Na een verhuizing in de zomer hadden we zin om in het najaar toch nog even op vakantie te gaan.
Uiteindelijk is het Kroatië geworden. Een land dat we in de zomer te warm vinden, maar in september is het prima te doen. Ook dicht genoeg bij om snel heen te kunnen reizen en ver genoeg weg om in een iets andere wereld terecht te komen.
Dag 1 – Amsterdam – Pula
We vliegen naar Pula met Croation Airlines. Via Sunny Cars hebben we een auto gehuurd bij Last Minute Car Rental. We krijgen een splinternieuwe Opel Corsa mee.
We slapen 1 nacht in een appartement (Favaria apartments ) en hebben een grote kamer met keukenblok, gratis koffie en wijn 🤗.
Het appartement ligt vlakbij het oude Amfitheater van Pula. Voelt alsof je in Rome bent, alleen jammer dat ze voorbereidingen aan het treffen zijn voor een of ander concert.
Tijd voor een hapje eten en het wordt een pizza. Prima weg te happen.
Dag 2 – Pula – Cape Kamenjak – Rovinj
Prima nacht gehad in ons ruime appartement.
Ontbijt moeten we zelf regelen, maar apfelstrudel, bolletjes gevuld met jam gaan er prima in. Auto weer ingepakt en op weg naar Cape Kamenjak, een natuurpark in het puntje van Istrië.
We hebben e-bikes gehuurd, maar de verhuurder is nogal lastig te vinden. Na een belletje vinden we hem alsnog. Sinsia is een aardige vent die ook nog eens uitstekende e-bikes verhuurd. Mooie groene mountainbike met een motortje. Daarna zijn we binnen een paar minuten in het nationale park, waarin alleen de auto’s moeten betalen. De paden bestaan uit veel kleine kiezels en zijn soms best technisch. Leuk! Het is enorm groen. Het fietspad loopt rondom de kaap en we passeren regelmatig een strandje. Het is nog best warm, maar op de fiets nog prima te doen.
Na een cola-stop heeft Marjan een lekke achterband. Hmm…. toch maar even de verhuurder gebeld, want als we terug lopen, gaat de hele achterband er aan. Sinsia komt er snel aan en vervangt de band.
Tijd om even te zwemmen in de Adriatische zee. Heerlijk.
De laatste paar kilometer zijn niet heel bijzonder. We leveren de fietsen weer in en gaan op pad naar Rovinj. Op de snelwegen in Kroatië moet je tol betalen, dus die vermijden we maar even. Iets langzamer, maar wel mooier.
De wegen zijn goed en het landschap is groen en soms heuvelachtig.
In Rovinj slapen we in een buurtje met heel veel b&b’s. We worden hartelijk ontvangen en krijgen een uitgebreide uitleg over hoe we het afval moeten scheiden. Rovinj is een oude, maar toeristische stad met nog een echte stadsmuur.
Dag 3 – Rondje Istrië
Het was behoorlijk warm op de kamer, maar gelukkig hebben we airco. Supermarkt zit om de hoek, dus weer verse broodjes als ontbijt. Vandaag doen we een rondje langs diverse dorpjes in Istrie.
We beginnen met Oprtalj, en gehucht met minder dan 900 inwoners. Maar wat een authentieke sfeer heeft het zeg…Hoog op een heuvel, oude vervallen huizen, geen toeristen. Dit bevalt ons wel.
Het volgende dorp is Motovun, wat ook hoog op een heuvel ligt. De auto moeten we buiten de stad parkeren en dan een kilometer omhoog lopen. Er is een kasteel, dat we niet bezoeken en wat kunstgalerieën. Alhoewel heel veel mensen lyrisch zijn over Motovun, vinden wij het wat minder.
Daarom snel door naar Groznjan. Dit dorp heeft wel iets. Smalle straatjes met gladde, ongelijke stenen. Heel veel kunstenaars. Leuk om te bezoeken.
Na een bak koffie is het tijd om naar Porec te rijden. Onderweg zien we heel veel olijfbomen en wijngaarden. Istrië is echt het gebied van de olijfolie en truffels.
Porec is een wat grotere toeristenplaats met een grote haven. We vinden er niet veel aan en vinden dat het tijd is voor wat natuur. Dus gaan we heuvel af naar het Limski kanaal, een soort van Noors fjord, waar je heerlijk kunt zwemmen. Super mooi hier. Genoeg gedaan voor vandaag, nog even tanken en langs de Lidl voor wat inkopen.
’s Avonds eten we Konoba Jure. Prima eten (pasta met vis en hamburger met frites). Opvallend : een halve liter bier is net zo duur als een colaatje. Tja dan is de keuze snel gemaakt.
Dag 4 – Rondje e-mountainbike
Nieuw vakantie doelsteling: maak iedere dag een nieuwe vriend(in) / hond / kat of maak minimaal 1 vijand. Vandaag haalden we beiden.
We hadden vandaag wat anders op het programma staan, maar gisteren bedachten we dat we liever een rondje wilden gaan fietsen. Omdat er best wat hoogteverschil (= bijna 500 meter) in de route zit, hebben we elektrische mountainbikes gehuurd. Op ons gemakje fietsen we Rovinj uit naar een hotel waar we route 201 kunnen oppakken. We fietsen langs de zee met een mooi uitzicht op Rovinj. Daarna meer het binnenland in. Een mooie route langs olijfbomen en wijngaarden.
Tegen half 1 strijken we hongerig neer op een bankje onder een boom in een gehucht waar een paar huizen staan. Het begint te regenen en het rommelt in de verte. Een oudere vrouw gebaart naar ons dat we onder haar afdak kunnen zitten en biedt ons later mierzoete ‘kava’ aan. Een scheut sterke drank kan ook als we dat willen…Ons Kroatisch is nog wat roestig en op haar leeftijd is Engels best lastig, dus we kunnen nauwelijks communiceren. Als het weer droog is, stappen we weer op de fiets in de richting van Rovinjsko Selo. Het begint weer flink te regenen en te onweren
In het dorp zoeken we de supermarkt op en kopen wat lekkers. Omdat we steeds natter worden, zoeken we op internet de dichtstbijzijnde koffietent op en racen daar heen. Met een kop koffie wachten tot het droog wordt……..
Dat duurt te lang, we besluiten door te fietsen. Onder de modder en kleddernat komen we weer in Rovinj.
We hebben geen vrienden gemaakt bij het fiets verhuur bedrijf: ook een mountainbike kun je niet modderig terugbrengen, of we de fietsen niet even door de autowasstraat konden doen……
Euh dacht het niet, nice try 🤓
Dag 5 – Rovinj – Opatija
We pakken de auto in en gaan op weg naar Opatija. Normaal gesproken een uurtje rijden, maar wij nemen een omweg om het oostelijke gedeelte van Istrië te verkennen.
Te beginnen met Bale, zo’n 10km van Rovinj. Een leuk en slaperige dorpje.
Dan door naar Vodnjan. Ook een leuk dorp met een grote kerk en veel streetart (muurschilderingen).
Ondertussen is het begonnen met regenen, dus tijd voor een bakkie.
Jammer genoeg mag er in Kroatië nog gerookt worden in de barretjes, dus we gaan buiten onder de parasol zitten.In Trget hopen we even aan het water te kunnen zitten, maar dat valt ff tegen.
Door naar Labin, waarvan de oude stad op een heuvel ligt. Het is een stevige klim naar boven, maar dan kom je ook in een leuk dorp terecht. Helaas kunnen we geen bakker vinden en aangezien het weer begint te regenen, terug naar beneden. Plaspauze, onder het genot van een kopje koffie natuurlijk. Blijkt dat er vlakbij een bakker zit met zoete lekkernijen. Yummie.
Het was eventjes droog, maar het hoost weer, dus zijn we genoodzaakt de zoetigheid in de auto op te eten.
Net buiten Plomin zit een mooi uitzichtpunt, maar als we daar aankomen, komt de regen met bakken uit de lucht. We kijken het een kwartiertje aan, maar het blijft hozen.
Morgen willen we de Vojak beklimmen, maar met de auto kun je er ook komen. Hopelijk is het droog als we er zijn. Na een lange, steile klim, waar de Corsa het duidelijk moeite mee heeft, blijkt dat we het verkeerde punt hebben gemarkeerd om naar toe te rijden.
Beetje jammer. Het is ook niet echt helder, dus veel hadden we toch niet gezien.
De afdaling naar Opatija is een pittige, maar we komen veilig beneden.
De straat waar ons appartement voor de komende 2 nachten aan ligt is een super steile, smalle straat. We zien het adres ook niet. Ff keren en dan achteruit omhoog. Euh dat trekt het Duitse gebakkie niet en dat laat ie al stinkend weten. Hmm…..Een belletje naar het apartement biedt uitkomst, klein stukje naar beneden en dan rechts en dan zijn we er.
We hebben mega groot apartement met alles er op en er aan, inclusief wasmachine.
Het centrum van Opatija ligt beneden en om er te komen, moeten we een flink stuk afdalen.
De lokale supermarkt heeft kant en klare salades, in combinatie met een broodje, biertje en chips komen wij de avond wel door.
What goes doen, has to go up, dus we moeten nog wel ff calorieën verbranden.
Vlakbij het appartement zit een hond (type beagle) achter een hek, zoals het een echte hond betaamt heeft deze maar een verzetje per dag en dat is die domme toeristen te laten schrikken.
En ja hoor, hij zit lekker onopvallend achter het hek en als Marjan vlakbij is, flink beginnen te blaffen. Beestje heeft de grootste lol als Marjan zich een hoedje schrikt.
Dag 6 – National park Ucka
Prima geslapen, ontbijtje buiten, het is zondag dus we starten relaxt op. Eerst nog ff naar de bakker voor zoete broodjes. Het is nog droog, maar het dreigt wel te gaan regenen.
Hup de auto in, op weg naar Poklon, iets meer dan 10km vanaf Opatija. Daarvandaan gaan we een poging doen om de top van Vojak (1400 meter) te bereiken.
Dit kan ook via de weg, maar dat is natuurlijk niet sportief genoeg.
Om warm te worden, beginnen we met een bakkie.
Dan op pad door het dichte bos. Het is er extreem rustig. De miezerige regen geeft het bos iets spookachtig. Poklon ligt op 931 meter en we moeten dus bijna 500 meter hoogtemeters maken.
Het pad is niet extreem steil en niet super technisch. We pikken een Belgisch stel op dat de weg was kwijt geraakt. Na 45 minuten houdt Marjan het voor gezien en loopt terug naar de auto.
Klaas neemt de Belgen op sleeptouw en na zo’n 1,5 uur zijn ze boven.
Het is niet helemaal helder boven, maar toch is het mooi.
Na wat foto’s is het tijd om terug te lopen en via een andere route lopen we terug naar beneden… euh mind fuck: we lopen eerst nog een stuk omhoog . Door de regen is het pad op de meeste stukken best glad, dus we doen het rustig aan. Zonder grote brokken te maken, komen we veilig beneden.
Op de kamer nog ff F1 kijken, lang leve Ziggo en dan is het tijd voor pizza.
Klaas neemt de Bomba Mexicaan pizza. Ondanks dat de menukaart in het Kroatisch was had hij kunnen weten dat er pepers in zouden zitten. Best pittig. Pizza’s zijn van het formaat salontafel, gelukkig begint het heel hard te onweren en te regenen, dus we hebben alle tijd.
Dag 7 – Opatija – Plitvice
De avond en nacht heeft het geregend en geonweerd, desondanks prima geslapen.
We pakken onze tassen weer in en gaan op weg naar Plitvice, een kleine 200 km naar het oosten.
Onderweg maken we een tussenstop in NP Risnjak. De weg er naar toe is smal en vol met haarspeldbochten.
Tijd om de benen te strekken. In de middle of no where ligt het gehucht (2 huizen) Razloge.
Hiervandaan wandelen we over een makkelijk pad 200 meter naar beneden. Daar zien we super mooie azuurblauwe rivier. Uiteraard ook weer 200 meter omhoog en dan nog 150 km richting Plitvice.
Het laatste stuk gaat over een pad vergelijkbaar met het fietspad door Prattenburg.
Erg smal, maar gelukkig komen er geen tegenliggers aan. En dan stopt het pad….. hmm…
Oeps verkeerde huis aangeklikt in de navigatie.
Weer 10 km terug over het smalle pad, dan de weg weer, gelukkig zijn we daarna snel bij ons hotel.
Prima kamer voor 1 nacht.
We kunnen er ook eten en bestellen een wienerschnitzel met een biertje en een cola.
Echter op het bord ligt vis, ff checken of dit wel goed is. Oeps foutje. Voor ons geen probleem, dan eten we wel vis. Meisje van de receptie vindt het echter wel vervelend en komt als compensatie een biertje en een cola brengen. Uitdaging: Marjan lust geen bier en dus moet Klaasje ff een liter bier achterover tikken.
Dag 8 – Plitvice – Zadar
Vroeg op vandaag, want we gaan de meren van Plitvice bezoeken. Onze toegangskaarten zijn geldig van 7 tot 8 uur. Snel onze tassen inpakken en 5 minuten rijden naar ingang 2. Daarna is het nog een kwartier lopen naar de echte ingang. En brrr wat is het fris…(8 graden).
We gaan vandaag route H doen, die zo’n 9km is en begint bij de hoogst gelegen meren. Eerst met een treintje omhoog en dan op pad. Als iedereen tegelijk op pad gaat, is het even druk, maar al gauw loopt iedereen in zijn eigen tempo het pad (meestal een soort van vlonder) af. Wat is het mooi! Er hangt nog wat mist boven het water en hoewel de zon al schijnt, is het licht zacht.
We lopen van het ene meer naar de andere en continue zien we watervallen. Door de lichte ondergrond is het water azuurblauw. Er mag niet gezwommen worden en er ligt (op een verdwaalde sigarettenpeuk na) weinig afval.
Na zo’n 4 km moeten we de boot nemen om een wat groter meer over te steken. We worden afgezet bij een verzorgingspost, waar de koffie niet te zuipen is. Dan weer een stukje wandelen. Het is nu al een stuk drukker in het park, wil niet weten hoe het hier in het hoogseizoen is.
De grootste waterval valt een beetje tegen, maar blijft indrukwekkend.
Na ruim 9 km zijn we bij het eindpunt. Marjan pakt het treintje terug naar het beginpunt, terwijl Klaas er nog ff snel 2,5 km bij aanplakt.
Tijd om de auto in te stappen en richting Zadar te rijden. Daar worden we hartelijk ontvangen door Tamara. We hebben een groot appartement met alles er op en eraan.
Zadar schijnt een hele mooie zonsondergang te hebben en die willen we natuurlijk wel zien.
Bij de supermarkt kopen we een salade en lopen door het oude centrum naar het zee-orgel.
Een vernuftig kunstwerk, waarbij op de golven van de zee er geluid uit de orgelpijpen komt.
De zonsondergang is inderdaad, maar omdat er geen vervuiling is, niet heel spectaculair.
Dag 9 – National park Paklenica
We starten rustig op en tijdens het ontbijt buiten, komt de rooie kater ( we noemen hem schele Harry) ook even buurten. Vandaag gaan we naar Nationaal park Paklenica, 50km vanaf Zadar.
Dit park heeft een totaal ander landschap dan wat we tot nu toe gezien hebben. Het is kalksteen gebergte, wat erg populair is bij klimmers. En zijn heel veel klimroutes uitgezet. Leuk om naar te kijken.
Over de wandelroutes kunnen we weinig informatie vinden, dus we beginnen maar met lopen.
Het pad is eigenlijk meer geschikt voor hoge wandelschoenen, maar die pasten niet meer in de duffel, dus doe we het met de lage schoenen.
Over grote keien lopen we een canyon in. Wow wat is het mooi hier.
Als we bij een natuurlijke waterbron zijn, houdt Marjan het voor gezien en besluit terug te lopen.
Klaas loopt verder, al snel wordt het pad super simpel, maar de natuur mooier. De enorme grote kalkstenen bergen, een bijna droge rivier en groene bomen die over het pad groeien.
Het tempo zit er goed in, maar bij de berghut op bijna 6km besluit hij toch terug te lopen.
Was eigenlijk helemaal niet de bedoeling om zo ver te lopen, maar ja als het mooi is…?
Terug gaat in een lekker tempo en dan nog ff Marjan op zoeken. We kijken nog even naar de klimmers en zoeken dan in een dorpje een strandje op. Lekker eventjes het zweet er af spoelen.Het water is echt compleet helder hier.
Bij een grote supermarkt doen we wat inkopen op zelf pasta te koken en een salade te maken.
,
Dag 10 – Op weg naar de maan?
Eigenlijk zegt iedereen dat je een bezoek moet brengen aan het Kornati national park als je er in de buurt bent. Wij hadden alleen niet zo veel zin om van ’s morgens 8 tot ’s avonds 18.30 op een boot te zitten. We zijn daarom wat anders gaan doen.
We begonnen de dag met wat uitslapen en een ontbijtje. Daarna onderweg naar het eiland Pag, waar je d.m.v. een brug kunt komen. Het landschap veranderde in een maanlandschap. Het hele eiland bestaat uit steen en als er wat groen is, grazen er schapen.
De schapenkaas en het lamsvlees zijn de specialiteiten van het eiland.
We kijken wat rond in het leuke stadje Pag en scharrelen er waterschoenen op voor Klaas.
Na een bakkie koffie en wat andere boodschappen, rijden we naar een strandje. Even lekker zwemmen en daarna opdrogen in de zon.
Bij thuiskomst even knuffelen met het kitten van de onderburen.
Vanavond eten we de restjes van gisteravond op. Onze kattenvriendje Harry komt tonijn schooien. Hij is verdwenen zodra wij klaar zijn met eten. Daarna wat opruimen, morgen gaan we naar Split.
Dag 11 – Zadar – Krka – Split
Ontbijtje op het balkon. Harry, de kat, komt ook nog even buurten (lees schooien) en aandacht halen.
Blijft een lief beest. We gooien onze tassen weer in de Corsa en rijden naar het nationale park Krka, wat op onze route naar Split ligt.
Parkeren is gratis, maar de entree is bijna 30 euro pp. Best prijzig, zeker ook omdat het gewoon tegen valt. Er zijn wat watervalletjes, maar niet heel spectaculair. We worden over een vlonderpad geleid en aangezien er net een paar bussen met ouden van dagen aangekomen zijn, ligt het wandeltempo erg laag.
Bij 1 van de watervallen mag gezwommen worden en dat is best lekker bij 30 graden.
Met de shuttlebus worden we weer omhoog gebracht. We besluiten om nog naar een andere waterval te rijden, wat ook onderdeel is van hetzelfde nationale park.
Het is ruim een half uur, 10 minuten lopen en dan…… zien we een of andere lullig pisstraaltje (ik chaseer een beetje, maar veel stelt het niet voor).
Tijd om naar Split te rijden. De drukste stad tot nu toe en met een paar ongeduldige Kroaten, die al toeterend laten weten wat ze van onze rijstijl vinden (sorry die domme toeristen moeten af en toe ff zoeken).
Ons overnachtingsadres voor de komende 3 nachten is niet heel makkelijk te vinden.
We hebben een simpele kamer, waar wel alles in zit.
Marjan heeft haar eigen heuvel in Split, Marjan hill, 178meter hoog met een trap van 819 treden 🤓
Klaas ziet mogelijkheden voor een hardlooprondje.
Dag 12 – Dagje Split
Marjan is niet heel fit, dus Klaas gaat vandaan alleen op pad.
Vanaf de plek waar we zitten is het 10 minuten lopen naar de oude binnenstad van Split. Even vlug bij de vismarkt binnen gelopen, maar die lijkt al bijna afgelopen te zijn (het is 9 uur).
Al snel loopt Klaas binnen de muren van het Diocletian paleis, het oude gedeelte van Split.
Relaxte sfeer, geen opdringerige verkopers of andere vreemde snuiters. Bezoek de kathedraal, die niet heel groot is en ook niet heel uitbundig.
Nog wat door de oude straatjes gelopen en dan door naar de haven van Split. Die is best groot en heeft veel pieren. Er vlakbij is ook een groente en fruit markt. Ook leuk.
Tijd voor wat lichaamsbeweging .
Vanaf het centrum loopt er een trap van 819 treden (volgens vriend Google) de Marjan heuvel op.
Zonnetje op het bolletje, geen water meenemen (lekker slim Klaas) en hup naar boven. Dat ging nog best soepel, dus door naar het uiterste puntje van de heuvel. Geen asfalt, maar lekker bos / keien paden.
Jammer genoeg geen uitzicht op het uiterste puntje. Dan weer 4 km terug naar beneden, nu via een paar andere trappen. Begin onderhand wel dorst te krijgen, dus ff snel een supermarkt in voor wat drinken en een apfelstrudel. Terug naar de kamer, waar Marjan gelukkig wat aan het opknappen is.
Aan het einde vanmiddag gaan we naar samen nog even naar oude centrum en eten een hapje.
Goulash voor Klaas en pasta voor Marjan. Ze houden hier niet van halve maatregelen, want we krijgen behoorlijk veel te eten. Heel “toevallig” komen we langs The little beershop. Yummie, ze hebben een lokaal tripple biertje. Marjan wil ook nog even wat calorieën verbranden dus we lopen haar heuvel op naar een mooi uitzichtpunt. Ze is populair, want er is ook al een restaurant naar haar genoemd.
Misschien iets voor morgenavond..?
Dag 13 – Trogir
Vandaag een uitstapje naar het Unesco stadje Trogir.
We vermoeden dat parkeren een dingetje is daar, dus we pakken de bus. Het busstation is bij de haven, kunnen we meteen onze ochtend wandeling maken.
Er is een totaal gebrek aan informatie en een buschauffeur die we wat vragen is rondweg lomp door ons compleet te negeren .
Alhoewel Split een leuke stad is, zijn de mensen die met toeristen te maken hebben niet erg vriendelijk. Vreemd. De rit naar Trogir duurt een uurtje.
Trogir heeft een oude binnenstad en wel 27 kerken, maar op de een of andere manier kan het ons niet boeien. Of het nu de warmte is of de vele vele toeristen (hmm dat zijn we zelf ook duh…), we weten het niet.
Snel weg van de toeristenmassa en naar de andere kant van het eiland. Bakkie doen en naar bootjes kijken.
Eventjes de benen strekken, door de heuvel over te wandelen (tempo van 5 km per uur),weer naar beneden en daar vinden we een heel mooi strandje. Het water is heerlijk warm en mooi helder.
Na een poosje zijn we het zat en lopen terug naar het busstation. Zelfde ritueel, onvriendelijke dame, die geen zin heeft ons te helpen. Ze wil ons perse kaartjes verkopen voor een bus die we niet willen.
Er komt een andere bus aan en die blijkt naar Split te gaan, helemaal goed. Deze meneer is wel vriendelijk en nog goedkoper ook.
In Split eten we weer bij hetzelfde restaurant als gisteren.
Dag 14 – Op weg naar Vis
Aangezien we ’s middags pas de ferry hebben naar het eiland Vis, wordt het ff een paar uur rondhangen in Split. De dag maar begonnen met een lekker ontbijtje (smoothie met yoghurt of roerei).
Beter dan de oploskofie, jam en kaas waar we al 2 weken de dag mee starten. Weetje: het Kroatische woord voor roerei is omelet 🤓.
We hobbelen wat door het centrum, vinden nog een tentje met goede koffie en dan is het tijd om onze spullen op te halen. Voor 3 dagen kleding e.d. past net in 1 duffel. Klaas haalt de duffel op en dan de ferry op. Een tochtje van iets meer dan 1 uur. Vanaf de boot oogt Vis heel groen en heuvelachtig.
We worden opgehaald door de eigenaar van ons appartement, dat in het dorpje Kut ligt.
Kut is het zeker niet, een leuk, gezellig dorp met een supermarkt, bakker en restaurants.
Mooie haven met hele luxe jachten.
Het appartement is in de kleur lavendelpaars gestijld en ruikt ook helemaal naar lavendel . Leuk.
Kroatië heeft veel lavendel velden, maar die zijn vooral op het eiland Hvar te zien. Eigenaar praat 100 uit en noemt ieder restaurant en strandje.
Het gezegde is in iedere stad een ander schatje, maar voor Klaas geldt: in ieder stadje een ander katje.
Ook hier heeft hij al snel weer vrienden gemaakt met 1 van de plaatselijke katten.
We eten bij Bokun, wat zelfs Google niet kent. Risotto met garnalen voor Klaas en gebakken sardientjes voor Marjan. Beide borden smaken uitstekend en guess what: de bediening is ook vriendelijk.
Win win.
Dag 15 – Rondje Vis
De dag begonnen met heerlijk vers brood op het balkon. De bakker zit maar een paar 100 meter van ons vandaan, dus dat brood was zo geregeld. Even terug naar onze jeugdjaren, we huren een scooter (Yamaha Neos, wie heeft er niet mee gereden….)
Op weg naar Komiza, de andere grote plaats op het eiland. Het is behoorlijk heuvelachtig en naar beneden gaat de scooter als de brandweer. Komiza is een leuk dorp. Veel boten, oude binnenstad. We pakken een bakkie en dan weer op weg om het zuidelijke gedeelte van het eiland te bekijken. Het eiland is echt heel groen, overal olijfbomen of wijngaarden.
De grot waar Tito verbleef tijdens de oorlog is niet heel ver weg. Dit is echter ook de weg naar de hoogste berg van Vis, mount Hum op 562 meter hoogte. Een helling van 18% is echter teveel voor deze scooter met bijrijder. Hij komt er niet tegenop, keren dus maar.
Tijd om het mooiste Europese strand te bezoeken, Stivina. Wat niemand er echter bij zegt, dat je daarvoor wel eerst ruim 100 meter moet afdalen over een smerig moeilijk “pad”. Het is meer klauteren en op de kont naar beneden. Pff we doen er bijna 30 minuten over beneden te komen.
Oké dan heb je wel wat, een baai tussen de rotsen met azuurblauw water. Echt mooi. We zwemmen en relaxen wat, totdat een aantal jeugdigen naast ons komt zitten met een bluetooth speaker op standje irritant. De klim naar boven gaat relatief makkelijk, maar dan ben je weer nat van het zweet.🤔.
In het volgende dorp proberen we een boottocht naar de groene grot te regelen, maar er is niemand bij het standje aanwezig. Dan maar door naar het volgende mooie strand, wat een stuk makkelijker te bereiken is overigens. Er zijn in Kroatië niet veel zandstranden, maar dit is er eentje en wel een hele fijne.
Het is behoorlijk warm en zonnig vandaag, op de scooter voel je dat niet zo, maar op het strand wel.
We rijden terug naar Vis, het dorp, tanken de scooter af en leveren de scooter in.
Eventjes douchen en dan gaan we pizza eten bij Lambik. Prima pizza, niet te pittig, lekker groot en weer vriendelijke bediening. Wat wil een vakantieganger nog meer?
Een lokaal wijntje natuurlijk . En laat die nou al in de koelkast staan.
Dag 16 – Nog een rondje Vis
Vandaag een luierdagje. We huren weer een scooter vandaag en doen nu het rondje andersom.
Het eiland Vis is bekend van de blauwe en groene grot en van de wijn. Doel is om minimaal 1 van deze 3 high lights gezien te hebben.
Dat valt echter nog niet mee.
We bezoeken eerst een afgelegen strandje , zonder te zwemmen overigens, want het is fris vandaag. Ook het pad er naar toe was teleurstellend, omdat het bezaaid was met afval.
In Rustavac proberen we een boottocht naar de groene grot te regelen, maar het restaurant waar dit kan, zit nog dicht. Er komt wel iemand langs, maar die negeert ons totaal, terwijl we toch echt heel duidelijk voor de informatiestand staan.
Dan maar naar een strandje iets verderop. Mooi water, leuke ligging, lekker rustig. Prima.
Marjan informeert nog even of het mogelijk is naar de groene grot te gaan, maar dit kan alleen bij het restaurant in Rustavac, waar we al 2 x niet heel vriendelijk benaderd zijn. We zijn allebei behoorlijk principeel, dus dat wordt h’m niet.
Hup op de scooter en door naar Komiza. We genieten van het mooie landschap en langzaam krijgen we het idee om een wijn proeverij te doen. Zelfde weg terug naar een lokale wijnmaker.
We worden hartelijk ontvangen en voor nog geen 10 euro mogen we 4 wijnen proeven. De witte en de beste rode zijn echt heel lekker. De rosé wat vlak van smaak.
Ondertussen krijgen we ook nog wat kleine hapjes en de locatie op een heuvel met uitzicht op de wijngaarden, is fantastisch. Yummie .
De vrouw is niet kinderachtig met de glazen. Klaas moet nog rijden, dus we nemen niet de volle glazen die we aangeboden krijgen. Het spul is zo lekker dat we besluiten een fles witte wijn mee te nemen. Zonder brokken bereiken we Kut. Hapje eten en dan de tas weer inpakken.
Dag 17 – Vis – Split – Veliki Godinj
Relatief gezien vroeg op, namelijk 6 uur, want om 7 uur pakken we de ferry terug naar Split.
Onze gastheer komt ons ophalen, wat een luxe, want anders hadden we 1.4km moeten lopen. Hij heeft nog een leuk presentje, namelijk een fles wijn van druiven uit zijn eigen wijngaard.
Wow wat lief. Maar aangezien we het spul ook niet mee kunnen nemen naar huis, moeten we de komende dagen nog ff 2 flessen wijn opdrinken 🤔
De tocht naar Split is wat bumpy, maar ook met een lege maag prima te doen.
In Split lopen we terug naar onze auto, die we op straat hadden laten staan. Gelukkig staat ie er nog en is ‘ie onbeschadigd.
We rijden eerst naar Omis, een oude piratenstad om daar een lekker ontbijt te nemen.
Via een binnendoor weg rijden we vervolgens naar Imotski. Daar bezoeken we eerst het rode meer. Het rode komt van de rotswand, want het water is zo blauw als maar kan. Het rode meer ligt 100 meter diep en is compleet omgeven met een loodrechte rotswand. We lopen boven langs, het is best eng om naar beneden te kijken.
Hierna bezoeken we het blauwe meer, deze is wel echt blauw. Ook omgeven door rotsen, maar nu is er een wandelpad gemaakt.
We doen de boodschappen voor de komende 2 dagen in Imotski.
Onze kamer in Veliki Gondinj ligt letterlijk in de middle of nowhere. Er staan een paar huizen, waarvan er een aantal nogal verlaten er uit zien. Onze gastvrouw ontvangt ons aller hartelijkst. In de koelkast staat van alles en op de tafel staat al een karaf rode wijn klaar.
Alhoewel we best een borrel lusten en er blijkbaar ook zo uit zien, komt ze met nog een1,5 liter fles, zelf gemaakte witte wijn. 🤪🤪 We proberen de fles nog te slijten aan een Belgisch gezin, maar dit zijn nep Belgen, want ze drinken geen wijn.
Veliki Gondinj mag dan redelijk verlaten ogen, aan katten en honden geen gebrek. Minimaal 10 katten tellen we, totaal niet gewend aan mensen. De 4 honden zijn dat wel degelijk en vechten om wie de meeste aandacht krijgt. Het zijn ook wel lievers. Beetje labrador achtig, maar dan anders.
Onder het toeziend ook van een paar katten en 3 honden proberen we buiten te eten, maar dat is met die toekijkende schooiers geen doen. Daarnaast is het hier best fris, brrr.
Dag 18 – National Park Biokovo
Ondanks het veel te zachte matras, redelijk geslapen. Achter ons huisje ligt het nationale park Biokovo. Een redelijk gebergte met de hoogste top op 1752 meter. Het oogt allemaal rotsachtig, wat doet vermoeden dat de wandelpaden niet heel simpel zullen zijn en vol met grote en kleine stenen / rotsstukken liggen. Normaal gesproken is Klaas wel van de uitdagingen en wil hij die top wel bedwingen, maar bovenstaande en het aantal hoogtemeters van 2000 (2 km), zijn niet heel aanlokkelijk.
Het alternatief is met de auto het park in te gaan en omhoog te rijden naar de top. Ook niet heel aantrekkelijk, als we Google mogen geloven. De weg is 23 km lang, meestal net zo breed als 1 auto en met niet al te veel passeermogelijkheden. En daarnaast de nogal gehaaste rijstijl van de Kroaten.
Grote kans dat we morgen dus naar het politiebureau kunnen om een schaderapport op te laten maken.
Eerst maar even wat kuna’s afgeven bij een niet al te vriendelijke meneer en dan begint het…….
Marjan zal omhoog rijden en Klaas naar beneden.
De eerste 2 km is de weg nog redelijk breed en goed berijdbaar, maar daarna begint de fun.
Passeren is inderdaad lastig en de brutalen komen altijd van boven, dus Marjan moet regelmatig de auto achteruit laten rollen, op zoek naar een veilige passeerplek.
We stoppen op 900 meter hoogte om een wandeling te maken. Het is wel mooi hier en het gebergte is echt indrukwekkend. De geiten en ezels lopen gewoon los.
De volgende stop is om de naar de top Vosac op 1421 meter te lopen.
De paden zijn inderdaad bezaaid met rotsblokken en niet heel fijn om daar heel lang op te lopen. Zo mooi dat uitzicht op onder andere Makarska. Zelfs vanaf hier kun je zien hoe blauw en helder het zeewater is.
Dan de laatste 6 km naar de top. Mega smalle weg, Duitsers en Kroaten die als een yekko naar beneden komen en maar eisen dat jij een oplossing zoekt.
Desondanks bereiken we zonder schade de top. Zal het Klaas ook lukken om de auto heelhuids beneden te krijgen??
Op de top staat een enorme mast en een kleine kapel. Het uitzicht is er prachtig.
Rustig rijden we weer naar beneden, oplossingen worden gevonden om anderen te laten passeren.
Al wordt Klaas nog wel ff link als een Kroaat vol op hem af komt rijden en hem opjaagt om maar ff snel aan de kant te gaan. Rustig hè mafkees.
Het volgende obstakel is een koe. Huh? Ja en een hele eigenwijze ook.
Het beest weigert aan de kant te gaan, ook niet met zachte drang. Van irritatie poept ze er rustig op los. Hmm. Dan maar afwachten en er rustig achter blijven.
Uiteindelijk gaat ze aan de kant en kunnen we er langs. Zonder brokken komen we beneden en verlaten we dit mooie park.
We crossen terug naar Veliki Godinj en maken een lekkere pasta maaltijd. Voor de deur hebben we een slaaphond. Die wordt wakker zodra hij in de gaten heeft dat het eten klaar is.
Zijn maatjes komen ook even kijken, want dit is veel interessanter dan katten opjagen.
Met aandacht nemen ze ook genoegen, dus we geven ze wat knuffels en dan gaan ze weer.
Dag 19 – Veliki Godinj – Dubrovnik
We starten rustig op, ruimen de zooi op en pakken de auto in.
De honden hebben ook in de gaten dat we weg gaan en komen even afscheid nemen. Vooral het bruine vrouwtje blijft maar bij ons lopen en wil erg graag aangehaald worden. De schat. We zouden haar zo meenemen, maar dat kan helaas niet.
Maps.me wordt ingesteld op Dubrovnik, zonder tolwegen.
De route gaat door de bergen en op een gegeven moment langs de kust.
In Ploce drinken we een bakkie bij een obscuur café. Blauwe lampen op het toilet, dan weet je het wel.
(voor degene die dit niet weten, vaak wordt er dan drugs gebruikt).
Langs de bakker en weer verder. In de buurt van Bosnië Herzegonina staan langs de weg allemaal fruitstalletjes. Tijd om onze vitamine c aan te vullen.
In Neum gaan we de grens over en zitten we eventjes in Bosnië Herzegovina. Helaas geen stempel in onze paspoorten.
Na een lunchstop rijden we door naar Dubrovnik. Ons overnachtingsadres is snel gevonden. We hebben een grote kamer met heerlijk uitzicht op de oude stad en de zee.
Dubrovnik heeft een heel leuk oud centrum, oude stadsmuur, is erg toeristisch en mega duur.
We lopen er doorheen en nemen een duik in het koude zeewater. Brrr. Als we uit gezwommen zijn is het een stuk rustiger en kunnen we wat foto’s maken.
De prijzen zijn hier sky high, dus we eten iets simpels uit de supermarkt op ons balkon met zeezicht.
Dag 20 – Dubrovnik
Het oude centrum van Dubrovnik wordt omringd door een stadsmuur, waar je overheen kunt lopen.
Een kaartje kost bijna 30 euro , maar volgens iedereen is dat echt de moeite waard.
We zijn behoorlijk sceptisch, maar besluiten om toch maar vroeg op te staan en om 8:30 uur lopen we op de muur. Toegegeven: het uitzicht op zowel de oude binnenstad, de zee en de omringende bergen is fenomenaal.
Halverwege eten we een broodje banaan, dit tot irritatie van een aantal mede toeristen, want we zitten blijkbaar precies op een mooi selfie punt. Jammer dan, zoek maar een ander plekje.
Na bijna 2 uur zijn we rond en hebben we 1,9 km over de muur er op zitten.
Het was mooi, maar geen 30 euro pp waard, vanaf onze kamer hebben we hetzelfde uitzicht. Oeps dat kost 80 euro per nacht.
Volgende toeristische melkkoe is de berg Srd. Dit kan met de kabelbaan à 13 euro pp enkele reis. Hè we zijn Nederlanders en hebben een bepaalde reputatie en dat is dat we op de centen letten. De lokale bus kost 1,50 euro pp en die brengt je ook naar boven. In theorie zou de bus om 10.30 uur gaan en de volgende om 11:40. Laten we het positief houden, de bus van 11:40 kwam 10 minuten te vroeg.
We moeten zelf nog een klein stukje klimmen en dan staan we Mount Srd.
Heerlijk dat uitzicht. Via een smerig keienpad lopen we de 870 hoogtemeters terug naar beneden.
Klaas speelde nog even met de gedachte om het pad ook omhoog te lopen, maar het pad is een enorme enkelbreker, zodat hij daar toch vanaf ziet. Het record staat overigens op 11 minuten .
’s Avonds toch maar uit eten, ondanks dat de prijzen in Dubrovnik echt behoorlijk hoger zijn dan in de rest van Kroatië. Allebei een halve pizza en een Radler is nog te betalen.
Dag 21 – Dubrovnik
Als we wakker worden, plenst het enorm. Hmm….
Toch maar de regenjassen aangetrokken en naar de oude stad gelopen. Eerst een ontbijtje in een klein café en dan een paar kerken en een oud klooster bezoeken.
Jammer genoeg hebben die andere toeristen hetzelfde idee, waardoor het erg druk is.
De kathedralen zijn mooi, voor het klooster moet je betalen, maar daar krijg je dan ook nog eens bar weinig van te zien.
De regen is niet minder geworden en we lopen als verzopen katten terug naar onze kamer.
Je zou bijna zin krijgen in een kop oploskoffie.
In de loop van de middag wordt het droog en Klaas gaat nog ff wandelen.
Ff een heuvel bedwingen. Onderweg veel katten gezien.
Als hij terug komt, schijnt de zon. Hè Marjan: zullen we nog een duik in de zee nemen.
Prima idee Klaas. Dus zwemkleding aan en hop naar beneden.
We vinden een mooi zandstrand. Het water is echt heel lekker en er zijn wat golven.
Zijn we net uit gezwommen, begint de lucht weer te betrekken, dus snel aankleden en wat gaan eten.
Dag 22 – Dubrovnik – Amsterdam
Vandaag leveren we de auto in en vliegen we terug naar Amsterdam.