Reisverslag Guatemala 2013

Inleiding

Dit jaar ben ik naar Guatemala geweest. Een land vol met afwisseling.
Vulkanen, jungle, bergen, Maya ruïnes en een mooi meer.
Hier kon ik lekker actief bezig zijn, cultuur snuiven en toch ook relaxen…..
Zoals ik wel vaker doe, ben ik ook bezoek geweest bij een lokaal project.
Deze keer bij Centro Maya in San Juan de Laguna.
Zij worden voor het grootste gedeelte ondersteund door de Nederlandse stichting Steun de Mayas.
In Centro Maya worden kinderen met een beperking (geestelijk of lichamelijk) opgevangen en geholpen.
Door de verhalen op internet was het me ook wel duidelijk geworden dat Guatemala niet het veiligste land is.
Alhoewel ik altijd wel voorzichtig ben, heb ik ter plekke altijd wel geïnformeerd naar de veiligheidssituatie.
Meestal was het veilig, maar soms werd me toch ook wel geadviseerd bepaalde routes niet te nemen vanwege de kans op berovingen.
Ondanks mijn goede voorbereidingen, ben ik voor het eerst in 13 jaar reizen, toch bestolen.
En nog wel op mijn eerste dag in Guatemala en ook nog eens op mijn hotelkamer.
Zie voor het hele verhaal, het reisverslag hieronder……

Naast Guatemala, heb ik ook een klein uitstapje gemaakt naar Copan in Honduras.
Hier heb je een gebied met mooie Maya ruïnes.

Ik ben mijn reis geëindigd op het eiland Caye Caulker in Belize.
De bedoeling was om hier te gaan snorkelen.

Spaans in Guatemala / Honduras:
Aangezien mijn Spaans toch wat roestig was geworden,
heb ik bij de Spaanse taalschool Amsterdamos vervolgcursussen gevolgd.
Dankzij Liliana heb ik me prima kunnen redden.

Overigens wordt er in Belize “gewoon” Engels gesproken.
De hoogtepunten van deze reis waren:

• Antigua
• Bezoek aan Centro Maya in San Juan. Zij worden gesteund door de stichting Steun de Mayas.
• de Maya ruïnes van Copan in Honduras;
• het meer Atitlán;
• het bergdorp Nebaj;
• de Maya ruïnes van Tikal en Yaxha;
• de Guatemalezen. Dit zijn uiterst vriendelijke en behulpzame mensen.
• de relaxtheid van Caye Caulker. Go slow…….

Reisverslag

Dag 1 – Amsterdam – Guatemala City – Antigua
Zoals zo vaak met reizen, is de eerste dag vaak een hele dag. Ook nu weer….
Met KLM vlieg ik eerst naar Panama. De vlucht gaat best snel en zoals gebruikelijk bij KLM is het eten uitstekend.
Heb een Colombiaanse naast me zitten en die heeft iets te vaak naar Jan Boskamp zitten kijken.
Iedere keer als ze me wat wil vragen of vertellen, krijg ik een beuk.
Vanaf Panama vlieg ik met Copan Airlines naar Guatamala city (2:10).
Ben snel door de douane en ook mijn rugzak heb ik snel te pakken.
GUA-city is niet interessant en ga daarom meteen door naar Antigua.
Dit is een klein uurtje rijden van het vliegveld.
Hiervoor heb ik het hotel een taxi geregeld (USD$35).
Om 22 uur val ik vermoeid m’n kamer binnen.
Maak meteen weer kennis met o zo bekende electrische douches, die standaard aan de (te) koude kant zijn.
Het belangrijkste is, is dat ik fris m’n bedje induik.
Heb er een reisdag van ruim 20 uur opzitten. Je moet er wat voor over hebben….

Dag 2 zondag 24-11 Antigua
Ondanks de vermoeidheid ben ik heel vroeg wakker.
Het ontbijt is simpel en typisch voor midden Amerika (eieren, zwarte bonen, brood en een grote mok koffie).
Hierna ga ik Antigua verkennen. Ondanks dat de plaats een bloklayout heeft, is het lastig om de weg vinden.
Nergens staan straatnamen en het is maar gokken in welke calle of avenida je bent….

Antigua is wel een relaxt stadje. Overal liggen cobblestones en het parque central is erg mooi.
Door de vele ruïnes kun je goed zien dat Antigua een paar keer getroffen is door een aardbeving.
Doe het vandaag rustig aan en loop op m’n gemakkie van de ene kerk naar de andere kerk.
De kerken in Antigua (en de rest van Guatemala) zijn vrij sober ingericht, wat op zich ook wel iets heeft.
Een paar keer kom ik terug op parque central.
Een heerlijke plek om het zondagse leven in Antigua te aanschouwen.

Als ik terug ben op de kamer, wacht me een ongename verrassing.
In eerste instantie heb ik niets in de gaten, omdat mijn kamerdeur gewoon is afgesloten.
Maar als ik m’n tablet wil pakken, blijkt alles waar een kabel in kan, uit m’n kamer gestolen te zijn.
Ben niet echt heel erg blij.
Haal de eigenaar erbij en die schrikt ook nogal.
Men heeft de ring van het slot met een tang verdraaid, slot eraf gehaald,
m’n spullen grondig doorzocht en het slot weer netjes teruggehangen.
Men heeft ook m’n tasje met opladers gevonden, dus ze hebben een goede slag geslagen.
De eigenaar biedt wel meteen aan dat mijn verblijf gratis is.

Een paar minuten later staat de politie bij het hotel en samen met de eigenaar ga ik naar het politieburo.
Gelukkig spreekt de agent een beetje Engels, want een aangifte doen is me nog net iets te moeilijk in het Spaans.
Drie mannen hebben het gedaan en die houden al 2 maanden huis in Antigua en omgeving.
Zit ruim 2 uur op het politieburo en heb ik eindelijk m’n aangifte.
Helaas weet ik nu al dat verzekering niet alles zal vergoeden….
Alhoewel ik zeker niet happy ben, zie ik ook de mentale uitdaging van deze situatie in.
Verpest dit mijn vakantie in Guatemala of heb ik de mentale veerkracht om toch de positieve dingen te blijven zien en te genieten van dit toch wel bijzondere land?…..
We will see….
Update: alhoewel de diefstal wel invloed heeft gehad (ik werd voorzichtiger),
hoe ik tegen Guatemalezen aankijk, heeft het niet mijn vakantie verpest.
M.u.v. een aantal rotte appels, zijn de Guatemalezen erg vriendelijk en behulpzaam.

Dag 3 maandag 25-11 Antigua
Om 6 uur ’s ochtends word ik opgehaald om de Pacaya vulkaan te beklimmen.
Samen met 6 anderen rijden in 1,5 uur naar het park. Hier moeten we nog Q50 entree betalen.
Met gids Claudio lopen we in ruim een uur naar boven.
Regelmatig hebben we fantastiche uitzichten op de andere 2 vulkanen.
Bij eentje zie je zelfs de rook er nog uitkomen.
Sommige stukken zijn best steil, maar eea is voor de rest goed te doen.
Helaas kunnen we niet helemaal naar boven lopen.
Op de terugweg roostert de gids nog marshmellows in een gat waar de stoom van de vulkaan uitkomt. Yummie.
We zijn erg snel weer beneden en om 12 uur ben ik weer terug in het hotel.
’s Middags komt iemand van de toeristen politie ook nog even langs.
Hij zegt dat ze er alles aan zullen doen om de daders te pakken en geeft me nog tips hoe ik dit kan voorkomen.
Op internet had ik al gelezen dat Guatemala niet het veiligste land is, maar dat het zo erg zijn had ik ook niet verwacht.
Ook van andere backpackers hoor ik verhalen over diefstal, berovingen e.d..

In een fotowinkel vind ik gelukkig een oplader voor mijn mobiel.
’s Avonds eet ik bij Travelmenu.
Een voedzame lokale schotel (rijst, gebakken banaan, kip, zwarte bonen, chips en advocado).

Dag 4 dinsdag 26-11 Antigua
Ben een koffieliefhebber en in Guatemala zijn heel veel koffieplantages.
Vandaag maar eens zo’n plantage bezoeken.
Normale tours kosten $25, hierbij wordt je wel bij je hotel opgehaald.
Finca delfina heeft gratis vervoer met een camionetta vanaf Las Capuchinas.
De tour kost USD$18 en duurt +/- een uur.
De gids is erg goed en weet veel van het verbouwen van koffie.
Vanwege de vele vulkanen in Guatamala, wordt de wortel van de Arabica koffieplant, aan de wortel van een Robusta koffieplant gemaakt.
Dit is handwerk en kan alleen door vrouwen gedaan worden (vanwege de huid).
De boon is nog steeds een 100% Arabica boon.
Een koffieplant gaat zo’n 30 jaar mee en er kan 3 x ge-oogst worden van 1 plant.

Van de 10kg koffiebonen blijft uiteindelijk +- 2kg koffie over.
Wat opvalt is dat alles van de koffieplant / boon hergebruikt wordt voor andere zaken.

Vanaf het moment van plukken totdat het in een pak zit, duurt tussen de 18 en 25 dagen.

Op het einde krijgen we uiteraard een kopje van de beste koffie. Heerlijk!

’s Middags volg ik een wandeling die in de LP staat, hierdoor zie ik weer een hele andere kant van Antigua.
Ook nu weer vallen de ruïnes (als gevolg van de aardbeving in 1976) op…..

Dag 5 woensdag 27-11 Antigua – Copan (Honduras)
Oeps erg vroeg op vandaag.
Om 4 uur vertrek ik naar Copan in Honduras. Normaal gesproken een rit van 6 uur.
Maar deze vakantie gaat niet alles normaal, dus deze busrit ook niet.
Op 1,5 uur van Copan is er een staking door locals. De chauffeur weet ook niet waarom.
Hij probeert nog via een omweg om de staking heen te rijden, maar helaas lukt dat niet.
We moeten 3 uur wachten, voordat de weg weer vrij is.

Bij het verlaten moeten we €2 euro betalen, alhoewel deze niet verplicht is, doet iedereen het wel.
Honduras binnenkomen is geen enkel probleem.
Uiteindelijk komen we om 15 uur aan in Copan.
Copan is een klein plaatsje. Ziet er op het eerste gezicht wel relaxt uit.
’s Avonds gegeten bij Via Via cafe. Een relaxte plek met goed eten en lieve honden.

Dag 6 donderdag 28-11 Copan
Samen met Duitser Frank naar de ruïnes van Copan gegaan.
De ruines liggen op 10 minuten lopen vanaf het plaatsje.
De entree is best prijzig (USD$15), maar wel de moeite waard.
Bij de entree worden we begroeten door tamme, rode macaws.
Wat een schitterende kleuren hebben deze vogels toch.
Ze schreeuwen dat het een lieve lust is.

Hierna komen we bij groot, open veld, met recht voor ons een kleine piramide.
Hier en daar staan pilaren met afbeeldingen.
De ruines zijn nog in goede staat en er zijn heel weinig toeristen.
Dat maakt deze plek voor mij zo aantrekkelijk.
Heerlijk om over en rond de ruines te struinen.
De Copan ruines zijn niet heel groot en de Mayas hebben deze plek ruimtelijk opgezet.

Als we eea gezien hebben, lopen zo’n 1,5km naar Sepulturas.
Een hele kleine Maya site, waar een wandelroute van 2km is uitgezet.
Leuk om te zien, maar niet heel bijzonder.

Hierna loop ik terug naar Copan om te lunchen.
De dag is nog niet voorbij en ik ga nog even naar het Macaw bird sancturary.
Hier worden o.a. macaws opgevangen.
Er is een wandelroute uitgezet door het bos die je langs de diverse vogels (macaws, papagaaien en uilen) voert.
Helaas zitten ze wel allemaal in grote kooien.
Een leuke plek om rustig rond te lopen.
Terug moet ik lopen, maar al snel krijg ik een lift van een pickup, die het personeel van het park naar Copan brengt.
Een pickup zie je heel veel in Guatemala / Honduras.
Dit is voor de locals een goedkope manier van vervoer.

Dag 7 vrijdag 29-11 Copan
Na een ontbijt van koffie en toast met appelmoes (ja echt), loop ik naar de vlindertuin.
Helaas is alles afgesloten en op roepen wordt niet gereageerd.
Ik verander mijn plan en loop terug en meteen door naar de ruines.
Ga toch het museum bezoek.
Het museum is erg interessant met mooie replica’s van de originele beelden.
Bij de uitgang loopt een wandelpad door het bos.
Gisteren zagen we nog reeën, maar vandaag zie ik helaas niets.

Na deze lekkere boswandeling loop ik terug naar Copan voor een wel verdiende kop koffie.
Ga toch nog een poging doen om de vlindertuin te bezoeken.
Nog steeds zit alles op slot, maar na een paar keer roepen, verschijnt er een vrouw.
Vind het maar vreemd, naast de vlindertuin is er een hotel en een tandarts.
Een rare combinatie en alles is afgesloten.
De vrouw is wel aardig en legt me eea uit over de levenscyclus van een vlinder.
De tuin zelf is erg mooi, met als “pronkstuk” de blue morpho.
Een grote vlinder die aan de binnenkant van z’n vleugels een schitterende blauwe kleur heeft.
Ook is er een vlinder die “firecracker” genoemd wordt, vanwege het geluid dat ie maakt tijdens het vliegen.
Vanwege de kou, zijn de vlinders niet heel erg actief.

Aangezien mijn kaartje voor het Macaw bird center nog geldig is,
neem ik een tuktuk en ga nog een keer naar die mooie vogels kijken.

Dag 8 zaterdag 30-11 Copan
Er is niet zo heel veel te doen, dus besluit maar om nog een keer naar de ruines te gaan.
Vind het een mooie plek en wandel er een poosje rond.
Dan is het voor een goede bak koffie en heb gehoord dat je die bij Casa Ixil kunt krijgen.
De koffie daar is idd erg lekker. Het is ook nog eens een relaxte plek met een mooie tuin.

’s Middags ga ik naar Agua Calliente.
Met een camionetta worden we er naar toegebracht.
Het is bijna een uur rijden over een slechte weg (zandweg) door heuvelachtig gebied.
Best een mooie route. Dit gedeelte van Honduras is erg groen en heuvelachtig.
Onderweg komen we door hele kleine dorpjes.
Het Jaguar Spa resort is erg mooi.
Buiten het resort is ook een natuurlijke warmwater pool.
De lokals roepen me en ik steek de rivier over.
Er is een waterval waar bijna kokend heet water uitkomt.
Icm het rivierwater is het nog net te doen.
Het resort zelf heeft diverse thermale baden. Van heel erg warm tot lekker lauw.
Na zo’n 2 uur gebadderd te hebben, gaan we met de camionetta weer terug.

Dag 9 zondag 1-12 Copan – Antigua
Helaas of misschien wel gelukkig was er geen hele vroege ochtend shuttle terug naar Antigua.
Begin de dag daarom met een lekker ontbijtje bij Casa Ixchel.
Ze hebben een eigen koffieplantage en hun koffie is echt super lekker.
De beste in Honduras en Guatemala.
De shuttle vertrekt redelijk op tijd en de chauffeur is een goedlachse man.
De grensformaliteiten gaan ook nu weer behoorlijk snel.
In Honduras reed de chauffeur nog best rustig, maar in Guatemala gaat het gas er op.
Vooral het stuk tussen Guatemala City en Antigua wordt er angstaanjagend hard gereden.
Dit is een heuvelachtige weg met veel steile afdalingen.

Na 6,5 uur ben ik in Antigua bij Las Gondrolinas.
De eigenaar is erg vriendelijk en regelt meteen m’n shuttle naar Panajachel.

Dag 10 maandag 2-12 Antigua – San Pedro
’s Ochtends nog even door Antigua gelopen. Blijft een leuke stad.
De shuttle naar Panajachel is er na een kwartier nog niet.
De eigenaar van Las Gondrolinas is zo aardig om even te bellen.
Al snel word ik opgehaald, maar ik word alleen maar naar het reisburo gebracht.
Heb (onterecht) een ongemakkelijk gevoel, maar de shuttle blijkt een lekke band gehad te hebben.
Ruim 1,5 uur later dan gepland gaan we dan toch op weg naar Panajachel.
De weg is heuvelachtig, maar wel in goede staat.
Na zo’n 2,5 uur zijn we in Panajachel.
Hier neem ik de boot (lancha) naar San Pedro de Laguna. Een tocht van 30 minuten.

Vanaf het dock is maar een klein stukje lopen naar Hotel Tepekul kaan.
Hier word ik allerhartelijkst ontvangen door de eigenaar.

Er wordt me een warme douche beloofd, maar helaas is deze best aan de frisse kant.
Achteraf blijkt dat ik de kraan veel te ver opendraai,
maar dat had ik met m’n beperkte Spaans natuurlijk weer niet begrepen 🙁
In de plaatselijke supermarkt nog even fles wijn gescored.
Het bier in Guatemala is een beetje aan de slappe kant.

Dag 11 dinsdag 3-12 San Pedro de laguna
Heb goed geslapen en na een korte douche, ga ik op zoek naar een plek om te ontbijten.
Cafe Atitlan heeft een lekker ontbijt met heerlijk vers bruinbrood.
Guatemala is een van de weinige landen in Latin / Centro America waar ze bruinbrood hebben.

Na het ontbijt loop ik naar San Juan (20 minuten).
Van te voren heb ik wel even gevraagd of veilig was, maar volgens diverse personen zijn er op dit stuk geen banditos.
Het gebied rondom lake Atitlan is berucht om zijn berovingen en sommige stukken, kun je beter niet alleen lopen.
In San Juan zit Centro Maya. Voor een groot gedeeld financieel ondersteund door Ruth en Albert.
Via een oud collega ben ik gewezen op hun stichting “Steun de Mayas“.
Ik word hartelijk ontvangen door Albert en hij laat me het centrum zien.
In Centro Maya worden kinderen met een geestelijke of lichamelijke beperking medisch geholpen.
Er zit o.a. een fysio, dokter, spraaktherapeut en een muziekleraar.
Ook krijgen de kinderen les van een leraar.
Het centrum is goed opgezet.
Ben al snel dikke maatjes met Francisco (een kleine hummel met een verstandelijke beperking) die me overal volgt.
Het centrum wordt door een aantal organisatie gesponsord, maar het grootste gedeelte wordt nog steeds betaald door Ruth en Albert.
Ze zijn hard bezig om er voor te zorgen dat Centro Maya volledig draait op Guatemalees geld, maar dit is niet makkelijk om voor elkaar te krijgen.
Voor buitenlanders is de Guatemalteekse politiek niet altijd te begrijpen.

Ruth en Albert nodigen me uit voor een kop soep en we kletsen nog wat over het centrum en Guatemala.
Hierna loop ik nog wat door San Juan.
Dit is authentiek Maya dorp zonder toeristen.
Ook wel eens leuk om te zien.

Als ik weer terug ben San Pedro loop ik de weg omhoog naar het niet toeristische gedeelte van San Pedro.
Ben op zoek naar een mp3-speler, maar helaas is dit niet te krijgen in San Pedro.

Mijn hotel Tepepul Kaan heeft een dakterras en geniet boven nog even van het uitzicht over het meer.

’s Avonds bij het eten ontmoet ik een Noor.
Een vreemd figuur die een sabatical heeft genomen.
Op mijn vraag wat hij deed, krijg ik heel geheimzinnig te horen dat “iets met hoeren” deed. Pooier dus…….
Hij vraagt me continu hoe de vrouwen zijn in de diverse landen die ik bezocht heb.
Of hij is heel erg wanhopig, of hij heeft andere plannen met die vrouwen. Neem maar snel afscheid van hem……

Dag 12 woensdag 4-12 San Pedro de laguna
Vandaag neem ik de boot naar Panajachel.
In Panajachel loop ik naar het Reserva Atitlan, zo’n 500m vanaf het dock.
Dit is een natuurreservaat met o.a. een vlindertuin en je zou er coaties en aapjes kunnen zien.
De vlindertuin is net gerenoveerd, maar is niet bijzonder.
Weinig verschillende soorten vlinders en geen uitleg oid.
De trail die uitgezet is, heeft een aantal pittige klimmen.
Regelmatig moet je over slingerbruggetjes lopen.
Wel leuk…..
Helaas zie ik geen coaties of aapjes.
Terug in Panajachel probeer ik nog een shuttle te vinden naar Nebaj, maar helaas…. dat wordt de chickenbus.
Panajachel stelt weinig voor en heeft totaal geen sfeer.
Bezoek nog wel even de botanische tuin, maar helaas is er niemand om rond te leiden.
Loop weer terug naar het dock en het duurt best wel even voordat de boot vol genoeg is om te gaan.

Dag 13 donderdag 5-12 San Pedro de laguna
Samen met gids Dominic en zijn zoontje Lorenzo ga ik ’s ochtends de “heuvel” El Nariz del Diablo beklimmen.
Normaal gesproken vertrekt men om 4 uur om de zonsopgang te zien,
maar aangezien er geen andere toeristen deze tocht willen doen, ga ik lekker om 10 uur.
We nemen eerst de Chickenbus.
Dit is een oude Amerikaanse schoolbus waar heel veel mensen in kunnen.
De beenruimte is niet bedoeld voor lange Europeanen en ik zit best krap (zeg maar recht overeind).

Na een half uur stappen we uit en lopen eerst langs wat maisvelden.
Daarna begint de klim. De zoon van de gids is 8 jaar,
dus ik ging er stiekem van uit dat het tempo wel laag zou liggen.
Niets is minder waar. Het jochie rent de berg op en ik kan h’m amper bijhouden.
De klim is soms best steil, maar niet moeilijk. Al snel hebben we het eerste uitzichtspunt bereikt.
Daarna is het slechts 5 minuten naar de top van El Nariz.
Het uitzicht over het meer is schitterend.
De gids spreekt goed Engels en hij legt me uit dat het waterniveaus van het Atitlan meer de laatste 4 jaar met 8 meter is gestegen.
Ook is het meer 100m breder geworden.
We nemen een ruime pauze en lopen dan via een andere weg terug naar beneden.
In Santa Clara de Laguna moeten we even wachten,
maar al snel krijgen we een (betaalde) lift aangeboden in pickup vol met hout. We passen er nog net in.
Liften is in Guatemala heel gebruikelijk en meestal sta je dan in een open pickup.

We hebben geluk en de pickup gaat helemaal naar San Pedro.
In het centrum van San Pedro van gids Dominic en z’n zoontje Lorenzo.

Dag 14 vrijdag 6-12 San Pedro – Nebaj
Vandaag ga ik naar Nebaj, een plaats die lastig te bereiken is en daarom weinig bezocht door toeristen.
Nebaj is een authentiek Ixil dorp, waar je mooie wandelingen kunt maken.
Met een shuttle ga ik eerst naar Los Encuentros.
Besef te laat dat ik deze route eigenlijk wilde vermijden.
Op deze route worden regelmatig toeristen overvallen door bandieten.
De weg gaat door de heuvels van het Atitlan meer en is in slechte staat.
Dit in combinatie met de vele bochten en een slechte chauffeur,
maakt dat ik blij ben als ik na 1,5 uur in Los Encuentros ben.
De chauffeur helpt me met m’n vervolg bus naar Quiche.
Dit is een chickenbus. In Chichi staan we om onduidelijke reden lang in een file.
Maar dan gaat het gas er goed op. Alles en iedereen moet wijken voor deze chickenbus.
In Quiche vind ik al snel de bus naar Nebaj.
Ook deze rit gaat door de bergen en bevat vele bochten.
Ook zijn er veel drempels, waardoor de chickenbus veel remt en optrekt.
Ben blij als ik eindelijk, na ruim 6 uur, in Nebaj ben.
Ik loop naar hotel Villa Nebaj en neem daar een mooie ruime kamer met warme douche en internet.
Daarna verken ik Nebaj. Nebaj is toch een ander type plaats dan ik tot nu toe gezien heb in Guatemala.
De mensen zien er anders uit en zijn iets minder vriendelijk / hartelijk dan waar ik tot nu toe geweest ben.
Het is hier ook een stuk armer, wat goed te zien is aan de kerk.
Eea heeft misschien wel te maken met het feit dat er in dit gebied van 1980 tot 1996 een burgeroorlog heeft gewoed.
Nebaj stond in die tijd niet eens op de kaart van Guatemala.

Dag 15 zaterdag 7-12 Nebaj
Via het toeristenburo een wandeling geregeld naar Cocop en Rio Azul.
Helaas regent het behoorlijk.
Heb om 9 uur afgesproken, maar dit is Guatemalteekse tijd, oftewel de gids is een half uur te laat.
De gids is een oude man die Nicolaas heet.
Via wat kleine straatjes verlaten we Nebaj.
Via dirt road lopen we omhoog. De weg is technisch niet moeilijk, maar de regen maakt het er niet leuker op.
De gids is aardig, maar is soms lastig te verstaan.
Dit ligt ook aan mijn beperkte Spaans.
Alhoewel ik geen berggeit ben, loop ik een stuk sneller dan de gids. Dat gebeurt me niet vaak.
Na ruim 1,5 uur zijn we in Cocop. Een klein dorp.
Bij een lokale familie kunnen we ons opwarmen. Er wordt koffie gemaakt en een typische Ixil lunch.
Aangezien mijn maag niet de sterkste is, sla ik beleefd over.
Ik houd het bij mijn bruine bollen met banaan.
De familie leeft in een soort van hut en wordt gekookt op hout.
Er is overigens wel electriciteit en ook de mobiel ontbreekt niet.
Blijf me altijd verbazen over dat er nog steeds mensen op die manier leven.
Als we na de lunch naar Rio Acul lopen, is het droog en schijnt zelfs de zon.
We gaan downhill naar Rio Acul. Het pad is bezaaid met keien en heel veel modder.
Het is meer glijden dan lopen soms.
Ook nu weer doet de gids het erg rustig aan.
De omgeving is schitterend. Veel maisvelden, maar ook veel kleurrijke bloemen.
Rio Acul is ook een klein dorp, maar wel iets moderner dan Cocop.
Vanaf Rio Acul is het nog een uurtje wandelen naar Nebaj.
Dit is wel een relaxt pad, maar ik kan merken dat de gids moe wordt.
Als we na een half uur bij de grote weg zijn, besluit hij om de rest van de route met de chickenbus te doen.
Ik laat me afzetten bij het benzinestation en was daar eerst m’n schoen.
Die zitten onder de modder en zo durf ik het hotel niet in.
’s Avonds blijkt er feest te zijn in Nebaj.
Op het centrale plein wordt de hele avond vuurwerk afgestoken en muziek gespeeld.
Het vuurwerk afsteken gaat hiet iets anders dan in NL.
Een man danst met een stellage rond en vanaf deze stellage wordt vuurwerk afgestoken.
Soms gaan de vuurpijlen vanaf de stellage niet omhoog, maar richting het publiek.

Dag 16 zondag 8-12 Nebaj
Bij het ontbijt ontmoet ik de Braziliaanse jongen Guilermo.
Samen met hem neem ik een microbus naar Chajul.
Chajul is een klein dorp op 45 minuten rijden van Nebaj.
De inwoners zijn duidelijk geen toeristen gewend, want ze blijven ons aanstaren.
Helaas vindt niemand het goed dat we foto’s maken. Het lijkt wel of ze bang zijn voor de camera.
Chajul is wel een lief dorp. Veel van de mensen leven primitief (bijv. koken op hout).
Aan het einde van de middag loop ik wat door de straten van Nebaj.
Er zijn best veel kerkdiensten aan de gang.
De vrouwen hebben hun traditionele klederdracht aan.
Op het Plaza Central maak ik sneaky wat foto’s.
Op een gegeven moment komen er allemaal verklede mensen richting de kerk.
Ook staat Maria (naar ik aanneem) op een stellage.
Al snel wordt de stellage opgepakt en samen de verklede poppen volgt er een optocht.
Als de optocht in een van de straten van Nebaj stopt, wordt er weer vuurwerk afgestoken.
Deze keer lijkt het erg op carbid schieten.

Dag 17 maandag 9-12 Nebaj – Coban
Helaas weer erg vroeg op.
De bus van Nebaj naar Coban vertrekt om 5 uur ’s ochtends. Echter men heeft me geadviseerd om al om 4:30 aanwezig te zijn.
En dat advies is niet voor niets.
Om 4:30 kan ik nog een goede plek in de microbus bemachtigen.
Geheel in strijd met de Guatemaleze gewoontes, vetrekt de bus 10 minuten te vroeg.
Het is nog donker en we gaan door de bergen naar beneden.
De, dan nog geasfalteerde weg, zit vol met bochten en drempels.
Helaas trekt de maag van de Guatemalees achter dit niet.
Al snel hoor ik de beste man kotsen dat het een lieve lust is.
Na zo’n 3 uur is het gedaan met het asfalt. Dit kun je ook geen “dirtroad” meer noemen, maar eerder een zandweg vol met gaten.
Gelukkig is het licht en heeft mijn kotsende achterbuurman inmiddels de bus verlaten.
De zandweg duurt 1,5 uur en dan rijden weer op asfalt.
Het laatste stuk gaat behoorlijk snel.
Vanaf de busterminal is het 15 minuten lopen naar Hotel Central.
Mijn kamer is nog niet klaar en ga even ontbijten bij D’Ancuna.
Wat een heerlijk brood hebben ze daar….
Alhoewel ik best moe, ga ik toch maar Coban verkennen.
Coban is grote plaats, maar is niet vervelend.
De lokale VVV is bijzonder behulpzaam.
Loop naar het plaatselijke park, waar ik Q10 moet betalen.
De parkwachter laat me de kaart van het park zien en zegt dat ik beter niet te ver in park kan gaan, vanwege de bandieten.
Naar het meertje lopen is geen probleem.
Wat de beste man niet vertelt, is dat er in dat meer een krokodil van 2 meter zwemt 🙁
Vanaf een uitzichtspunt zie ik het beest nog zwemmen ook.
Neem geen risico in het park (en met de krokodil) en blijf in de buurt van de entree.

Dag 18 dinsdag 12-10 Coban
Bij het hotel is het niet mogelijk om de was te doen, dus eerst maar op zoek naar een wassarette.
Al snel vind ik er een. Het vriendelijke meisje zegt dat de was om 14 uur klaar.
In m’n allerbeste Spaans (en met een glimlach) vraag ik of de was ook om 12 uur klaar kan zijn. No problemo.
Neem vervolgens een taxi naar een orchideeen kwekerij.
Hier word ik vriendelijke ontvangen door een oude man en 3 lieve honden.
Ze hebben er heel veel verschillende orchideeen.
Deze zijn voornamelijk bedoeld voor de export.
Helaas is het bloeiseizoen wat later.
Toch is het best interessant.
Er zijn ook hele miniscule orchideeen en orchideeen die uit bomen groeien.
Vind het schitterende bloemen.

Coban heeft verder niet heel veel te bieden en daarom besluit ik om naar Biotopo de Quetzal te gaan en daar te overnachten.
Met de bus is dit een kleine 1,5 uur.
Ik overnacht bij Ranchito del Quetzal.
Als de eigenaresse me het wandelpad door het bos aanwijst, ziet je een vrouwtjes Quetzal in een van de bomen zitten.
Deze vliegt al snel weg, maar dan komt er een mannetjes Quetzal in dezelfde boom.
De Quetzal is HET symbool van Guatemala en ook het geld heet zo.
Het mannetje heeft een geinig kopje, is groen met een rode borst.
Hij heeft ook een enorme lange staart.
Echt een mooie vogel.
Het grappige is dat je in het natuurpark Biotopo del Quetzal de Quetzal nauwelijks schijnt te zien.
Ranchitos heeft advocado bomen staan en dat schijnt de Quetzal veel te eten.
Vandaar dat de kans groter is om de Quetzal te zien bij Ranchito dan in Biotopo.

De familie is aller vriendelijkst.
De man heeft voor Philips in NL gewerkt, dus gesprekstof genoeg.

Dag 19 Biotopo del Quetzal – Coban – Lanquín
Het heeft de hele nacht geregend en aangezien m’n kamer een dak heeft van golfplaten, heb ik weinig geslapen.
Toch ben ik er al om 6 uur uit op zoek te gaan naar de Quetzal.
Blijkt dat ze ’s ochtends in een andere boom zitten,
sta ik dus voor jan met de korte achternaam bij de verkeerde boom.
Rond een uurtje of zie ik er een aantal, maar helaas te ver weg om te fotograferen.
Na het ontbijt ik afscheid van de familie.
Al snel stopt er een minibus die naar Coban gaat.
Ik ben zo bijdehand om aan te geven dat ik naar Lanquin ga.
Blijkt dat het minibus langs de bushalte voor Lanquín komt.
Scheelt me toch weer mooi een kwartier lopen met volle bepakking.

De bus naar Lanquin vertrekt zoals verwacht een half uur te laat.
Er zijn nog te weinig mensen die ook naar Lanquín willen.
De rit naar Lanquin duurt 2,5 uur, waarbij de laatste 11km onverhard zijn.
Het landschap is wel erg mooi.

Het eerste wat me opvalt in Lanquín is dat het hier een stuk warmer is in de andere plaatsen waar ik tot nu toe geweest ben.
Lanquín is een klein dorp, voornamelijk bedoeld als uitvalsbasis voor Semuc Champey.

Dacht dat ik een afspraak had met een gids om naar de grotten van Lanquín te gaan, maar hij komt niet opdagen.
Aangezien ik alleen de vleermuizen, kan ik het ook wel zonder gids.
Spreek met de tuktuk af, dat ie me om 18 uur weer ophaalt.
De grot valt een beetje tegen en de hoeveelheid vleermuizen ook.
Als ik om 18:02 bij de uitgang ben, is de tuktuk alweer vertrokken.
Dan maar lopend terug. Als ik bijna weer in Lanquín ben,
komt m’n tuktuk alsnog langs en brengt ie me alsnog terug naar Lanquin.

Dag 20 donderdag 12-12 Semuc Champey
Ik ben naar Lanquín gereist om Semuc Champey te bezoeken.
Semuc Champey ligt op 9km van Lanquín en is alleen te bereiken met een 4×4.
Het pad naar Semuc Champey is idd erg slecht, zit vol met gaten en steile hellingen.
Staand in de open pickup, moet ik me dan ook goed vasthouden.
De rit duurt een uur en dat over slechts 9km.

Na het betalen van de entree (Q50), klim ik als eerste naar het uitzichtspunt.
Het is een steile klim en door de regen zijn de rotsen behoorlijk glad geworden.
Na iets minder dan 20 minuten ben ik boven.
Wat een fantastisch mooi uitzicht op de azuurblauwe, natuurlijke baden!
Echt heel gaaf.

Na wat foto’s gemaakt te hebben, loop ik via een andere route terug naar beneden.
De afdaling is erg glad. Halverwege glij ik uit en verdraai m’n knie.
Ik kan gelukkig nog wel doorlopen.
Als ik weer beneden loop ik naar de natuurlijke baden.
Er is gelukkig ook een kleedruimte, maar helaas geen bar oid.
Een gemiste kans!
Het water is net lauw genoeg om te kunnen zwemmen.
Echt een mooie plek.
Door de regen heb ik het na een poosje wel gezien.
Er is ook de mogelijkheid om een grot te bezoeken en hier te zwemmen, springen e.d.. Hiervoor moet je een tour boeken.
Aangezien ik niet meer de jongste ben, lijkt me dit niet verstandig.

Bij het Hotel El Portal is het heerlijk toeven.
Daar ontmoet ik enkele andere backpackers.
De meeste gaan de volgende dag naar Flores.
Aangezien m’n knie steeds dikker wordt en ik het hier ook wel gezien heb, besluit ik mee te gaan naar Flores.
We kunnen daardoor ook een mooie deal maken.

Het weer wordt steeds slechter.
Ik maak me een beetje zorgen over de terugweg naar Lanquín,
want ik kan amper nog lopen en het regent steeds harder.
Heb ook geen regenkleding bij me oid.
Als de pickup er eindelijk is, blijkt dat ie ook een achterbank heeft.
Samen een Guatemalees gezin, passen we met z’n allen in de auto en hoeft er niemand buiten in de regen te staan.
Pfoe, dat was mazzel hebben.

Dag 21 vrijdag 13-12 Lanquín – Flores
Deze keer is de shuttle ruim op tijd.
Doordat ik met andere backpackers geboekt heb, is er wat verwarring.
Ik blijk in de verkeerde bus te zitten.
Ook dit wordt opgelost.
Eerst rijden we terug naar Coban, waar we een sanitaire stop hebben.
Dan is het een lange rit naar Flores, via Sayaxche, waar we met een pont de rivier oversteken.
Rond 17:30 zijn we eindelijk in Santa Elena.
Hier stoppen we kort en er wordt gezegd dat het nog mogelijk is om de laatste bus naar El Remate te pakken.
Had er geen rekening mee gehouden, maar eigenlijk wilde ik in El Remate overnachten.
Ik loop richting het busstation en er komt net een minibusje aan.
Zeg 2x dat ik naar El Remate wil en het hulpje zegt “si si”.
Ook in de bus vraag ik aan de vrouw naast me of deze bus echt naar El Remate gaat. Si si….
Na ruim 30 minuten stoppen we in een plaats, waarschijnlijk de eindbestemming van de bus.
Het hulpje vraagt waar ik er uit wil en zeg dat ik naar Hotel Las Gardenias wil.
Hij heeft geen idee, vraagt wat rond en dan blijkt er in het bus een meisje te zitten die Spaans spreekt.
Blijkt dus dat ik niet in El Remate ben, maar in een hele andere plaats.
Lekker dan…. Krijg nog wel Q10 terug en ik word op de bus terug naar Flores / Santa Elena gezet.
Toch vrijdag de 13de……
In Santa Elena neem ik een tuktuk naar Hostal Dona Gonya.
Heb een simpele kamer voor nog geen 10 euro.

Dag 22 zaterdag 14-12 Flores – El Remate
Ik ontbijt bij Cafe Dona Gonya aan het water. Wel een mooie plek.
Flores is niet groot en heeft op zich wel iets.
Het is eiland en verbonden met Santa Elena dmv een brug.
Flores wordt door veel toeristen gebruikt als uitvalsbasis naar Tikal,
maar voor mij is het te toeristisch en te druk (yep ik word ouder).
Daarom reis ik vandaag alsnog door El Remate.

Neem een taxi naar Santa Elena en laat me afzetten bij de halte waar de collectivos stoppen die naar El Remate gaan.
Als snel stopt er een overvolle minibus die naar El Remate gaat. I
k pas er amper in, maar er wordt plaats gemaakt voor die lange gringo.
Het hulpje spreekt voor de verandering Engels en vindt het wel leuk om dat te kunnen oefenen.
Naar een half uurtje word ik aan het begin van El Remate gedropt.
Hotel Las Gardenias is me aanbevolen en ik neem daar een kamer.
Ga wat lezen in de tuin en vind het eigenlijk helemaal niet zo bijzonder.
De tuin valt tegen en er is ook veel lawaai van de grote weg.
Later hoor ik dat er op zaterdagavond ook nog eens een disco is naast Las Gardenias.

Ik besluit om een eindje te gaan lopen om te kijken of er andere opties zijn.
In de LP / Rough guide en Tripadvisor wordt hotel Mon Ami aanbevolen.
Hotel Mon Ami ligt aan het water aan de weg richting een natuurpark, zo’n 1km vanaf El Remate.
Ze hebben nog een kleine, maar wel leuke kamer.
De tuin is ook nog eens erg mooi. De prijs is ook nog eens prima.
Ik hoef niet lang na te denken en besluit m’n spullen op te halen bij Las Gardenias.
Daar wordt amper gereageerd als ik zeg niet te blijven.
Pak m’n spullen en met volle bepakking loop ik naar Mon Ami.
Waar zijn de tuk tuks als je ze nodig hebt???

Het is heerlijk toeven aan het meer.
Aan het einde van de middag is er ook nog eens een mooie zonsondergang.
Jammer dat er geen bar naast het meer staat.

’s Avonds ontmoet ik Tom en Wendy ook het NL. Lekker om weer eens Nederlands te praten.
Tom en Wendy reizen een half jaar door Midden- en Zuid Amerika.
Ze hebben een eigen blog Onthemap.nl

Dag 23 zondag 15-12 El Remate
Om 5:10 gaat de wekker en rond half 6 staat de shuttle om naar Tikal te gaan, voor de deur.
Vanaf El Remate is het slechts 30km naar Tikal.
De entree is fors, namelijk +-20USD.
Bijna iedereen gaat eerst ontbijten, maar ik besluit om meteen het park in te lopen.
Vanaf de entree is het +-25 minuten lopen naar het Grand Plaza.
Er zijn slechts 2 andere toeristen. Het Grand Plaza is erg mooi en groot.
Tikal ligt midden in de jungle en je ziet heel veel mooie vogels, howler monkeys en coatis.
Het regent best vaak en ik moet dan ook regelmatig schuilen.
Tempel IV in Tikal is te beklimmen dmv van een lange trap.
Boven op Tempel IV heb je schitterend uitzicht over de jungle en andere grote tempels.

Om 14 uur worden we weer teruggebracht naar El Remate.
Het is dusdanig warm dat ik geheel tegen principes een schepijsje neem. Heerlijk!

Dag 24 maandag 16-12 El Remate
Relaxt dagje vandaag.
’s Ochtends een beetje zitten lezen en koffie gedronken.
’s Middags heb ik een tour geregeld naar Yaxha.
Het is ruim een uur rijden naar Yaxha, waarvan de laatste paar kilometers over dirt road gaan.
Het eerste wat opvalt is, dat Yaxha beter georganiseerd lijkt.
De ruïnes zijn goed gerenoveerd en er is een duidelijk pad.
Ook staat er bij iedere site een informatiebord met uitleg, weliswaar alleen in het Spaans, maar toch…..
Er zijn trappen gemaakt om de ruines te beklimmen.
Ik ben samen met een oude Deense man op pad.
Het regent best hard en we besluiten om de uitgang te proberen te vinden.
Dat valt echter nog niet mee.
Vanaf ingang loop ik toch nog naar de grootste tempel.
Via een trap klim je vrij snel naar boven.
Het uitzicht over de jungle en het meer is fenomenaal.
Het begint al donker te worden en ik loop snel terug naar de uitgang.
De rest van de groep zit al op me te wachten, maar die hoge tempel was de moeite van het bezoeken meer dan waard.

Dag 25 dinsdag 17-12 El Remate
Samen met Wendy en Tom ga ik naar Flores.
Zij moeten pinnen en het weer is te slecht om het natuurpark van El Remate te verkennen.
Ook in Flores regent het erg hard.
We lunchen en relaxen wat.
Aan het einde van de middag pakken we de bus weer terug naar El Remate

Dag 26 woensdag 18-12 El Remate – Caye Caulker (Belize)
Zoals gebruikelijk op een reisdag, vroeg op. De wekker gaat om 5 uur.
Om 6 uur stopt de shuttle die me naar Belize City brengt.
Bij de grensovergang wordt er door de douane beambte niet al te vriendelijk om Q20, = €2 (exit fee, is niet verplicht) gevraagd.
Ik besluit om dwars te liggen en zeg dat ik dat niet te hoef te betalen.
Als blikken konden doden…
Mijn paspoort wordt aan de bazin gegeven en na nog een boze blik, krijg ik mijn exit stempel.
Als ik wegloop, zeg ik tegen 2 andere backpacksters dat ze niet hoeven te betalen.
Dat is teveel voor de bazin en ze wordt behoorlijk boos op me.
Helaas voor haar versta ik er weinig van….

Belize binnenkomen is geen probleem en na 3 uur zijn we in Belize City.
Net op tijd om de boot naar Caye Caulker te pakken.
De tocht over de Carribische zee valt me alleszins mee. Die is totaal niet bumpy.
Heb al snel een rustige kamer gevonden, weliswaar behoorlijk duurder dan dat ik in Guatemala gewend ben.
Caye Caulker is zowieso duur, bijna te vergelijken met Nederlandse prijzen.
De sfeer op Caye Caulker bevalt me prima.
Echt heel laidback. Er rijden geen auto’s en alleen golfkarretjes.
Overal ze je bordjes als “Go slow”.
Het water van de Carribische zee is ook super mooi blauw.

Aangezien de zon schijnt, neem ik snel een duik in de Carribische zee.
Daarna loop ik wat door de straten van Caulker Caulker.
Vooral de niet toeristische kant vind ik interessant.
De locals wonen vaak in hutten met weinig luxe.
Er zijn duidelijke twee kanten op Caye Caulker.
De ene kant is voor de rijke toeristen en de andere kant voor de (arme) locals.

Dag 27 en 28 donder- en vrijdag 19/20-12 Caye Caulker
Caye Caulker is erg laidback.
Doe deze dagen niet veel. Beetje heen en weer lopen en koffie drinken tijdens de enorme stortbuien, want regenen doet het vaak.
Het begint heel rustig, maar binnen no-time veranderd dit vaak in een enorme hoosbui.
Daarnaast een beetje relaxen en zwemmen bij de split.

Dag 29 zaterdag 21-12 Caye Caulker
Ik ben eigenlijk van plan om vandaag naar Belize City te reizen,
om daar mijn laatste nacht door te brengen.
Heb zelfs al mijn rugzak ingepakt, maar ga eerst even ontbijten bij Amor Y Café.
De eigenaresse blijkt een Nederlandse te zijn
en zij adviseert mij om gewoon nog een dagje op Caye Caulker ter blijven.
Belize City schijnt erg gevaarlijk te zijn en er is niets te zien.
Ik twijfel, maar als blijkt dat er de volgende een ferry om 8:30 en 9:00 naar Belize City gaat,
besluit ik toch om op Caye Caulker te blijven….
Het is ook nog een super mooi weer en het regent die dag voor het eerst sinds lange tijd niet.
Huur een fiets en fiets het eiland een beetje rond.

Het is inmiddels behoorlijk heet geworden en ik loop naar de split toe.
Even lekker in de zon bakken en een beetje zwemmen.
Aan het einde van de middag drink nog een lekker bak koffie bij Ice and Beans.
De eigenaar is een sympathieke Canadees. Hij geeft me een tip, waar ik een mooie zonsondergang kan zien.
Ik loop er heen en het is idd een mooie, iet wat afgelegen plek.
De zonsondergang is super!

Dag 30 Caye Caulker – Belize City – Atlanta – Amsterdam
Mijn reis sluit ik af met een ontbijtje bij Amor y Café.
Ik bedank Mieke voor de tip om toch te blijven.
Heb ik geen spijt van gekregen……
Ondanks de harde wind, is de tocht met de ferry naar Belize City goed te doen.
Ik kan een taxi delen met een stel uit Japan. Dat scheelt weer $20.
De vlucht met Delta Airlines naar Atlanta is erg slecht. De veiligheidsinstructie is ook al erg rommelig.
Twee schamele koekjes als lunch en onvriendelijk personeel.

Zag een beetje op, om door de douane in Atlanta te gaan, maar dit gaat buiten verwachting snel en soepel.
In Atlanta moet ik 2 uur wachten voordat de vlucht naar Amsterdam vertrekt.
Het is een korte vlucht van slechts 7 uur. Ook nu weer is het eten ronduit slecht en de wijn is niet te z..pen.
Geef mij maar KLM!