag pakken we de normale weg.
Dat blijkt echter een single track te zijn van 16km met veel haarspeldbochten.

De wandeling die Klaas doet is de Ardmore Shore wandeling, vlakbij Tobermory. Een simpele wandeling die langs een vogelhut komt. Helaas is daar niet zoveel te zien.
Later vertellen locals dat je daar eigenlijk bijna nooit wat ziet.

Ondanks dat het zondag is, zijn de supermarkten in Schotland vaak wel open. Komt goed uit, want we hebben brood nodig. We rijden dus even naar Tobermory voor wat boodschappen en rijden dan door Langamull. Daar ligt een mooi strandje waar je met een wandeling kunt komen. Deze wandeling doen we samen. Een verrassend mooi strandje!


Onderweg hadden we een bord gezien over een Indiase vegetarische curry die als take a way werd aangeboden. Dat leek ons wel wat. Jammer genoeg hebben we niet goed gelezen en blijkt dat dit alleen op dinsdag is.
Dan maar weer naar de pub, wat overigens ook prima is.

Dag 10 Isle of Mull, Lunga en Staffa

Vandaag een uitstapje met Staffa Tours naar de eilanden Lunga en Staffa. Op deze eilanden heb je in deze tijd van het jaar veel kans om papegaaiduikers (puffins) te zien en dat willen we allebei graag.
Om 8 uur zitten we al aan het ontbijt zodat we op tijd op de steiger in Tobermory konden zijn.
Met het weer treffen we het: de zon schijnt en het waait niet hard.
Om 9.45 uur vertrekken we naar Lunga.
Lunga is ruim een uur varen.
Op Lunga hebben we 2 1/2 uur de tijd om op eigen houtje rond te struinen.
We zijn de boot nog nauwelijks af of we zien de eerste puffins. Ze zijn blijkbaar erg gewend aan mensen en we kunnen dan ook best dichtbij komen.


En ook nog veel andere vogels, o.a. Kuifaalscholver, Zeekoet, Alk, Noordse Stormvogel en de Drieteenmeeuw.
Wat een belevenis!
Daarna varen we 20 minuten verder naar Staffa. Dit is een wat kleiner eiland.
Daar gaan de meeste mensen naar een Fingal’s cave, maar wij lopen het eiland op en zien dan een fantastische vliegshow van de puffins.

Hier kunnen we nog uren naar kijken!
Maar helaas, na een uur moeten we weer bij de boot zijn.
Daarna is het nog bijna 1 1/2 uur terug varen naar Tobermory.
Daar scharrelen we een soort verlate warme lunch bij elkaar, hoppen we nog even door de supermarkt heen (die hele lekkere chocolade croissants heeft) en daarna rijden we moe maar voldaan terug naar Dervaig.

Dag 11 Isle of Mull

Vandaag wordt een wat rommelig dagje waarin we verschillende dingen willen doen.
We starten relaxed op met een uitgebreid ontbijt en doen rustig aan.
Uiteindelijk staan we toch al rond 9.30 uur buiten.
We rijden een single track route naar Calgary Art in Nature. Daar loopt een wandeling langs kunst objecten, maar dat type kunst is aan deze cultuurbarbaren niet besteed
Na een half uurtje zijn we terug bij de auto en rijden een mooie route langs de kust naar de Eos Waterfall. Leuk om even te zien.
Daarna rijden we naar Loch Ba voor een heen en weertje langs Loch Ba. Gisteren zijn daar ook bijzondere vogels gezien, zoals de hop, maar wij zien niets behalve de twee herten die vlak voor ons langs in een noodvaart het pad oversteken. Prachtig plaatje, helaas geen foto van.
Terug bij de auto eten we een bij elkaar geraapte lunch van restjes brood en een lekker appel geval.
In Salem zit de ‘coffee pot’ waar we een stuk zelf gemaakt gebak en een grote beker koffie halen.
Daarna op zoek naar de Aros watervallen. We rijden een paar keer verkeerd. Een auto draaien op de smalle single tracks is nog niet heel simpel.
Betaald parkeren bij de Aros watervallen…….maar zelfs de Schotten die er ook staan hebben geen idee hoe het werkt. Iets met een app en een telefoonnummer, maar het hoe en wat is heel erg onduidelijk. We wagen het er maar op om de auto zonder te betalen te parkeren. Het is ook ergens in een uithoek van Mull. Komen ze toch controleren, dan mag Marjan uitleggen dat we dit systeem helemaal niet snappen.
Klaas gaat een rondje om het meer lopen en Marjan leest een boek in de auto.
Na een half uurtje is Klaas terug: geen waterval te zien op de blauwe wandelroute, nu maar op zoek naar de bruine route. Hopelijk zijn de watervallen daar wel te vinden. Met behulp van maps.me lukt het hem om de watervallen te vinden. Het is een korte klim omhoog en de watervallen zijn best mooi.

Terug naar Tobermory om even op souvenir jacht te gaan. We tikken een puffin op de kop die toegevoegd kan worden aan de kast met leuke herinneringen er in.
Daarna halen we in Dervaig een take away af met heerlijke, vegetarische Indiase curry.
Nu de kamer een beetje opruimen, want morgen verkassen we naar Isle of Skye.

Dag 12 Isle of Mull – Isle of Skye

Vandaag is een lange reisdag van zo’n 300 km. Eerst genieten van ons voorlopig laatste Schotse ontbijt. Daarna de laatste spullen in de auto en op naar de Fishnish ferry terminal, waar we overgezet kunnen worden naar het vaste land.
Onderweg komen we vooral eigenwijze schapen tegen, die voor de auto uitrennen of vlak langs de weg staan te grazen.
We moeten ongeveer 50 km omrijden, omdat een andere ferry voorlopig niet vaart.
Rond half 1 zijn we in Fort William.
10 km van Fort William zijn de Steal waterfallls. Een mooie wandeling naar de watervallen, goed om even de benen te strekken.


Om niet de hele dag alleen maar in de auto te hangen, gaan we daar even heen.
Klaas loopt naar de watervallen toe, Marjan houdt het na ruim 500 meter constant klimmen voor gezien en gaat terug naar de auto. Na een dik uur is Klaas ook terug en smeren we een broodje bij de auto.
En dan op pad voor de laatste 200 km.
Reizen gaat hier niet snel met single tracks weggetjes of de enkel baans wegen. Kwestie van geduld hebben en rustig door kachelen. En soms al je geduld uit de kast trekken als je kilometers achter een slome auto of camper zit, die minimaal 20 miles per uur onder de maximum snelheid zit.
Zelfs Marjan schiet uit haar slof tijdens het eindeloze getreuzel, waarop Klaas zegt: “dat zijn mijn teksten, niet die van jou” en ” zo ken ik je niet”.
Even na 18 uur arriveren we bij onze B&B. We worden hartelijk ontvangen door Steve en Kathy en krijgen een uitleg over de werking van het toilet: elektrisch systeem om de boel door een kleine pijp af te voeren.
En blijkbaar gaat bij ons vandaag niet veel normaal, want bij de tweede keer naar het toilet gaan, blijft het water net onder de rand in de pot staan. Wij voelen ons schuldig, maar kunnen er niets aan doen dat er een onderdeel kapot gaat.
Onze gastheer moet aan de bak om de boel te repareren en is daar ruim 2 uur druk mee.
De vervangende onderdelen heeft hij in huis, want op Skye tover je die niet zomaar ergens vandaan.
Wij eten ondertussen onze supermarkt avondeten en vermaken ons met het maken van plannen voor morgen.
En ga niet op Skye wonen als je niet alles zelf kunt repareren. Want zelfs voor je er af gewaaide dak komt niemand, alles moet je zelf kunnen oplossen. En de verzekering doet ook niets voor je.

Dag 12 Isle of Skye

We worden wakker op het voeteneind van Skye
Vanuit ons bed hebben we een prachtig uitzicht over de Quiraing.
Quiraing is de naam van een aardverschuiving op de oostelijke zijde van de Meall na Suiramach, de meest noordelijke top van de Trotternish Ridge op het eiland Skye in Schotland. Quiraing is 543 m hoog en zijn benaming stamt uit het Oudnoords. De woorden kvi en rand betekenen ronde plooiing. In het Goidelisch wordt deze plaats Cuith-Raing genoemd.

Er wordt verteld dat ten tijde van de invallen van de Vikingen hier vee werd verstopt. Quiraing is het enige deel van dit gebied dat nog verschuift: de weg aan de basis bij Flodigarry moet nog ieder jaar worden hersteld.”
Aldus Wikipedia.


Na een lekker ontbijt en een leuk gesprek met de andere gasten en met Steve en Kate gaan we ook richting de Quiraing.
Het is een single track weg. De meeste mensen weten hoe dat werkt, maar nu komen we een Duits busje tegen dat midden op de weg blijft staan en de chauffeur werpt ons een blik toe van: jij lost het maar op…….


Echt niet, wij staan netjes aan de kant en je rijdt er maar om heen. Daar zijn het passing places voor.
Op de parkeerplaats vertrekt Klaas voor een pittige wandeling van 6,5 km en 370 hoogtemeters.
Een heerlijke wandeling die al wat langer op zijn lijstje stond. Smalle paadjes, wat technischer en pittige klimmetjes. Maar dat uitzicht op de rotsformaties is oh zo mooi. Het kost wat zweet om boven te komen, want het laatste stuk is best steil, maar daar krijg je ook wat voor terug.


De afdaling gaat via een graspad, behoorlijk rap naar beneden. Klaas let eventjes niet op en staat tot zijn enkels in de modder. Gelukkig heeft niemand het gezien, tenminste dat dacht Klaas 😉 Dit moet dus zijn: gelukkig staat het niet op de foto.
Marjan struint rond in de buurt van de parkeerplaats, spot wat leuke vogels en een bruidspaar die zowat uit hun nette kleren waaien. Maar dan heb je ook wat: foto’s op een hele mooie plek.
Ondertussen komt er ook een lammetje schreeuwend de berg afrennen op zoek naar zijn moeder (die hij ook vindt). Mama en baby staan nu dicht bij de auto van het gras te genieten.
Als Klaas na bijna 2 uur terug is, rijden we naar de Fairy Glen. Daar maken we een wandeling.
Op naar Uig, waar we een take away scoren.
Daarna rijden we via een deel van de Trotternish loop terug naar onze B&B.
’s Avonds lopen we nog even naar de heuvelrug boven ons B&B. Het is niet helemaal helder,maar het uitzicht is prachtig. Jammer dat we er ook worden lastig gevallen door de midges.

Dag 13 Isle of Skye

Vandaag slapen we een beetje uit en zitten we uiteindelijk rond 8.45 aan het ontbijt van pancakes, crumpets (soort hoge pannekoeken) en toast. Heerlijk!
Alhoewel het bewolkt is, besluiten we toch om naar de Old Man of Storr te rijden.
Weetje: Old Man betekent hier ook wel het mannelijke geslachtsdeel.
1 x raden waar deze rotspunt dan op lijkt……. Juist ja.
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Storr

We parkeren de auto, stoppen de regenkleding en camera in onze dagrugzakken en gaan op pad.
De kaart met het hoogte profiel heeft niet gelogen. Vanaf het begin is het stevig klimmen, weliswaar over een makkelijk pad, maar toch is het pittig.
Het totaal aantal kilometers van deze wandeling is minder dan 5km, maar wel met bijna 400 hoogte meters.
Na een kilometer verlaten we de meute en komen op een rustig pad en via de zijkant naderen we de Old Man of Storr.
Jammer genoeg is het erg mistig, waardoor hij lastig te zien is.
Boven gekomen, klimt Klaas nog een stukje door omhoog naar top op 500 meter, Marjan gaat ondertussen terug naar beneden.

Na 1,5 uur zijn we weer bij de auto en is het tijd voor onze dagelijkse lunch, brood met jam, chocopasta, kaas en koekjes toe.

De parkeerwachter komt ook nog ff langs, maar gelukkig hebben we netjes betaald. Scheelt weer een boete van 50 pond.

We rijden terug richting het B&B en stoppen nog bij de Lealt watervallen, die overigens erg tegenvallen.
Daarna is het voor Klaas weer tijd om de benen te strekken, een korte wandeling naar Brothers’ Point of in de lokale Schotse taal (Gaelic): Rubha nam Brathairean.
Eerst afdalen naar de kust, dan over een stuk nat gras en dan richting een mooi uitzichtspunt.
In theorie zou je hier voetafdrukken van een dinosaurus moeten kunnen vinden. Niet naar gezocht en dus niet gevonden.
Het is inmiddels helder en de zon schijnt op dit gedeelte.

Klaas oppert om toch nog even terug te rijden naar de Old Man, want wie weet is het daar nu ook helder en dan wil hij hem best nog een keer lopen (die gast spoort niet :-)). Helaas is het nog steeds mistig, dus dat gaat hem niet worden,
Dan maar terug naar de B&B,

Tijd voor een verfrissende douche.
’s Avonds eten we bij de hongerige meeuw (The Hungry Gull). Simpel, maar vullend.

Dag 14 Isle of Skye

We krijgen vandaag roerei bij het ontbijt. Door de vogelgriep die hier heerst is het best lastig om aan eieren te komen.
De andere gasten zijn Nederlanders. Een gezellig stel. Samen met Steve en Kate, de eigenaren van de B&B, die ’s ochtends echt heel erg wakker en spraakzaam zijn, is het gezellig.

Wij hebben echter om 12:30 uur een boottocht naar Loch Coruisk gepland en moeten op tijd weg.
Het vertrek is vanuit Elgol wat ruim 90 km rijden is. Normaal gesproken is dat binnen 1,5 uur wel te doen, maar vanochtend doen we ruim 2 uur over.
Dat heeft deels te maken met de single tracks, maar vooral door de andere berijders van de weg die niet al te snel zijn.
Wij hoeven en willen ook niet zo hard te rijden, maar sommigen vinden het blijkbaar erg lastig links te rijden op de iet wat smalle wegen.

Over een hele steile afdaling komen we desondanks ruim op tijd aan bij de haven.
Het is behoorlijk bewolkt en er staat ook best wat wind.
Dat belooft een wiebelig boottochtje te worden 🙁

Met een kleine boot en nog 5 anderen gaan we richting Loch Coruisk.
Het is maar goed dat we onze regenbroek en jas hebben aangetrokken, want we worden door de golfslag en de regen behoorlijk nat.
De tocht, die zo’n 45 minuten duurt, is best wiebelig, maar het ontbijt blijft aan boord 🙂
Als we Loch Coruisk naderen, zien we een kolonie zeehonden.

Bij het Loch hebben we 80 minuten om rond te wandelen.
Er is echter amper een pad te vinden en daarnaast is het behoorlijk nat. We lopen dan ook niet heel ver.
Loch Coruisk is wel heel mooi en de achterliggende bergen ook. Het ligt ook aan de voet van de Black Cuillin.
https://en.wikipedia.org/wiki/Loch_Coruisk
Na het maken van behoorlijk wat foto’s, lopen we dezelfde weg terug. Klaas is weer eens eigenwijs en denkt dat hij wel terug kan lopen over de natte rotsen. “Ik heb veel grip op deze rotsen”, waren zijn befaamde woorden. Een seconde later lag hij op zijn gat 🙂 🙂

Op de boot, krijgen we een kop warme chocolademelk. Inmiddels is het weer lekker opgeklaard en het zonnetje schijnt zelfs.
De tocht terug is relaxt en we houden zelfs onze kleren droog. We varen nog wel even langs de zeehonden die heerlijk liggen te zonnebaden.
In Elgol snel onze regenkleding uit en via de steile weg terug richting de B&B.
Steve had ons geadviseerd om naar een waterval te gaan, die zou uitkomen in een marmer pool.
We zoeken wat af, maar we vinden wel een waterval, maar dat is niet degene die Steve bedoelt.
Klaas maakt er nog een wandeling.

In Broadford pakken we een take away. De patat komt ons wel een beetje de neus uit, maar alle restaurants zitten momenteel vol (als we daar al zin in hadden).

Dag 15 Isle of Skye

Laatste dag op Skye. We hebben eigenlijk geen plannen en doen dan ook rustig aan bij het ontbijt.
Steve de eigenaar van de B&B vertelt ook aan de andere Nederlandse gasten, het verhaal over koffie.
Dit is Black Goat Coffee. Volgens hem komt deze koffie van de poep van de zwarte geit die verderop in de wei staat. Deze poep wordt ’s nachts opgevangen en er koffie uit gefilterd.
Pracht stel die Steve en Kate, overal hebben ze een verhaal bij. Daarnaast zijn het grote dierenliefhebbers. Hun dove kat van 18 jaar oud is echt hun kindje.
We leren ook dat de distel de nationale bloem is van Schotland. Het komt ook veelvuldig terug in de B&B, naast de door hun zelf gemaakte schilderijen.
Kate maakt schilderijen van dieren en die zien erg echt uit. Daar gaan we thuis nog wel wat mee doen.

We trekken onze wandelkloffie weer aan en rijden naar de parkeerplaats van Rubha Hunish in het noorden van Skye.
Het pad heen is simpel en goed te doen. We komen uit bij een uitzichtspunt over de landtong. Niet vervelend.


We kunnen hier via een heel steil pad naar beneden (en straks weer terug) om over de landtong te lopen.
Marjan ziet dat sowieso niet zitten en deze keer slaat Klaas ook over. Hmmm hij zou toch niet ziek zijn of heeft hij een ander plannetje……

Via een andere route, waarbij het pad vaak lastig te vinden is, lopen we terug naar de auto.
Tijd voor lunch met uitzicht over de zee. De kaas is op, dus we doen het met brood met jam of choco pasta.

Daar hoort koffie bij als afsluiter, dus rijden we naar Uig, zo’n 15 km verderop.
Van koffie komt het om de een of andere reden niet en eigenlijk hebben we geen plannen.
Het is helder genoeg en daar komt het aapje uit Klaas’ zijn mouw. Hij wil nog een keer naar de Old Man of Storr.
Wat heeft hij met p..m..s???
Van verre zien we inderdaad de Old Man duidelijk zichtbaar is, dus we kunnen betere foto’s maken.

Marjan denkt nog dat Klaas er wel weer 1,5 uur over zal doen, maar hij heeft zijn jasje al uitgedaan, dus dat beloofd wat.
Blaas leeg en gas op die lolly.


Ondanks stijgingspercentages van 25% staat hij na zo’n 30 minuten onderaan de oude man. Een paar minuten later staat hij boven het “bergje” die er achter ligt op 504m hoogte.
Eventjes wat foto’s maken…. en weer door…..
Beneden bij de naald ook weer wat foto’s gemaakt en dan terug naar beneden.
Via een iets andere, maar rustigere, route terug naar de parkeerplaats. Dit is een mooi pad, zonder stenen en een mooie dalingsgraad. Ideaal om te rennen (zelfs met bergschoenen kan dat). Zoals eergisteren al gezegd, hij is prettig gestoord 🙂
Na 1 uur en 7 minuten en 5,3 km later staat hij weer bij de auto, waar Marjan net uitkwam om hem tegemoet te lopen. Dat is dus niet meer nodig.

Ons diner bestaat vanavond uit pastasalade van de Co-op met chocolade cake en oploskoffie / thee toe. Helemaal prima.

Dag 16 Isle of Skye – Lairg

Helaas moeten we vandaag afscheid nemen van Skye. We zullen het uitzicht en gezellige eigenaren missen.
De rit naar Lairg in het noorden van Schotland is ruim 290 km. We besluiten om dit op te op te breken door een uitstapje te maken naar de Fairy Pools, nog steeds op Skye.
Erg toeristisch, maar deze waterval schijnt toch de moeite waard te zijn.
Het verbaast ons wel dat de weg er naar toe niet aangegeven staat en ook onze navi’s kennen het niet, maar ook zonder komen we er.
Een kilometer voor we er zijn, is het al behoorlijk druk op de weg. Dat belooft niet veel goeds.
Op 700 meter van de officiële en betaalde parkeerplaats, is een kleine parkeerplaats en er is nog net een plekje vrij voor ons blauwe gevaarte.
Scheelt toch weer 6,5 euro, want parkeren op Skye bij de toeristische attracties is prijzig.

De waterval en zijn baden zijn best mooi en we kunnen ons voorstellen dat daar zomers gezwommen wordt.

Na ruim een uur zijn we weer terug bij de auto en gaan we richting de Skye bridge. Eerst nog ff tanken en boodschappen doen.
De wegen naar Lairg zijn mooi en gaan regelmatig door schitterende valleien, waar we veel gele brem zien.
In Alness stoppen we nog bij de plaatselijke Intratuin voor een warme, late lunch en een bak koffie.
Dan door naar Lairg, een kleine plaats met zo’n 900 inwoners in het Sutherland district. Het ligt aan Loch Shin.

De komende 3 nachten slapen we in een ruime zelf catering kamer, met wederom een heerlijk uitzicht. Die Klaas weet ze wel uit te zoeken wat dat betreft.
De gepensioneerde eigenaar en zijn 2 honden ontvangen ons hartelijk.
We zien die honden denken… Ha weer nieuwe vriendjes die met ons willen spelen en ons willen aanhalen.
De ene komt meteen al met een bal naar Klaas toe, maar uiteraard wil de hond de bal niet loslaten.

Dag 17 Lairg

Vandaag hoeven we niet op een ontbijt appèl te verschijnen, desondanks zijn we vroeg wakker.
Niet zo vreemd, omdat het hier vanaf 3:20 (ja ’s ochtends) al licht begint te worden en het pas na 23 uur weer donker wordt. De dagen zijn hier best lang.
In de winter werkt het natuurlijk omgekeerd en hebben ze maar een paar uur per dag daglicht.

Het ontbijt bestaat uit pannenkoekjes en crumpets uit de broodrooster met jam en kaas.
We hebben niet veel op het programma staan.
Als eerste gaan we naar een vogelhut in Dalchork, hier vlakbij. Een mooie hut, maar we zien weinig
Dan door naar een vogelhut in Kirkton. Onderweg zien we vele met gele brem begroeide berghellingen. Echt heel mooi om te zien.
Deze vogelhut valt wat tegen, al denken we in de verte een visarend te zien, maar de afstand is te groot om het zeker te weten.

Als je in Schotland bent, moet je

  1. haggis gegeten hebben
  2. een kasteel bezoeken
  3. whisky gedronken hebben.

1 en 3 gaan hem waarschijnlijk niet worden, maar we vervullen onze culturele plicht door het Dunrobin kasteel te bezoeken in Golspie.
Er zijn net een paar toerbussen aangekomen, dus we vluchten de tuin in. Een typische Engelse tuin, veel groen en niet al te veel kleur.
En de gekleurde bloemen die er staan, vloeken qua kleur bij elkaar.
Het kasteel is overigens wel erg mooi, beetje Disney-achtig aan de buitenkant.

We zijn op tijd voor de valkeniersshow.
Als eerste wordt de havik getoond en aangezien we precies in de aanvliegroute zitten, vliegt deze een paar keer rakelings over ons hoofd.
Voor Klaas een bekend gevoel, want die is tijdens het hardlopen al een paar keer aangevallen voor een roofvogel.
Dan de valk. Die kan wel een snelheid van 150 km/h halen. Indrukwekkend om te zien.

Na de valkenshow, nog even door het kasteel heen. We denken dat er we binnen 15 minuten weer uit zijn. Cultuurbarbaren als we zijn, staan we na 10 minuten al weer buiten. Veel schilderijen, wat servies, een snookertafel?? en andere snuisterijen.
Het kasteel dateert uit de 15de eeuw en is privé bezit. Er zit een museum bij, maar daar staan alleen maar opgezette dieren. Al helemaal niet ons ding.
Weetje:
Aan het kasteel is een spookverhaal verbonden. De dochter van de veertiende graaf van Sutherland werd verliefd op een man die door de vader ongeschikt werd bevonden en hij sloot haar op in een zolderkamer. Zij probeerde te ontsnappen door via een touw naar beneden te klimmen, maar werd verrast door haar vader, waardoor zij het touw losliet en te pletter viel. Deze dochter spookt volgens het verhaal op de bovenste verdiepingen van het kasteel.

Na dit culturele uitje, proberen we in Golspie nog een koffie te scoren, maar helaas is de koffie bothie dicht. Dan maar op de kamer aan de oploskoffie.

Dag 18 Handa island

Toen we voor deze reis ons huiswerk deden, dachten we op Handa eiland veel puffins te kunnen zien.
Dat was de reden om in Lairg te gaan zitten.
We hebben echter al heel veel puffins op het eiland Lunga gezien, dus we twijfelen of we nog naar Handa willen gaan. Vooral vanwege de afstand.
Aangezien de weersvoorspelling goed is en er hier ook niet heel veel te doen is, staan we toch enigszins vroeg op en gaan al snel op pad richting de ferry.

Totale afstand 70 km, waarvan 65 km single track. Oeps 🙁 Daar hadden we ff geen rekening mee gehouden.

De single track valt echter alleszins mee. Het is rustig en we komen maar een paar tegenliggers tegen. Daarnaast is de route mooi.
Na 5 kwartier staan we bij de ferry. De naam ferry is wat misleidend, omdat we dan al snel aan grote boot denken. Dit is echter een dinghy, waarop slechts 14 personen mee mogen.

De tocht duurt slechts 15 minuten en gaat over een een kalme zee.

Op Handa eiland worden we ontvangen door 2 vrijwilligers die ons het e.e.a. uitleggen over wat er op het eiland te zien is.
Er is een wandelroute van 6,25km en we mogen niet van de paden af.
We zien diverse vogels (zeekoeten, scholeksters, grote jager (hele grote bruine meeuw), stormvogel en alk)
Op de smalle randjes van de kliffen broeden heel veel vogels en je kunt de vogelpoep ruiken.
Het is een mooi, klein en rustig eiland. We hebben alle tijd en doen het rustig aan.

We kwamen voor de papegaaiduikers, maar dat valt behoorlijk tegen. In de verte, op een rots, zien we er slechts 3.
Maar dat is dan ook het enige minpunt van vandaag.

Het weer is momenteel super, eigenlijk best warm.
Van midges nog niet heel last gehad.

Als we weer terug zijn bij het strand, moeten we een half uurtje wachten voordat we mee terug kunnen.
We hopen in het visrestaurant koffie en wat eten te kunnen krijgen, maar deze is helaas gesloten.
Dan maar terug naar Lairg.
Ook nu gaat de single track prima en kunnen we lekker doorkachelen.

In Lairg eten we een late lunch, met o.a. zalm (yummie).

Dga 19 Lairg – Aviemore

Vandaag een relatief korte reisdag van 140 km. Aangezien we pas om 10 uur onze kamer moeten verlaten, doen we het rustig aan.
Desondanks zijn we om half 10 op weg naar Aviemore in het Cairgorm National Park.
We pakken de toeristische route en gaan eerst langs bij de Falls of Shin.

Een stevige waterval waar over een paar weken de zalmen ruim 3,5 meter stroomopwaarts overheen springen om tegen de stroom in verder te zwemmen vanaf de Atlantische oceaan.
We maken er ook een korte wandeling door het bos van 3 km.

In een dorpje verderop scoren we nog een koffie en dan is het helaas via de snelweg richting Aviemore.
Zo’n 20 km voor Aviemore stoppen we bij het natuurreservaat Loch Garten. Hier moeten visarenden zitten.
We maken een wandeling, maar helaas, geen visarenden.

We hebben nog tijd en Klaas energie (uiteraard) over, dus rijden we naar Loch Eilean.
Hier kun je om Loch Eilean en het achterliggende Loch Gamhna lopen, zo’n 7km.
Klaas heeft net gisteravond Kamp van Koningsbrugge gezien, dus deze wandeling moet ff in speedmars tempo gedaan worden.
Het is een mooie wandeling,, langs de meren, maar ook door het bos. Er zijn veel vogels te zien.
Dit is nog wel een plek om in augustus terug te komen, want er zijn veel stukken met hei.

Dan richting onze B&B in Aviemore, maar eerst nog even eten. Bij gebrek aan inspiratie doen we dat bij het Cairn Hotel.
Grote porties, maar als we aangeven geen dessert te willen, wordt meteen (zonder dat we daar om vroegen) de rekening gebracht. Blijkbaar vond men dat wij de hint niet snel begrepen en terwijl we ons drinken nog niet op hadden, kwam ook het pinapparaat op tafel.
Niet heel erg gastvrij.

Bij onze B&B worden we hartelijk ontvangen door Dorothy en haar 2 labradors. Super lieve honden, die niets liever dan aangehaald willen worden.
Kamer is wel wat kleiner dan we tot nu gewend waren.

Dag 20 Aviemore

We hebben allebei een brakke nacht. Het bed is klein en matras niet al te best. Als je je kleine teen beweegt, wordt de ander al zeeziek.
Bij het ontbijt een leuk Duits stel die ons nog tips geven voor de wandeling die we vandaag willen doen.

Maar eerst langs de Tesco voor wat boodschappen en dan door naar het Glenmore bezoekerscentrum.
We gaan hier de wandeling naar de Meall a’ Bhuachaille (what’s in a name) doen.
Eigenlijk een wandeling in de categorie “voor Klaas”, maar Marjan gaat in haar eigen tempo mee.
Klaas offert zich op als pakezel en draagt het eten, drinken en extra kleding.

We lopen hem met de klok mee, waarbij het pad meteen stevig omhoog gaat. Even de kuiten op spanning brengen 🙂
Het uitzicht is werelds, met rechts van onze het Cairngorm gebergte (met sneeuw op de flanken) en diverse meren aan de andere kant.
Vlak onder de top wordt het echt steil, maar slowly slowly komen we toch binnen het uur (en 2,5km klimmen) boven.
Klaas al eerder, wat hem mooi de kans geeft om foto’s van Marjan te maken.
Er staat een cairn (grote stapel stenen) op de top, waar we uitrusten en genieten van het schitterende uitzicht.
De top van Meall a’ Bhuachaille is op 810 meter hoogte.

Het pad naar beneden is super steil over heel veel stenen traptreden. Wat minder voor de knietjes.
Als eerste komen we bij een bothy (stenen huisje, waar je kunt overnachten). Dan door naar Loch Uaine, het groene meer.
Schotland is bekend om zijn verhalen en sprookjes en het verhaal gaat dat de elfen hier verwachten dat je iets groens aan hebt.
Klaas heeft daar ruimschoots aan voldaan, genoeg om het gebrek aan groen bij Marjan te compenseren zou je toch zeggen.
We willen op een paar meter van een stel met 3 honden gaan zitten. De honden beginnen meteen redelijk agressief te blaffen. Klaas is niet echt onder de indruk en wil toch gaan zitten. De border collie vindt dat geen goed idee, weet zich vrij makkelijk los te maken en valt meteen aan.
Ondanks dat Klaas zijn rugzak als bescherming gebruikt, doet de hond toch een poging om in zijn been te bijten. Het blijft gelukkig beperkt tot gebitsafdrukken in zijn broek.
Typisch is dat de eigenaar niets doet en ook zijn excuses niet aanbiedt. Het is wel duidelijk van wie deze honden dit gedrag hebben.

Een Duits meisje die een stuk verder zit, nodigt ons uit om bij haar te komen zitten. We hebben een leuk gesprek en genieten van onze lunch en het uitzicht.

Dan het laatste stuk terug naar het bezoekerscentrum. We hadden eventjes het hoogteprofiel verdrongen, maar al snel krijgen we toch nog eens stevige klim voor onze toch al vermoeide benen, Oef dat valt ff niet mee, vooral Marjan begint het moeilijk te krijgen.
Ook dit overleven we en na 9 km zijn we weer terug en kunnen we aan de welverdiende koffie.

Daarna rijden we nog even naar de kabelbaan van de Cairngorms, maar hier is weinig te zien.

Dag 21 Aviemore

We hebben allebei de stevige wandeling van gisteren goed verteerd. Klaas iets beter dan Marjan.
Het is een stralende dag. Aangezien we het merendeel van de hoogtepunten van Aviemore al gezien hebben, is het ff puzzelen wat we gaan doen.
Klaas heeft zoals gebruikelijk weer de meeste energie en we besluiten om hem bij het Glenmore bezoekerscentrum af te zetten en dan zal hij naar Nethy Bridge lopen.
Het begin van de wandeling gaat weer langs het groene meer. Ook vandaag is hij in schutkleuren en deze keer zijn de feeën hem wel goed gezind.


Na een kilometer of 5 loopt het pad door het bos, een beetje op en neer, maar eigenlijk is het een relaxte boswandeling.
Het laatste stuk gaat langs de rivier en door wat bebouwing (best mooie huizen staan hier).
Ruim 15 kilometer en 2,5 uur later, is hij in Nethy Bridge waar Marjan bij de rivier een boek zit te lezen.

Nethy Bridge is een gehucht met slechts 500 inwoners. Op de kaart staat dat er een supermarkt is, maar helaas.

We besluiten om nog even naar Loch Garten te gaan om te kijken of we nog visarenden kunnen spotten.
Met de visarenden hebben we deze reis geen geluk. Ook nu zien we ze niet.

Na een half uur zijn we er wel klaar mee en gaan weer richting de auto. Daar “pikken” we (Marjan) nog een paarse bidonfles mee.
Geheel tegen onze gewoontes in lopen we nog even door Aviemore, maar dit stelt ook niets voor.

Als we eventjes op de kamer (die best klein is) zijn geweest, besluiten we een drankje te gaan doen bij een pub die aan een watertje ligt.
Leuke plek om eventjes te relaxen.

Dag 22 Aviemore – Balloch

Vandaag gaan we helaas al weer naar onze laatste locatie van deze mooie reis.
Na een hartelijk afscheid van Dorothy en haar 2 labradors, die ons al kwispelend en met knuffel in de bek uitzwaaien, gaan we op weg naar Balloch,
Dit ligt vlakbij Loch Lomond en niet al te ver van het vliegveld.

Initiële plan voor vandaag was om naar het skicentrum van de Cairngorms te rijden om daar wat te gaan wandelen, maar omdat daar een fiets evenement is, laten we dat plan varen.

Als we de rechtstreekse, snelweg, route zouden pakken, dan zouden we de afstand van 200 km in zo’n 3 uur kunnen afleggen.
Maar aangezien we pas na 16 uur kunnen inchecken, pakken we veel binnendoor weggetjes.
Een leuke, maar wel vermoeiende route. Wat is Schotland toch mooi.
Jammer alleen van die toeristen die niet durven te rijden. Wel lekker om je ff heerlijk aan te irriteren als ze met 35 km/u over een B-weg rijden.

Een half uur van Balloch, ligt Loch Ard, waar we een wandeling maken van 7 km langs Loch Ard.
Het pad is saai, maar de omgeving mooi.
De zon schijnt best goed en het is best warm hier, een dikke 20 graden.

In Balloch eten we bij een hotel een lekkere Schotse pie met rundvlees en aardappelpuree.
Dan door naar ons B&B.
Het is ff zoeken, want het ligt wat afgelegen, maar er hangen wat borden die ons de goede kant op wijzen.
Dit B&B heeft als hoofdinkomsten een bloemenkwekerij en ligt (wederom) op heerlijke plek met schitterend (wederom) uitzicht.
Ook nu weer (wederom 😉 ) een hartelijk ontvangst van de 2 honden (Border collies) van de eigenaren.

Kenny en Margaret zijn de eigenaren en Margaret biedt meteen aan om even koffie te zetten met lekkers erbij. Die weet hoe ze ons moet paaien 🙂

Dag 23 Ben Lomond

We hebben beide goed geslapen en voelen ons fit.
Het stevige Schotse ontbijt dat Margaret serveert helpt daar ook bij.

Vandaag splitsen we ons. Marjan gaat in het Cashel bos een stuk wandelen en Klaas gaat de Ben Lomond beklimmen.
Dit is een heuse munro. Iedere berg die hoger is dan 914 meter wordt hier een munro genoemd en er zijn er 282 van in Schotland.
Voor sommige is het sport om ze allemaal te beklimmen, maar voor Klaas zou deze al mooi zijn.
De Ben Lomond is 974 meter hoog.

We rijden naar de parkeerplaats, waar het ontvangstcomité aan midges ons al op staat te wachten.
Snel de spullen pakken en op weg.

Er zijn 2 opties om deze berg te beklimmen. Een heen en weertje over hetzelfde pad of via een rondje waarbij je via de Ptarmigan Ridge omhoog gaat.
Klaas kiest voor het laatste.
De aanloop is vlak, maar na een kilometer gaat het dan toch stevig omhoog.
Het is behoorlijk bewolkt en het dan ook maar de vraag om het verstandig is om door te lopen. Echter al die tijd is het pad goed zichtbaar en inmiddels heeft Klaas ook wat mensen ingehaald, dus zijn veiligheid is enigszins geborgd.

Na ruim 5 km komt na een bocht de Ben Lomond tevoorschijn, tenminste dat is de gedachte.
Een enorm steil stuk volgt, waarbij Klaas regelmatig moet klauteren.
Als Klaas denkt er te zijn, komt de surprise… Nog zo’n stuk, steil omhoog 🙁
Na 2 uur en 11 minuten en 6 km is hij dan eindelijk boven.
Wow wat is het mooi boven. Langzaam beginnen de wolken weg te trekken en komt de zon tevoorschijn. Wat een uitzicht!
Hij neemt een goede pauze om het verloren vocht weer aan te vullen en te genieten van de omgeving.

Dan, via het andere pad, terug naar beneden. Dit is pad technisch veel makkelijker en loopt redelijk makkelijk weg.
Een paar honderd meter voor de parkeerplaats zit Marjan hem al op te wachten.

Marjan heeft gewandeld in de Cashel Nature Trust. Een mooi bosgebied met regelmatig een mooi uitzicht over Loch Lomond.
Er leven veel dieren (eekhoorns, otters, vogels, adders), maar helaas laten die zich niet zien.

Als de zon doorbreekt een uur heerlijk van de zon en het uitzicht genieten.

Dag 24 Balloch

We krijgen weer een typisch Schots ontbijt, veel te veel, maar wel lekker.
Klaas is helemaal hersteld van zijn wandelingetje van gisteren, dus we kunnen weer op pad.
Al zullen we het vandaag wel rustig aan doen.
Helaas al weer onze laatste dag in dit mooie land.

Vandaag gaan we eerst naar de Devil’s pulpit in de Fininish glen kloof.
Parkeren is een drama, slechts 2 plekken, maar een paar minuten lopen er vanaf kunnen we gelukkig wel parkeren.
Om beneden te komen, moeten we een verschrikkelijk steile “trap” af. Trap is een groot woord.
De broeken moeten toch de was in, dus op de kont naar beneden is het devies.
De kloof is heel erg mooi. Heel veel groen op de bruine rotsen.
Aangezien we vroeg zijn, zijn er nog maar 2 andere toeristen.


Wat wel storend is de hoeveelheid afval die er ligt. Echt schandalig, zeker als er heel duidelijk aangegeven staat dat deze kloof privé terrein is.
Tijdens onze wandelingen rapen we allebei vaak wel zwerfafval op, maar met wat hier ligt, kun je wel een container vullen.
De weg terug naar boven is een stuk makkelijker.

Door naar het natuurcentrum van Loch Lomond.
Hier maken we een mooie wandeling door het natuurgebied. We zien wat vogels, vooral vinken. Er staan informatieve borden en alles lijkt wel net nieuw.
Wel mooi hier.

Tijdens het ontbijt hebben we de tip gekregen om naar Duncryne hill te gaan, omdat je hier een super zicht zou hebben op Loch Lomond.
Zo gezegd, zo gedaan.
Ook dit is privé terrein, maar “well behaved visitors” zijn welkom. We denken dat we wel onder deze categorie vallen.
Een steile, maar korte klim volgt, maar dan heb je ook het wat.
Het is niet helemaal helder, maar toch is het uitzicht mooi.

Dan is het tijd voor een bakkie en wat te eten. We hebben onze boodschappentas met eten op de kamer laten staan (niet de eerste keer deze reis).
Op naar het plaatsje Luss aan de linkerkant van het meer.
Na een slappe americano en betere cappucino, maakt Klaas over het feeënpad nog even een wandeling rondom Luss.

Terug naar de kamer, waar we moed moeten verzamelen om onze duffels in te pakken. Het is namelijk nogal een chaos, wel vreemd voor 2 van die normaal gesproken, gestructureerde it-ers.

Het was ons ontgaan, maar onze vlucht terug naar NL is vervroegd naar 9:20 uur. Betekent dat morgen om 5:30 uur de haan afgaat.