Inleiding

In april van 2015 is een lang gekoesterde wens in vervulling gegaan.
Ik ben namelijk naar Japan geweest.
De reden was vooral, omdat ik altijd al de kersenbloesem wilde zien.
Ennn…. wat is die kersenbloesem mooi.

Japan heeft echter veel meer te bieden dan de kersenbloesem alleen.
Het bergachtige landschap is schitterend.
Daarnaast zijn er heel veel mooie tempels.

De Japanners zijn bijzonder vriendelijk en behulpzaam.
Het mooie aan de Japanners vond ik ook de normen en waarden die ze hebben.
Nergens zie je straatvuil en ze wachten heel geduldig in de rij of voor een stoplicht.
De hoogtepunten van deze reis waren:

  • de kersenbloesem
  • Kyoto
  • Mount Koyasan
  • Takayama in de Japanse alpen
  • De kleurrijke bloemen en de natuur. Echt waanzinnig mooi.
  • De toiletten met verwarmde wc bril en sproeier.
  • De super vriendelijke bevolking.  Ze zijn zo aardig en behulpzaam.
  • Nikko (heerlijk om te wandelen)

Reisverslag

Dag 1 en 2 – Amsterdam – Kyoto
Vanwege het slechte weer gaan we (ik en nog 420 medepassagiers) met een vertraging van 1.5 uur op weg naar Osaka.

De verzorging van KLM is zoals altijd uitstekend met als hoogtepunten het toetje en het ijsje. Yummy. …
Terwijl het in Nederland nog midden in de nacht is, landen we om 940 op het vliegveld van Osaka.
De douane gaat soepel en ook op mijn rugzak hoef ik niet lang te wachten.
kersenbloesem1Koop een Haruka pas, waarmee je met korting naar Kyoto kunt treinen. Als de trein arriveert,  wordt deze eerst schoongemaakt en worden de stoelen in de juiste rijrichting gezet. Erg bijzonder.
De reis vanaf het vliegveld naar Kyoto duurt ruim een uur.
Het treinstation van Kyoto is enorm groot. Ondanks dat ik weet welke uitgang ik moet hebben, duurt het even voordat ik buiten sta. Het is nog een kwartiertje lopen naar het hotel, tenminste  als  er straatnaambordjes zouden zijn…. Helaas dat kennen ze  niet in Japan. Na wat vragen en zoeken ben ik toch relatief snel bij Hotel Anteroom.
Krijg ook meteen een pakje overhandigd met een mobiele router.
Ondanks dat Japan het land van de hightech is, is WiFi lang niet overal beschikbaar.
Daarom heb ik voor de zekerheid maar een mobiele WiFi gehuurd. Ideaal.
Heb mazzel want de kamer is al klaar. Kamer is niet groot, maar van alle gemakken voorzien,  inclusief toilet met verwarmde bril en kont sproeier.
Zo’n eentje wil thuis ook…..
Ben nog te wakker en besluit om maar op pad te gaan. Neem de metro naar het Imperial paleis.
Hier is een groot park. Al snel vind ik de eerste bloeiende kersenbloesem.  Wow echt gaaf die kleuren. (roze en wit)
Ook is er een hele grote boom, soort treurwilg, die volop in bloei staat. Loop nog wat door de straten van Kyoto, maar merk dat ik moe ben, na een nachtje overslaan.
Wat wel opvallend is, is dat er om de paar meter wel een automaat staat met eten en drinken.
Koop wat sushi en andere etenswaren (geen idee wat is) en fles “ice tea”, met een vieze nasmaak.

Dag 3 – Kyoto

Redelijk goed geslapen, maar ben wel vroeg wakker.
Ontbijt is helaas exclusief bij de kamer en redelijk aan de prijs (8.50 euro)
Menu bestaat uit een smoothie, salade, pitas roosje,  wrap en koffie.
Geen idee of dit typisch Japans is, maar lekker is het wel.
Koop bij de receptie van het hotel een dagticket voor de bus (3.70) en neem de bus naar Ginkaku-ji tempel.
Moet halverwege overstappen,  maar dan in het even zoeken naar de bushalte voor de volgende bus.
Een vriendelijke meneer,  die ook nog eens een paar woorden Engels spreekt, wijst me gelukkig de goede weg.tempel4
De Ginkakuji tempel ligt aan het begin van het philosophy path. Dit pad loopt langs een kanaal en je loopt als het waren onder de kersenbloesem door.  Echt geweldig!
De tempel zelf mag je niet in, maar de rotstuin is wel erg mooi.
Loop verder naar de tempel Honenin.
Net als de volgende tempel, Reikan-ji, ligt deze tempel iets afgelegen, maar beide zijn de moeite waard van het bezoeken.
De Honenin tempel heeft ook een grote begraafplaats. Na de Reikan-ji tempel, maak ik een uitstap naar de Kroatië tempel en pagode.
Een behoorlijke klim, maar beide erg mooi, vooral in combinatie met de kersenbloesem.
Loop weer terug naar het filosofen pad en volg dit tot het einde.
Wat een super mooi pad om langs te lopen. Loop door naar de tempel Nanzenji. Een behoorlijk groot complex.
Overigens moet je bij bijna alle tempels wel entree betalen, meestal zo’n 4 of 4.50 euro.
Bij een van de tempels ook nog een ouderwets Japans hurktoilet bevuild.
Die zijn duidelijk niet gemaakt voor die lange Nederlanders. Het was nogal krap…..

Heb nu de oostkant gedaan van het Nothern Higashiyama district en loop verder naar het zuidelijke Higashiyama district.
Hier bezoek ik eerst de kleinere tempels Shorenin en Chion-in.
Vanaf de laatste tempel loop je zo het Maruyama park in.
In het Maruyama park is het behoorlijk druk. Veel eetstalletjes en veel mensen.
Niet onlogisch wat het park is ook erg mooi met veel kersenbloesem. Hier zie ik ook voor het eerst meisjes die traditioneel gekleed zijn.
Best mooi om te zien en het leuke is dat ze het niet erg vinden om gefotografeerd te worden.
Ik wil verder lopen naar de Koda-ji tempel, maar heb geen benul meer van richting.
Gelukkig had ik ergens gelezen ik om een kompas mee te nemen en die komt nu van pas.
De Koda-ji tempel heb ik dan ook snel gevonden.
Zowel de tuin als de tempel zijn de moeite waard, maar zoals in alle tempels mag je ook hier niet binnen fotograferen.
Ben even de weg kwijt en volg de meute. Kom in een straatje waar het erg druk is. De straat loopt pittig omhoog en het is hier erg toeristisch.
Veel winkels en eetgelegenheden. Ook zijn er veel ijssalon. Japanners zijn blijkbaar dol op softijs.
Heb geen idee waar ik uit kom.

kyoto2Uiteindelijk komen we boven bij de Kiyomizu-dera uit.
Een belangrijke boedistische tempel met een aantal enorme, oranje tempels.
Het is echt mega druk en alhoewel het complex best mooi is, niet super bijzonder voor mij.
Ben inmiddels best moe, dus kan ook daar mee te maken hebben.
Na de Kiyomuzu-dera tempel vind ik het wel genoeg voor vandaag eng op zoek naar een bus richting het treinstation van Kyoto.
Aangezien ik echt geen flauw idee waar ik me bevind in de stad, is het even zoeken naar een bushalte.
Irritant is alleen dat alle informatie bij de bushalte in het Japans is.
Gelukkig staat er een studente te wachten die me in goed Engels vertelt, dat ik bus 206 moet hebben.
De eerste bus die komt, zit zo stampvol, dat ik die maar oversla. De 2de bus zit ook, maar samen met  nog anderen, wurm ik me er in.
Het als kippen in een volgepakte Japanse bus staan, kan ik ook weer van mijn todo lijst schrappen.
Van het treinstation loop ik terug naar het hotel. Onderweg nog even pinnen en boodschappen doen bij de  7-Eleven.
Pinnen gaat verrassend soepel.

Dag 4 Kyoto
De dag begint met een slechte grap, want het regent pijpenstelen.
Mijn bedoeling was om naar Arashiyama te gaan, maar dat is met die regen geen goed idee.
Het beste zou zijn om met een pot fusion thee (ben tenslotte in Japan) weer het bed in te duiken.kyoto1
Plan B is snel gemaakt en ik besluit om vandaag het centrum van Kyoto te verkennen.
Vlakbij het station liggen 2 mooie tempels, die voor verandering ook, nog eens gratis zijn.

Loop als eerste naar de tempel Nishi Hongan-ji. Het is een behoorlijk grote tempel die  bestaat uit 2 complexen.
De deuren van rijstpapier lijken dicht te zitten,  maar zijn eenvoudig te openen en dan blijkt de tempel toch open te zijn.
Aan de voorkant staat een Boeddha in goud kleur (geen idee of het echt goud is) en daar omheen wat kaarsen.
Het is lang niet zo uitbundig als in bijvoorbeeld Thailand.
Vind deze maar ook de andere tempels die ik tot nu gezien heb, vrij sober. Het heeft wel een serene sfeer.
Ik houd hier wel van, vooral omdat je merkt dat de tempel voor de Japanners zelf een betekenis heeft.
Na het bezoek aan de Nishi Hongan-ji tempel loop ik verder naar de Higashi Hongan-ji tempel.
Deze is wat lastiger te vinden, maar ook erg mooi.
Het is wel een stuk drukker en er mag niet gefotografeerd worden, ondanks dat de Japanners dit zelf wel lijken te mogen…..
Buiten het tempel complex is een kleine boulevard met kersenbloesem.

Hierna bezoek ik de Sosei-en tuin. Dit is een hidden gem midden in de stad.
Een super mooi aangelegde Japanse tuin met een grote vijver en diverse bruggetjes en Japanse bomen.
Er is ook een bruidspaar aanwezig die gefotografeerd worden onder de schitterende kersenbloesem.
Het bruidje is in een traditionele rode jurk gekleed en de bruidegom in grijs hansopje.
De tuin is niet heel groot, maar was wel de moeite waard.

Op weg naar de Nishiki markt stuit ik op de Bukko-ji tempel.
Deze tempel is niet zo heel groot, maar wel leuk om even gezien te hebben.
De Nishiki markt is een lange, smalle en overdekte straat en aan beide kanten wordt voornamelijk eten verkocht.
Het is me in de meeste gevallen totaal onduidelijk wat er verkocht wordt, ongetwijfeld zullen het Japanse lekkernijen zijn.
Veel vis- en rijstachtige producten.
kyoto3Na de Nishiki markt wil ik naar het Nijo kasteel lopen, ondanks een goede stadsplattegrond is de route me niet helemaal duidelijk.
Heb de mifi bij me en mbv Google maps loop ik vrij makkelijk naar het kasteel toe.
Ideaal zo’n mobiele Internet.

Japanse kastelen zijn heel anders dan de kastelen in Europa.  Ze zijn in de zelfde stijl gebouwd als de tempels.
Ook het Nijo kasteel is erg sober ingericht.
Veel tatami matten en weinig tierlantijnen. Het heeft wel iets.
Als laatste bezienswaardigheid voor vandaag ga ik naar het tempel complex Daitoku-ji.
Eerst een stuk met de metro en bij het weer buiten zijn, heb ik geen idee waar ik zit of welke kant ik op moeten.
Gelukkig is Google maps geduldig.
Na een kleine 1.5 km lopen ben ik bij de Daitoku-ji tempels.
Van de vele tempels zijn er 6 open voor het publiek.  Ze vragen echter wel alle 6 entree geld.
Besluit om er uiteindelijk een te bezoeken, de Daisen-en tempel. Een kleine tempel met een hele kleine zen tuin.
Wil nog de Koto-in tempel maar jammer genoeg is het bijna sluitingstijd.

Dag 5 Arashiyama

Het zonnetje schijnt dus weer dus vandaag naar een van de highlights van Kyoto, te weten Arashiyama.
Een treinkaartje (480 yen, retour) is snel gekocht.
Het juiste perron vinden is een ander verhaal. Het station heeft 3 “terminals” met ieder vele perrons.
Op zich geen probleem, ware het niet dat alles in het Japans is. En dat is na een paar dagen nog wat roestig, zeg maar. Smile
Gelukkig is er altijd wel iemand bereid om je te helpen.
De rit naar Arashiyama duurt een 15 minuten.
kersenbloesem3In Arashiyama heb ik al snel een plattegrond te pakken en loop ik naar het centrum.
Het is duidelijk dat Arashiyama een toeristische attractie is, want overal zijn restaurants en winkels waar ze allerlei, voor Japanners tenminste,  lekkernijen verkopen.

Ik begin bij de Tenryu-ji tempel. Dit is een van de belangrijkste tempels van de Zen school.
Helaas heb ik pech, want er is vandaag een ceremonie in de tempel, waardoor deze gesloten is.
De tuin is wel open en meer dan de moeite waard. Deze is mooi aangelegd met een schitterende kersenbloesem.
Via de noordzijde verlaat ik de tuin en loop door het bamboe bos.
Dit is een niet te lang pad door een bamboe bos. Het bamboe is behoorlijk hoog (metertje of 15).

Aan het einde van het pad loop ik naar het Kameyama-koen. Dit is een park met o.a. 3 uitzichtspunten.
Hier vandaan heb je een schitterend uitzicht op de heuvels van Arashiyama.
Midden op de heuvel groeit de kersenbloesem. Beneden loopt een turkoise rivier.  Wow wat een plaatje!
Na een poosje genoten te hebben van het uitzicht,  loop ik naar beneden en steek de Togetsu-kyo brug.
Snap zelf de populariteit niet zo.
Aan de overkant van rivier is een soort van boulevard met eetstalletjes.
Niet verwonderlijk want het is een mooie plek met veel kersenbloesem.
Dat is niet alleen bij mij populair,  maar ook bij de Japanners zelf…….

Aan de overkant van de rivier is ook de entree van het monkey park.
Na het betalen van de entree is het een klein kwartiertje klimmen en dan sta je 160 meter hoger op een heuvel.

Er lopen wat apen, die je vanuit een afgesloten ruimte mag voeren.
Een beetje een omgekeerde dierentuin zeg maar. Niet echt mijn ding. Vind het een tourist trap……
Als ik weer beneden ben, loop ik langs enkele tempels in het noorden van Arashiyama.  Hier is het een stuk rustiger.

tempel1Helaas moet je bij alle tempels entree betalen.  Dat wordt me onderhand te gortig. Bezoek alleen nog de Gio-ji tempel.
Volgens de Lonely Planet een van de must see tempels.
Weet niet of ze h’m zelf bezocht hebben, maar zowel de tuin als de tempel zijn wel erg klein.
Niet de moeite waard in mijn ogen.

Via een gezellig wijken loop ik nog een naar het Kameyama-koen park.
Kan geen genoeg van dat uitzicht. Ga nog een poosje bij rivier zitten en loop daarna nog een rondje door Arashiyama.
Probeer een groene thee softijsje. Dit is ijs waar een theezakje (met grondsmaaak) doorheen gegaan is.
De Japanners zijn er dol op, maar ik betwijfel of dit een populaire smaak in  Nederland gaat worden…..
Je moet er van houden zeg maar.

Arashiyama is echt heel toeristisch (en terecht overigens), maar wat opviel, is dat je totaal geen politie ziet.
Ook in Kyoto zelf heb ik nog amper politie gezien.
In tegenstelling tot bijvoorbeeld in Guatemala,  voel ik me volledig veilig.
Ook op drukke plaatsen als het station heb je niet het idee dat je heel erg op je spullen moet passen.

Dag 6 Kyoto
Gisteravond wat zitten Googlen en er blijkt een bijzondere shrine niet al te ver van het hotel te zijn.
De Fushimi Inari shrine om precies te zijn.
Het is slechts 2 km lopen, dus met een half uurtje ben ik er.
De Fushimi Inari shrine is het belangrijkste heiligdom en speciaal opgedragen aan de God van de rijst.
torrigate1De tempel zelf mag je niet in, maar aan de buitenkant hangen touwen grote bellen.
Door aan de touwen te trekken luid je de bel, iets wat door de gelovige Japanners veelvuldig gedaan wordt.
Na het luiden van de bel, doen ze nog een gebed.
Ik vind dit soort dingen altijd wel indrukwekkende om te zien, omdat het blijkbaar veel betekent  voor de locals.

Na het passeren van de hoofdtempel, begint er een pad met duizenden torii gates. Torii gates zijn traditionele Japanse poorten.
De poorten bij de Fushimi Inari shrine zijn oranje van kleur, wat een erg mooi gezicht is.
Heb veel geduld nodig om een foto te maken van de poorten, zonder een toerist er op.
Uiteindelijk is het me toch gelukt,  oef…..

Onbegrijpelijk dat deze shrine niet in de Lonely Planet staat, want het is een van de hoogtepunten van Kyoto in mijn ogen.
Het lijkt er trouwens op dat alle bezienswaardigheden waar je niet voor hoeft te betalen, interessanter zijn dan de betaalde “attracties”.

In het straatje met eetstalletjes,  vlakbij de shrine, proef ik nog even stukje groene rijstcake.
Moet zeggen, het is best goed binnen te houden.

Loop richting de Tofukuji tempel. Dit is ook een belangrijke tempel voor  het Zen boeddhisme.
De tempel is echt groot, maar mag je helaas niet van binnen bezichtigen.
De tuin mag je tegen betaling wel bezoeken.
Het is een typisch Japanse tuin met veel bonzai achter boompjes, mos en Japanse lantaarns.
De tuin van de Tofukuji tempel moet vooral mooi zijn in de herfst.  Kan me daar wel iets bij voorstellen.
Na het bezoek aan de Tofukuji tempel,  neem ik de metro en bus naar de Kinkakuji tempel, in het noord oosten van Kyoto.
kersenbloesem2Aangezien het inmiddels is gaan regenen,  is het wel eventjes lekker om droog te zitten.
De Kinkakuji tempel is van goud en een populaire toeristen attractie.
Toegegeven de tempel us van de buitenkant best mooi, maar dat is ook het enige wat er te zien is. Beetje teleurstellend dus.

Neem de bus terug naar het metrostation en loop daarvandaan naar de botanische tuin.
Dit is meer mij ding. Ondanks de regen een heerlijke tuin om in rond te lopen.
Er zijn veel perkjes met tulpen.  Erg mooi!
En……. er zijn heel veel kersenbloesem bomen. Het ruikt er echt heerlijk.
De kersenbloesem schijnt ’s avonds verlicht te zijn.
Wat ook wel leuk is, is dat er een aantal bruidsparen gefotografeerd worden.
Ook de tropische tuin is interessant om te bezoeken,  al was het maar om even aan de regen te ontsnappen.
Wat wel grappig is, is dat er nachtuin is. Zie je niet vaak.
Het begint inmiddels steeds harder te regenen en ik ben er wel klaar mee voor vandaag.
Doe nog wat boodschappen en ga dan terug naar het hotel.

Dag 7 Yoshino
De reden dat ik naar Japan wilde, was dat ik heel graag de Japanse cultuur wilde ervaren.
De reden in april te gaan was de kersenbloesem.  Zolang het nog kan wil ik er van genieten.
Daarom vandaag naar Yoshino geweest.
Yoshino is een bergdorpje en op de flanken van de bergen groeien zo’n 30.000 kersenbloesem bomen.
Met de trein is het een rit van 2 uur (met overstap) naar Yoshino.
Dan ben echter beneden in het dorp en de actie is uiteraard boven.

Ik had 2 opties. De eerste was een kabelbaan die de eerste steile berg zou overbruggen of de bus die me een stuk hoger zou afzetten.
Kosten waren hetzelfde,  dus de keuze voor de bus was snel gemaakt.kyoto4
Helaas voor mij was het eindpunt van de bus op een andere plek, als dat ik volgens de kaart zou verwachten.
En daar begon de uitdaging, want alle borden  waren in het Japans en niemand meer die Engels sprak…….
Met handen en voeten wordt me duidelijk waar ik me bevind.

Vervolgens dacht ik een kaartje gekocht te hebben voor een tempel.
Wordt een busje ingestuurd, wat ik al vreemd vond.
Beetje navragen leert me dat dit busje de berg verder omhoog rijdt.
Sorry ik loop liever…. Afijn de tempel was toch vlakbij, maar stelde helaas niet veel voor.
Hierna naar een uitzichtspunt gelopen (best een pittige klim overigens).
Ondanks dat ik nog een paar dagen te vroeg ben, is de kersenbloesem die er zien is, schitterend.
Eenmaal weer terug in het midden gedeelte van Yoshino,  loop ik verder naar de Yoshimizu-jinja shrine.
http://www.japan-guide.com/e/e4154.html

Vanaf de ingang van de shrine een super uitzicht op de kersenbloesem (sorry again).
De shrine zelf is ook best interessant. Loop verder naar beneden en bezoek vervolgens de Kimpusen tempel.
De tempel is de op 2 na grootste van Japan. Helaas mag je h’m niet bezoeken.
Er loopt een pad steil naar beneden en zie daar best wel wat Japanse toeristen naar beneden gaan.
Aan het Japans stelletje dat naar beneden loopt, vraag ik wat er te zien is.
Tempel is het enige Engels dat ze kennen….
Nieuwsgierig als ik ben en niet vies van een klimmetje,  loop ik ook naar beneden.
Het is best een steile en pittige afdaling. Hoop maar dat het heel bijzondere tempel is.
Eenmaal beneden blijkt er een kleine, maar wel mooie tempel te staan. Blijkt dat dit een bedevaartplaats is voor pelgrims.
Vandaar ook de moeite die je er voor moet doen, om er te komen.

In een ruk klim ik weer naar boven. Pfffff.
Via de hoofdstraat met allemaal eettentje en snoepwinkels loop ik rustig terug naar het station.
Onderweg proef ik nog wat sake.
Zeker niet vies (best lekker eigenlijk) maar wel opvallend dat de duurdere sake wel erg naar water smaakt.

Met de trein ga ik weer terug naar Kyoto.
Helaas heeft de trein voor het eerste stuk geen digitaal display en wat er omgeroepen wordt, versta ik niet.
Betekent dat ik continu moet opletten waar ik ben.
Uiteindelijk komt het zoals altijd weer goed. Nog even boodschappen doen en in het hotel een wasje gedraaid.
Ook nu weer taal problemen.  De Engelstalige beschrijving is weg, maar door wat op knopjes te drukken, slaat hij toch aan.
Net als mijn was nat is, stopt het apparaat.
Meisje van de receptie er bij gehaald en het eerste wat die doet is het apparaat uit en aan te zetten en het programma opnieuw instellen.
Machine lijkt het nu wel te doen.

Frisdrank
Heb nog geen geluk met de frisdrank in Japan.
De groene- en de rookthee zijn niet mijn ding, maar heb nu een aantal frisdranken geprobeerd en die smaken allemaal naar een heel vies hoestdrankje.  Veel te chemisch.
Hoop dat het bier (helaas uit blik) vanavond beter smaakt.

Dag 8 Kasteel Hikone
Gisteravond tot midden in de bezig geweest met de was.
Deze was rond 23:45 klaar en het unlocken van de deur zou een kwartier tot minuten duren.
Om 1:30 zat de deur nog steeds dicht. Was er wel klaar mee.
Wasmachine uit, gebeurde niets, wasmachine weer aan et voila deur ging open.
Kon toen eindelijk gaan snurken. Zondagochtend voor de verandering maar eens uitgeslapen.
Het regende best hard, dus  dat kwam wel goed uit.
Na het ontbijt rustig aan gedaan en naar het station gelopen om mijn vouchrr voor de JR railpas om te wisselen voor een echte pass.
Kwam nog best wat administratie bij kijken, maar dan mag je onbeperkt treinen met JR, inclusief de hogesnelheidstreinen.
Meteen gebruik van gemaakt door het kasteel van Hikone te gaan.
Van de hogesnelheidstreinen in Japan wordt gezegd dat ze erg punctueel zijn.
Nou toevallig hadden vandaag een aantal van ruim 20 minuten vertraging. Moet wel zeggen, het rijdt wel relaxt.
Stoelen die naar achteren kunnen en de treinen zijn enorm stil.
hikonecastleHet kasteel van Hikone was snel gevonden. Kon ook niet missen, want het ligt op een heuvel en vanaf het station kun je het kasteel al zien.
De paden er naar toe zijn omgeven met…… juist ja, kersenbloesem.
Echt schitterend. Hikone castle is in 1600 gebouwd en nog steeds in originele staat.
Het heeft 3 verdiepingen en er zijn volgens de brochure 4 geheime kamers.
Heb er 1 kunnen ontdekken. Eenmaal binnen is het schoenen uit en in lang lint worden de toeristen er doorheen geleid.
De trappen zijn mega steil en het is een wonder dat er geen ongelukken gebeuren.
Overigens is er binnen niet heel veel te zien.
Meer info over het kasteel van Hikone:
http://www.japan-guide.com/e/e7001.html

Eenmaal veilig beneden, bezoek ik nog de Chinese tuin die bij het kasteel hoort.
Er is een grote vijver met wat bruggetjes. Hierna loop ik nog wat door Hikone.  Een lief, klein stadje.
Als ik weer richting station wil lopen, blijk ik geen idee te hebben waar ik me bevind.
Heb wel een plattegrond, maar er zijn geen herkenningspunten.  Knap lastig dus.
Op de wilde gok spreek ik 2 wat oudere vrouwtjes aan en 1 ervan blijkt 6 woorden Engels te spreken.
Genoeg om te begrijpen waar ik naar toe wil en ze nemen me op sleeptouw.
Ze lijken het wel leuk te vinden om een beetje te keuvelen met zo’n lange Hollander.
Met de shinkansen (hogesnelheidstrein) ben ik weer rap in Kyoto.
Het komt weer met bakken uit de lucht,  dus ik ga terug naar het hotel. Als het bijna donker is, neem ik de metro en ga naar de botanische tuin van Kyoto.

Daar is een hanami aan de gang. Euh watte?  Een hanami?
Een hanami is een kersenbloesem kijk feest (in het Engels klinkt het beter).
Er staan spotjes gericht op de kersenbloesem, waardoor deze super mooi verlicht is.
Als het beter weer zou zijn, zouden er ook veel mensen zitten te picknicken.
Nu ben ik de enige die zijn eigen sushi heeft meegenomen.
Ik moet die Jappen ook alles uitleggen 🙂 🙂
Want dit is, zoals het hoort:
http://www.japan-guide.com/e/e2011_how.html
De kersenbloesem is overdag al mooi, maar door het felle licht lastig te fotograferen.
Als het donker is, heb je donkert probleem niet.
Opvallend is wel dat ik de enige buitenlander ben, voor de rest zijn er alleen maar Japanse toeristen.
Vind het wel grappig om te zien dat de Japanners zelf ook zo enthousiast zijn over de kersenbloesem, terwijl die dat toch ieder jaar zien.

Dag 9 Kyoto – Mount Koyasan
Helaas vandaag geen verhaal over de schitterende kersenbloesem.
Vandaag is een reisdag en wel naar Koyasan. Een bergdorpje en een pelgrims plaats voor Boeddisten.
Met trein naar Gokurakubashi ( 4 x overstappen en iedere keer goed opletten dat je op het juiste station uitstapt) en dan met de kabelbaan naar Koyasan.
Eenmaal in Koyasan nog 20 minuten met de bus.
Vanwege het 1200 jarig bestaan is er een speciale aanbieding, waarbij je voor 10 euro een dagpas krijgt om een heel stuk met de private trein te doen,
de kabelbaan en de hele dag gratis met de bus.
Prima aanbieding.

Alles bij elkaar doe ik er 4.5 uur over, maar dan ben je ook ergens in de middle of nowhere.
In Koyasan is het mogelijk om in een tempel te slapen, maar dit was dusdanig duur dat ik besloot om een capsule te boeken bij Kokuu guesthouse.
Dit is een capsule hotel, waarbij je slaapt in een capsule. Dit is in Japan een populaire en goedkope overnachtsplek.
Ik word allerhartelijkst ontvangen door Ryochi.  Hij runt samen met zijn vrouw Yuri het guesthouse.boeddha1
Ryochi spreekt buitengewoon goed Engels legt me alle bezienswaardigheden van Koyasan uit.
Ik slaap in de bovenste capsule en het trappetje er naar toe heef hele smalle treden en loopt recht omhoog.
In de capsule ligt een matras van iets meer dan 1 meter breed en daarnaast is nog zo’n 30 cm om je rugzak naar te leggen.
Zal mij benieuwen hoe ik daar in slaap. Hoop maar dat er niemand snurkt.
Neem de bus naar het centrum van Koyasan en bezoek als eerste de tempel Kongobuji.
Kongobuji is het administratieve hoofdkwartier van het Koyasan Shingon boeddhisme.
De tempel heeft hele mooie scherm schilderingen, die je helaas niet mag fotograferen.
Je krijgt ook een kopje groene thee met een rijstkoekje.
De rotstuin is ook niet onaardig. Loop door naar het Danjo Garan complex.
Hier staat een grote pagode en een Kondo (gouden hal).
In deze hal is een boeddhistische ceremonie aan gang, die erg druk bezocht wordt.
Er wordt veel gebeden en mantra’s gebromd.
Vind het wel interessant en blijf een poosje zitten. Aan het einde van Koyasan ligt Daimon,  dit is de hoofd poort van Koyasan.

Hier vandaan loopt een bospad verder de berg op en boven kun je dan een stuk van de vrouwen pelgrims route doen, terug naar de bewoonde wereld.
Volgens Ryochi zou het 2 x 25 minuten zijn.
Ondanks dat men enkel nog zeker niet 100% is, ziet het pad er wel  aantrekkelijk uit.
Ik besluittempel3 het er op te wagen en loop naar boven.
Mijn ervaring tot nu toe, is dat als Japanners zeggen 25 minuten, dat dat voor mij meestal minder 20 minuten betekent.
Aan het begin van het pad staat een bordje in het Japans en Engels, die waarschuwt voor beren enorm vooral niet alleen op pad te gaan.
Ja ja beren in Japan….. vermoed dat een 1 april grap.
Heb het later nagevraagd in het guesthouse en er schijnt onlangs echt een beer gezien te zijn.
Zoals verwacht sta ik na 17 minuten boven. Het 2de gedeelte is technisch wat lastiger, maar gaat wel naar beneden.
Beide paden zijn goed te doen.
Beneden kom je uit bij tempel aan het begin van Koyasan en daar vandaan neem ik de bus terug naar het guesthouse.
Je kunt echt merken dat Koyasan een pelgrims dorp is.
Je ziet heel veel Japanners die overduidelijk een route lopen en bij iedere tempel 200 yen doneren en dan bidden.
In het guesthouse serveren ze ook eten en de butter chicken curry smaakte prima. Is weer eens wat anders dan sushi.

Dag 10 Koyasan
Heerlijk geslapen op een lekker zacht matras met een Tempur kussen.
Het guesthouse serveert een niet al te groot ontbijt,  maar met eigen gebakken brood en verse koffie.
Het regent weer pijpenstelen,  dus doe het rustig aan. Heb gisteren al veel gezien, dus hoef me niet te haasten.
Als het wat droger is,  ga ik op pad. In de mist is het nog vies koud (4 graden).
Naast het guesthouse ligt de Okunoin tempel.
Vanaf de ingang loop je eerst door een enorm grote (paar m2), maar gek genoeg, sfeervolle begraafplaats.
Op het grondgebied van het complex staat ook het mausoleum van Kobo Daishi,  de grondlegger van het Shingon boeddhisme.
Men gelooft dat Kobo Daishi rust in eeuwige meditatie, wachtend op de Boeddha van de toekomst.
Iedere zichzelf respecterende Japanner wil zo dicht mogelijk bij Kobo Daishi begraven worden,
wat natuurlijk alleen bij hele belangrijke Japanners gebeurt.
In de hoofdhal staan meer dan 10.000 lantaarns, allemaal gedoneerd door gelovigen.
Aan beide kanten is een monnik bezig met een groot vuur en in het midden zitten de monniken mantra’s te hummen.
Erg indrukwekkend. Het is toch wel erg fris en ik loop nog ff terug naar het guesthouse om wat extra kleding aan te trekken.

Heb weer wat beweging nodig en besluit om nog een stuk van het vrouwen pelgrims pad te lopen.
Volgens de kaart loopt er een pad vanaf de grote parkeerplaats bij de Okunoin tempel, door het bos, naar de Daimon gate.
Dit is aan de andere kant van Koyasan.
Jammer genoeg geeft de kaart niet de juiste starten aan.
Kan h’m dan ook niet vinden, maar een hele oude / lieve, verkeersbegeleider wil me wel helpen.
Hij weet het zelf ook niet, maar is wel zo aardig om het aan heel veel andere locals te vragen, echter allemaal mannen.
En die weten natuurlijk waar her vrouwen pad is.
Na lang zoeken vinden dan toch het begin van het pad.
Het pelgrims pad is zo’n 5km en gaat over de bergen rond Koyasan.
Het is best een mooi pad met veel up en down, maar allemaal goed te doen.
De bewegwijzering is ook erg goed en na 1,5 uur sta ik bij de Daimon gate.
Damm weer geen zwarte beer gezien…… Eenmaal terug in de bewoonde wereld kom ik langs de supermarkt. Tijd voor lunch met een goede bak koffie.
Yep de koffie van de supermarkt was verbazingwekkend lekker en de helft goedkoper als in een café.
Kom weer langs de Garan tempel. Helaas is deze nu dicht voor het publiek.
Wel gaat er wel een hele stoet monniken ( in het paars gekleed) naar binnen. Geen idee wat er gaande is.
Loop nog even kort ovdr de begraafplaats van Okunoin.
Het blijft iets mystieks hebben. ’s Avonds voor het eerst een Japans restaurant gegeten. Was best lekker.
Schoenen uit. Hoefde gelukkig niet op de grond te zitten.
Menu was een miso soep, tofu met ketjap (weinig smaak) en kipschnitzel met saus, rijst en sla.
Snap nu waarom Japanners zo slurpen. In de miso soep zat een soort van hele dik spaghetti.
Probeer dat maar met stokjes,  zonder te slurpen, naar binnen te krijgen.

Dag 11  (Koyasan – Hiroshima)
Jammer genoeg werd vannacht mijn angst voor een capsule guesthouse bewaarheid.
Twee ste big snurkende Japanners. ……
Gelukkig nog wel redelijk geslapen.
Als ik wakker wordt zie ik door het kleine raam, dat er een dun laagje sneeuw ligt op straat.
Deze is even later weg, maar blijkbaar was het koud vannacht.
Zag ook dat er iemand om 4 uur ’s nachts (= 21 uur NL) gebeld had.
Bedankt voor de felicitaties,  maar ik ben Tim niet (vorige eigenaar van de telefoon).
Blij dat de telefoon op stil stond….. Vanochtend relatief vroeg op (7 uur), want het ontbijt gaat in tijdblokken.

Met niet al te veel haasten lukt het om  de bus van 8:15 te halen.
Vandaag is namelijk weer een reisdag, namelijk van Koyasan naar Hiroshima.
Moet weer terug naar Osaka en daarvandaan de shinkansen naar Hiroshima nemen.
Een gaat behoorlijk soepel en om 11 uur ben ik als in Osaka.
Vergat nog wel bijna uit te stappen op een overstap station.
Volgens het station kaartje, die ik op internet gevonden had,  zou ik er over 2 stations uit moeten.
Jammer dat dat ene station  overgeslagen werd door deze stoptrein.
Gelukkig heb ik het net op tijd in de gaten.

In Osaka probeer ik een plaats te reserveren voor shinkansen naar Hiroshima.
Jammer genoeg zitten de 3 eerst volgende treinen al vol.
Er zijn altijd ook een paar wagons voor ongereserveerde plaatsen, dus dan maar hopen dat ik er tussen kom.
Zorg dat ik redelijk op tijd op het perron ben en zodra het kan, ga ik, geheel tegen mijn gewoontes in, in de rij staan.
Sta dusdanig vooraan, dat ik ook inderdaad een stoel heb.
In 1.5 uur zoeven we naar Hiroshima,  waarbij we maar 4 x stoppen.
Stoel op (bijna) ligstand,  muziekje in de oren, en bijna in slaap vallen. Heerlijk!

Het weer is ik nog Hiroshima ook een stuk beter. De zo’n schijnt en het is een stuk warmer.
Het hotel ligt aan het station en is ook zo gevonden.
Beetje sjieke bedoening. Ontbijtbuffet van 20 euro, dacht het niet.
Kamer is best ruim en zoals gebruikelijk in Japan, van alle gemakken voorzien.
Shampoo, scheerspullen,  tandenborstel, föhn,  waterkoker,  ik had het allemaal niet mee hoeven nemen.
hiroshimaEr is een hop-on hop-off bus, die met de trein van JR ook nog eens gratis is, die naar de Atoombom dome gaat.
Het was in 1945 een industriële promotie hal. De atoombom die Hiroshima raakte, ontplofte praktisch boven deze hal.
Helaas staat de eea in de steigers, dus er is niet heel veel te zien.
Er naast ligt het Peace Memorial park met een kunstwerk die een eeuwig brandende vlam bevat.
Bezoek ook het Peace Memorial museum.
Hier zijn foto’s te zien, die vlak voor en na de ontploffing gemaakt zijn.
Best indrukwekkend.
De atoombom is op 600 meter ontploft en heeft alles in een straal van 2 km compleet verbrand.
Tja je zou denken dat de wereld hier wel van geleerd heeft, maar helaas, we gaat vrolijk door met oorlogje voeren.
Loop hierna naar het stadspark, maar daar is is niets aan.
Sowieso heeft Hiroshima niet heel bezienswaardigheden.
Het is grote, best wel drukke, business stad. Niet heel bijzonder.
Op terugweg alvast plaatsen gereserveerd voor de reis van zaterdag naar Takayama.
Bij het station slapen heeft zo zijn voordelen. Morgen op weg naar Miyajima,  een eiland vlakbij Hiroshima.
Daar is oa een grote Torii te zien en een berg met bovenop apen en herten.
Hopelijk voelt mij enkel goed genoeg om de pittige klim omhoog te maken. Anders wordt het de kabelbaan.

Dag 12 (Miyajima)
Ontbijtje bij een bakkerij met heerlijk zoete broodjes.
De calorieën zal ik nodig hebben vandaag.
Met de trein op weg naar Miyajima.  Een eiland niet ver van Hiroshima.
Moet ff een sprintje trekken (voor zover dat gaat) om de ferry te halen, maar ook dat lukt.
Het is een kwartiertje varen en op de boot is een enorme groep pubers van een bepaalde voetbalclub.
Bij het toeristen buro regel ik een plattegrond.
Vraag meteen aan de aardige mevrouw om een bepaalde tekst in Japans te schrijven.
Zag namelijk dat het hotel waar ik vannacht slaap, vaak alleen rokers kamers heeft.
Iets wat ik absoluut niet wil.
Ze is zo vriendelijk om even naar het hotel te bellen.
Krijg te horen dat mijn kamer al klaar is en dat dit inderdaad een non smoking kamer is.
Via de boulevard van Miyajima loop ik richting hotel. De reeën lopen hier los op straat, wel grappig.
miyajimaMiyajima is beroemd vanwege zijn torri (poort).
De hele grote, oranje poort staat midden en water en kun je niet missen.

Het hotel is ook snel gevonden.
Helaas is de receptionist nog star, want ik mag niet niet inchecken voor 15 uur. Ondanks dat mijn kamer blijkbaar al klaar is.
Mag me wel even omkleden. Dan op pad, op weg naar de top van de berg Misen.
Voel me goed en het is mooi weer. Via de Momijidani route loop ik over hoog.
Mount Misen is 539 hoog en de Momijidani route is 2.5km. Men zegt dat je er 1.5 uur over doet……
Het pad is technisch niet moeilijk, wel met veel trappen.
De route is extreem goed uitgezet met om de 100 meter een bordjemet hoever het nog is.
Klim lekker omhoog en haal een groep Japanse kinderen in. Die hebben het duidelijk zwaarder dan ik……
Na 1.8km blijkt dat ook degene die met de kabelbaan gaan, toch nog 700 meter moet klimmen.
Na 45 minuten sta ik boven op de top van Mount Misen.
Op de top een schitterend uitzicht op Hiroshima.
Het is dan nog rustig. Heerlijk, even genieten.
Al snel is de voetbalclub, die met de kabelbaan gegaan zijn, ook op de top en is het gedaan met de rust.
Neem een andere route terug naar beneden, namelijk de Daisho-in route. Deze route heeft heel veel trappen (3000 volgens Google), maai goed te doen.
De route eindigt bij de Daisho-in tempel (vrijwillige donatie).
Moet nog wel even een behoorlijk aantal trappen op, maar dan ben je ook ergens.
Wat een mooi complex!

De Daisho-in is een van de belangrijkste tempels van het Shingon boeddhisme.
Kobo Daishi begon hier op het eiland Miyajima het boeddhisme te praktiseren.
Er is ook pad met allemaal kleine boeddha’s die allemaal een gebreid mutsje en een ander gezicht hebben.
Heel apart. Ben nog niet achter de betekenis ervan.
Terug op de boulevard probeer ik wat broodjes te eten, maar de reeën zijn er als de kippen bij en zijn knap vervelend.
Als je niet op Let,  roven ze zo je tas leeg. Loop nog wat rond over het eiland en bezoek nog de Itsukushima shrine. Niet heel bijzonder.
De 5 verdiepingen tellende pagode is wel mooi. Ben redelijk op tijd in het hotel.
Dit is een echt typisch Japans hotel.
Heel formeel, sjiek en met van alle gemakken voorzien.
Op de kamer staat ook een heel mooi Japans theeservies. Leuk voor thuis zeg maar….
Jammer genoeg alleen groene thee op de kamer. Brand of je thee met grondsmaak zit te drinken.
Dit type hotel wordt ook wel een Ryokan genoemd.

Onsen
Het hotel heeft zijn eigen onsen. Dit is een Japans warm (natuurlijk) water bad.
Het gebruik is een bepaalde regels gebonden, allemaal uitgelegd op een A4.
Een onsen lijkt een beetje op onze sauna.
Mannen en vrouwen gescheiden.
Eerst jezelf wassen, dan het hele bad in.
Met tatoeages kom je niet in een onsen, want dat dan denkt men dat je van de maffia bent.
Ik volg netjes de instructies en die zeggen dat je je eerst moet afspoelen, bad in,
wassen, bad weer in en daarna uitzweten, afdrogen, yukatan (Japanse pyjama / kimono) aan en terug je kamer.
Er zit een Franse jongen, met tatoeages (mag in een privé onsen) en die wijst me op mijn fout.
Had me eerst moeten wassen dan pas het bad in.
Logisch natuurlijk.
Zo’n onsen is best lekker, maar ik houd het niet al te lang uit. Het water is me net iets te heet.
Yukatan heb ik overigens ook niet aangetrokken,  al zag ik wel diverse gasten lopen met een yukatan.
Voor het aantrekken van een yukatan heb je overigens ook een cursus of minimaal een A4 nodig.
’s Avonds op zoek naar iets te eten. Dat viel nog niet mee. Op Miyajima is geen supermarkt oid.
Overdag wordt je doden gegooid met eetgelegenheden,  maar nu was er slechts 1 restaurant op.
Gelukkig niet formeel en en een prima soep met vis (o.a. inktvisjes, oesters) en groentes.
Morgen nog een uitstapje naar Iwakuni.
De weersverwachting is niet best voor morgen. Zal er maar het beste van hopen.

Dag 13 Iwakuni
De dag begint goed met een echt Japans ontbijt.
Op de foto zie je oa rijst, kers met zeewier, miso soep, ananas,  salade, gekookt ei en sap (rare smaak), stukje zalm, onbekend vis en zeewier.
En om de dorst te lessen, heerlijke groene thee. Maar nu lieg ik wel een beetje.
Alles had een andere smaak, van zoet tot zuur. Een feestje voor de smaakpapillen, zeg maar.
Brak nog bijna een kies, omdat ik dacht een tomaatje te nemen, maar dit bleek een kers met pit te zijn.
Het regent behoorlijk, maar ga toch maar op pad.
Met de ferry terug naar het vaste land en vervolgens de trein gepakt naar Iwakuni.
In Iwakuni de bus naar de Kintai-kyo brug. Deze brug bestaat uit 5 bogen en ziet er best gaaf uit.
De Kintai-kyo brug was in 1673 klaar en was toen gebouwd zonder spijkers oid.
Om over de brug te mogen lopen, moet je 2.5 euro betalen.
Voor de foto’s heeft dat geen  toegevoegde waarde, want 100 meter verderop ligt ook brug en daarvandaan zijn kun je betere foto’s van de brug maken.
Loop daarom een stukje om…..
Achter de Kintai-kyo brug ligt een mooi park.
Zou nog naar het kasteel bovenop de berg kunnen, maar dit stelt volgens de reviews niet veel voor.
Bezoek nog wel een ienie mini museum met een witte slang. Deze slangen soort komt alleen in Iwakuni voor.
Had er iets meer van verwacht, want ze hebben slechts 1 slang.
Neem weer de bus, maar nu naar het andere station van Iwakuni en neem daarvandaan de shinkansen terug naar Hiroshima.
Slaap in hetzelfde hotel als 2 dagen geleden.
Ben een paar euro minder kwijt dan de vorige keer, maar heb wel een luxere kamer.
Ik klaag niet….. Voordeel van dit soort hotels is,  is dat er vaak goed Engels gesproken wordt en dat ze een business center hebben.
Komt goed want  moet voor mijn nieuwe werkgever wat documenten opleveren.

Dag 14 (Hiroshima – Takayama)
Wat is het reizen per trein in Japan toch relaxt.
In 5.5 uur van Hiroshima naar Takayama gereisd met 2 x een shinkansen en 1 x een sneltrein. Toch bijna 700 km.
Vooal de laatste rit van 2.5 uur was erg mooi.
Door de bergen, continu een azuurblauwe rivier volgend met regelmatige nog wat uitgebloeide kersenbloesem.

Takayama is een stad in de bergachtige regio Hida.
Het mooie is dat de stad zijn traditionele touch heeft bewaard.
Over een paar dagen is hier de lente parade.
Moet heel bijzonder zijn en hoop er ook het eea van te zien.
Na de luxere hotels van de afgelopen dagen, zit ik nu in een simpel, maar schoon hotel.
Kamer is niet heel groot, maar wel weer van alle gemakken voorzien.
Het is hier bij het inchecken wel rijst bij de sushi,  oftewel meteen betalen.
boeddha3Heb vriendelijk aangegeven dit niet heel prettig te vinden en op z’n minst toch even de kamer te willen zien.
Reactie: “Yes I see”. Weet niet of ie begreep…… Hierna het stadje (heel groot is het niet) verkent.
Er zijn een paar straatjes waar de originele huizen bewaard zijn gebleven.
Vaak zitten daarna winkels of sake brouwerijen in. Takayama heeft wat lokale specialiteiten, zoals het rundvlees,  handwerk, appels en sake.
Er zijn diverse sake brouwerijen.
Heb bij het avondeten een glas genomen en vies is het zeker niet, maar iets meer smaak had wel gemogen.
Wil ook nog steeds een Japanse whisky uitproberen. …. Moet onderhand ook weer eens wassen, maar ze hebben hier alleen munt wasmachines.
Ben er even binnen gelopen, maar de hoeveelheid aan informatie ( voornamelijk in het Japans) is overweldigend, wat het niet makkelijker maakt.
Morgen de bezienswaardigheden van Takayama bezoeken.
O.a. de ochtendmarkten, tempels en er zijn 2 wandelroutes aan de buitenrand van Takayama.

Dag 15 (Takayama)
Het ontbijt is simpel in dit hotel. Broodjes, jam, salade, sinaasappelsap en koffie.
Niets mis mee en het is inclusief,  dus mij hoor je niet klagen.
Als eerste vandaag maar eens kijken of ik een Japanse wasmachine aan de praat kan krijgen.
Merendeel van de instructies is in het Japans, maar ligt ook een versimpelde versie in het Engels.
Was in de machine, programma kiezen, 6.5 euro er in en de machine begint te draaien.
Waspoeder en wasverzachter worden door de machine zelf toegevoegd.
Volgens de timer duurt het precies een uur.
Als ik na iets meer als een uur terug kom, kan ik de deur inderdaad openen.
En….. er ligt een droge, nog behoorlijk warm aanvoelende,  was in.
De was ruikt niet naar wasmiddel oid,  maar mijn zweetlucht is er in ieder geval uit.
Zo’n machine wil ik thuis ook, lekker snel, schoon en droog.
Terwijl de was draaide, bezoek ik een van de twee ochtendmarkten, te weten de Jinya-mae markt.
Dit is een kleine markt,  waar voornamelijk de Hida appel en ingezuurde radijs wordt verkocht.
De Hida appel is enorm groot en smaakt zoet. Zure appels heb ik hier sowieso nog niet gezien.

Tegenover de markt ligt het gebouwencomplex Takayama-jinya.
Gebouwd in 1615 als het administratieve centrum van het Sanmachi district.
Later werd het als overheidsgebouw gebruikt. Er zijn diverse ruimtes, waaronder een martelaar.
Wel grappig. Hierna de was teruggebracht naar het hotel en de andere ochtendmarkten,  Miya-gawa,  bezocht.
Deze is een stuk groter en er zijn voornamelijk etenswaren te koop.
Bijna overal mag je wel dingen proeven.
Probeer wat snoep uit, maar wat opvalt is, dat dit totaal niet zoet smaakt.
Er worden ook stokjes verkocht met rijstballetjes, waar zoete sojasaus over gegoten wordt en deze stokjes gaan op BBQ.
Dit geeft een doordringende geur, die je over de hele markt ruikt.
In Takayama zijn twee wandelroutes uitgezet.
De eerste gaat via een wijkje met allemaal oude, privé huizen, omhoog naar een park.
Boven heb je uitzicht op de Japanse alpen.
De tweede is een echte tempel wandeling. Deze Higashiyama wandeling laat je alle tempels zien in het oosten van Takayama.
De wandeling is ruim 5 km lang en is erg mooi. De meeste tempels zitten dicht, maar dat maakt voor mij niet zo heel veel uit.
Bijna op het einde van de wandeling,  kom ik in een stuk bos,  maar is het afgesloten.
Vermoed dat het te maken heeft met omvallende bomen.
Heb echter geen zin om een heel stuk om te lopen en negeer de gesloten verklaring maar even.
Uiteraard kom ik veilig weer terug in het centrum van Takayama.

Het is begin van de middag en heb al best veel gezien van Takayama.
Besluit daarom om de trein te pakken naar Furukawa.
Lang leve de treinpas!
Dit is een kort ritje van slechts 15 minuten. Furukawa is dorp in de bergen.
Het heeft een compact centrum met veel oude pakhuizen.
Door de straten loopt een smal kanaal, waar heel veel koikarpers van zo’n 50 cm,  zwemmen.
In de straten van Furukawa is het laatste beetje sneeuw aan het smelten.
Je ziet dat veel mensen zich aan het voorbereiden zijn op de lente.
Winterbanden worden verwisseld voor zomerbanden en veel mensen zijn bezig in de moestuin.
Vanaf de rand van het centrum heb je schitterend uitzicht op besneeuwde toppen van de Japanse alpen.

Dag 16 (Shirakawa-go)
Ben vandaag naar Shirakawa-go geweest.
Met de bus zo’n 50 minuten. Retourtje is niet goedkoop, namelijk 35 euro.
Helaas weinig uitzichten, want de weg gaat voornamelijk door tunnels.
Er ligt hier nog best veel sneeuw.
Ik wil niet weten wat hier in de winter aan sneeuw valt (gok op minimaal een halve meter), maar ook dan lijkt het me mooi.
Shirakawa-go is een Unesco site, waar veel huizen staan met rieten, puntdaken.
Vanwege het brandgevaar mag er ook absoluut niet gerookt worden in het dorp.
Van dat brandgevaar zullen ze vandaag weinig last hebben, want het regent pijpenstelen.
Het is wel een leuk dorp.
Bezoek nog een van de huizen en loop naar een uitzichtspunt,  waarvandaan je normaal gesproken een mooi uitzicht moet hebben.
Na 3 uurtjes ben ik redelijk doorweekt en neem de bus terug naar Takayama.
Ben niet de enige, want de wachtrij is behoorlijk.
Desondanks weet ik toch een plekje te bemachtigen.
Overigens gaat dit ook weer allemaal heel georganiseerd.
Bij aankomst in Takayama is het bijna droog en iets warmer.
Tijd voor een lunch en goede bak koffie. ’s Avonds eens voor de verandering geen Japans, maar Mexicaans gegeten. Ook lekker.
Eigenaar is een aardige Japanner. Hopelijk gaat het lente festival morgen door,  want er wordt weer regen voorspelt.

Dag 17 (Takayama)
Vandaag en morgen is het lente festival in Takayama.
Dit festival wordt al sinds 1700 gehouden en de locals vieren het begin van de lente.
Het festival bestaat uit verschillende onderdelen,  waaronder een parade met zo’n 12 “vlotten”,
een marionette optreden en een processie met belangrijke locals.
Helaas regent het vandaag en gaat de parade niet door.
Wel staan de vlotten opgesteld in het centrum,  waardoor je toch kunt zien.
De vlotten zijn meer een soort van koetsen,  maar dan zonder wielen.
Ze zijn al 300 jaar oud, goud kleurig en best hoog. Het marionette optreden vanaf 1 van de vlotten, is leuk gedaan.
Daarna nog even over de ochtendmarkt gelopen. Blijft leuk en vooral lekker.
Vooral de marshmallow met ei er omheen is heerlijk. Heb vandaag ook de leukste en de lelijkste hond tot nu toe gezien.

De Akita is een soort van Japanse husky.
Had h’m al in het bruin gezien en vandaag zag ik bij 1 van de huizen een zwarte puppy liggen.
Het beestje begon spontaan te poseren voor de camera.
Toen ik naar h’m toeliep bleek ie erg aanhalig te zijn.
Super lief beest. De lelijkste kwam ik tegen in een winkel.
Een klein mormel met een centenbakje en een roze hempje aan.
Zag er niet uit. ’s Middags naar Hida no Sato geweest. Dit is het openlucht museum van Takayama.
Kon weer een paar euro besparen door te gaan lopen ipv met de bus.
Wandeling van 20 minuten. Lang leve Google maps.
In dit openlucht museum staan 30 traditionele huizen uit de Hida regio.
Ben nooit zo van de musea, maar deze was best interessant.
Op de terugweg besloten om naar de Hie Shrine te lopen.
Deze had ik nog niet gezien en ik had gelezen dat het festival hier z’n oorsprong had.
Hoopte er nog wat bijzonders te zien. Had geluk, want al snel kwamen er rekening allerlei verklede mannen de tempel in.
Ook werd er een soort van erehaag gevormd door mannen met trommels.
Na een tijdje begon er een soort van optocht, waarbij er een miniatuur tempel werd gedragen.
Was best leuk om te zien. Door het slechte weer ging de nacht parade ook niet door.
Nog wel een ceremonie gezien.
Morgen weer een reisdag.
Eerst 2.5 uur terug naar Nagoya en dan op weg naar Hakone.
In dat gebied zijn nog wat actieve vulkanen en een oude vrouw vertelde me dat het ook bekend staat om de aardbevingen.
Gezien de recentelijk ontwikkelingen wel een prettig vooruitzicht….. NOT.
We gaan het weer meemaken.

Dag 18 (Takayama – Hakone)
Nog even snel een paar broodjes weggesmakt en een bak koffie opgeslobberd, om daarna de trein te pakken op weg naar Hakone.
Eerst weer 2.5 uur terug naar Nagoya, uurtje wachten,  70 minuten in de shinkansen en dan nog een kwartiertje in een lokale trein en dan ben je 454 km verder in Hakone.
Eea ging weer voorspoedig.
Hotel is ook snel gevonden.
Ben 20 minuten te vroeg voor het inchecken.
Er wordt nog even overlegd, maar nee, ik mag echt niet de kamer op. Japanse discipline zullen wel maar zeggen.
Verken vast het dorp en kom al snel tot de conclusie dat je het hier echt van de omgeving moet hebben.
Hakone heeft 1 lange winkelstraat met voornamelijk veel te dure souvenirshops.
Wat wel opvalt,  is dat hier beduidend meer gerookt wordt, als in de andere plaatsen waar ik tot nu geweest ben.
Ik wil nog ff wandelen,  dus “snel” in gecheckt.
Heb deze keer een echte Japanse kamer met tatami matten, een tafel en een tv.
Schoenen uit en zitten op de tatami matten.
De futon, oftewel matras, wordt pas later neergelegd.
Heel minimalistisch,  maar het heeft wel iets. Rondom Hakone allemaal bergen, die kleurrijk begroeit zijn.
De lente komt hier duidelijk wat later opgang, want ook de kersenbloesem bloeit hier nog.
Loop het dorp uit en kom eerst bij een hotel uit met een mooie tuin en 2 watervallen.
Als ik verder loop, kom ik bij een tempel uit.
Deze is veel kleurrijker en uitbundiger dan de andere tempels die ik tot nu toe gezien heb.
Helaas mag ik niet naar binnen en foto’s maken mag ook niet.

Terug in het hotel vraagt een van de mannetjes of hij mijn futon alvast mag opmaken.
Prima!
De futon is dus een matras, die op de grond wordt neergelegd,  met daaroverheen een soort van dekbed.
Zal mij benieuwen hoe ik daar op slaap.
De kamer heeft wel een bad / douchen,  maar het is de bedoeling dat je gebruik maakt van de onsen (publieke bad).
Geen probleem.  Loop op de gang, kom ik het mannetje tegen en die controleert nog even of ik alles heb.
Yep ook het washanddoekje heb ik me. Yukatan check.
Jammer dat ie niet ziet dat ik het koord van de yukatan vergeten ben.
En dan heb je er niet zoveel aan.
Kan ik later alsnog in mijn spijkerbroek terug. Bij de ingang van de badruimte aangekomen,  ben ik enigszins in verwarring.
Er hangen rode doeken boven de ingang,  normaal een teken dat dit de vrouwen badruimte Is.
Blijkt echter de hoofdingang te zijn. Pfff. Dit bad is gelukkig niet zo heel heet als in Miyajima en is goed uit te houden.
Morgen het standaard rondje om Hakone met diverse vormen van transport.
Met wat valt er hier en daar nog wat te wandelen.

Dag 19 (Hakone)
Ondanks het wat dunne matras toch redelijk geslapen.
Sowieso zijn de matrassen hier aan de harden kant, dus ik ben inmiddels wat gewend.
De dag begint goed, want ik word keihard uitgelachen door het vrouwtje wat het ontbijt serveert.
Heb blijkbaar niet de juiste centuur om mijn yukatan aan.
Tja wist ik veel, de goede lag ergens in de kast en had een kamernummer erop.
Dat verwachtte ik natuurlijk niet. Ruim voordat het ontbijt op de kamer geserveerd wordt,  wordt de futon op geruimd.
Het is ontbijt is weer Japans met oa een gebakken (hele) visje,  ei in sap, Tofu, rijst en miso soep.
Tofu is niet echt mijn ding en na 1 hap ben ik er wel klaar mee.
Wordt geloof ik niet gewaardeerd…
Krijg nog net te tijd om te douchen en me aan te kleden en dan wordt het ontbijt al weer opgehaald en wil ze de kamer schoonmaken.
In gebarentaal leg ik uit, dat ik over 10 minuten weg ben en dat ze dan maar terug moet komen.
Voordeel van dit alles, is dat ik voor 9 uur al op het station ben, om de bus naar Hatajuku te nemen.
Daar stap ik uit en ga op zoek naar de oude handelsweg.
Mbv de buschauffeur,  die wel Japans kan lezen, heb ik h’m snel gevonden.
Het is begin is wat onduidelijk,  maar net op het moment dat ik terug wil lopen, zie ik dat ik toch goed loop.

De oude handelsweg loopt tussen Hakone Yumoto en Moto-Hakone.
Het merendeel van deze weg is verloren gegaan tijdens de aardbeving van 1923.
Bepaalde gedeeltes zijn gerestaureerd.
Het pad bestaat uit alleen maar keien en aangezien Moto-Hakone hoger ligt dan Hatajuku,  is het veel klimmen.
Omdat de keien begroeit zijn met mos, is het technisch best pittig.
De fysieke inspanning is ook pittig, maar wel lekker.
Bij de toeristen informatie hadden ze gezegd dat ik over dit stuk 2 a 3 uur zou doen.
Na ruim een uur, inclusief detour, sta ik in Moto-Hakone.
Moto-Hakone ligt  mooi gelegen aan het Ashi meer.
hakoneBezoek de plaatselijke shrine en zie op de kaart dat er in de bossen nog vijvers zijn.
Is wel een stuk lopen , maar ik heb tijd zat.
Als ik bij de eerste vijver aankom, loopt er net een soort van neusbeertje over het pad.
Jammer dat hij of zij niet even wacht totdat ik mijn camera gepakt heb.
De tweede vijver Is 1.2 km lopen. Geen probleem. Wat er op het bordje niet stond, is dat dit het ook 1 km klimmen  is.
Hmmm best pittig. De vijver ligt best mooi, maar is niet heel bijzonder.
Loop weer 3 km terug over voornamelijk een keienpad naar Moto-Hakone.
Tijd voor een welverdiende bak koffie en een broodje. Moet toch wachten op de piratenboot.
Dit is eigenlijk een ferry, maar dan in de vorm van een piratenschip.  Leuker is,  dat we vanaf de boot Mount Fuji zien.
Schijnt niet heel vaak voor te komen. Wel een mooie besneeuwde berg.
Een van de karakteristieke kenmerken van Japan.
Vrees dat er foto’s niets meer te zien is als een witte vlek.
Dat wordt photoshoppen.

De volgende stap is om de kabelbaan te nemen naar Okuwadani. Hier zijn allerlei hotsprings waar sulfiet uit komt.
Het stinkt er rekening enorm naar rotte eieren.
Als je eieren in zo’n hotspring kookt, worden ze zwart (de schaal dan).
Je kunt hier 5 van die zwarte eieren kopen voor zo’n 4 euro.
En massa’s toeristen doen het, terwijl de eieren hetzelfde smaken als gewone eieren.
Met de kabel eerst nog een stukje omhoog, waardoor je een mooi uitzicht hebt op de hotsprings.
Het waait inmiddels best wel en de gondel slingert best wel.
Ben blij als we de berg over zijn, want daar is geen wind meer.
Nog een stuk met kabeltrein naar beneden en als laatste vervoermiddel de trein vanaf Gora terug naar Hakone.

Dag 20 (Hakone – Tokio)
Het ontbijt bevat vandaag wat herkenbare dingen en is een stuk lekkerder dan gisteren.
Vooral de bruine bonen in zoet sap waren prima.
Maar het blijft wennen om om ’s ochtends om 7:45 een gebakken visje te eten.
Volgens mij was het de bedoeling dat ik deze met stokjes zou eten, maar dat ging me toch echt te ver.
Heb nog iets meer te doen vandaag. Na het uitchecken op weg naar Tokio. Dit gaat voorspoedig en ook het hostel is gevonden.
tokio2Kan pas om 14 uur op de kamer, dus laat m’n spullen achter en ga op pad.
Mbv  Google maps naar de Tennjo-ji tempel gelopen. Mooie tempel.
Daarna naar het Ueno park gelopen.
Ueno is rustige wijk.
Het park is best groot en doet een beetje denken aan het Vondelpark.
Loop er best lang rond.
Bezoek nog eea of huis, maar daar was niets aan.
In de buurt van het Ueno station, ook mijn eerste vervelende ervaring van deze vakantie met Japanners meegemaakt.
Had al iets gelezen, dat je in Tokio als man alleen op straat loopt, je benaderd wordt.
Bedoeling is volgens mij om je een of andere club in te lokken.
Word ook inderdaad aangesproken door een man in een zwart pak.
Deze negeer ik.
Vijftig meter spreekt de volgende mij aan. Deze probeer ik te negeren,  maar hij is nogal volhoudend.
Geen probleem. Vervolgens wordt het dreigend want hij komt behoorlijk boos en dicht bij me staan en snauwt me toe:
“Why would you not talk to me”
Ben niet echt onder de indruk (heb m’n postuur ook mee) zeg dat ie op moet flikkeren.
Die boodschap komt wel aan.
In die straat stonden meerdere van die gasten en allemaal met een oortje in.
Zag dat ze ook Japanse mannen benaderden, maar die kunnen dat negeren iets beter dan ik.
Die gunden ze echt geen blik waardig. Overigens is mij eerste indruk van Tokio wel goed.
Het is een drukke stad (ruim 35 miljoen inwoners), maar voor de rest wel relaxt.
Je kunt merken dat het een echte metropool is.  Veel hoogbouw en neon reclames.

Wat ik onderhand wel begin te missen is fruit. Dat is in Japan echt belachelijk duur.
Begrijp dat een luxe product is hier.
Voorbeeld: 1 grote appel in een lokale supermarkt is 2.5 euro.
Bakje aardbeien ruim 4 euro. Daar staat tegenover dat het eten hier in Tokio wel weer goedkoop is.
Er zijn veel goedkope, simpele eetgelegenheden.
Had net een groot bord met taugé, uien, groente en vlees (gebakken lever volgens mij) met rijst en miso soep voor 5.5 euro.
Dat gaat overigens wel grappig in Japan. Een Engelse menukaart hebben ze niet, dus kies je aan de hand van plaatjes.
Ook hebben ze vaak alle gerechten in  plastic nagemaakt en buiten in een vitrine uitgestald.
Schijnt een hele industrie voor te zijn, voor dat namaken.

Slaap deze keer voor het eerst in een hostel. Heb gelukkig wel mijn eigen kamer.
Eerste indruk is erg goed.
Hostel is heel modern ingericht.  Het behang in de slaapkamer is dusdanig dat ik thuis ook wel zou hebben.
Meiden van receptie zijn erg aardig en spreken voor de verandering goed Engels.
Moet alleen voor m’n eigen ontbijt zorgen, maar dat valt met een supermarkt om de hoek, ook wel overheen te komen.

Dag 21 (Kawaguchiko)
Bedoeling was om vandaag Tokio te verkennen.
Zag echter dat het vandaag een hele mooie, zonnige dag zou worden dat het weer vanaf morgen minder wordt.
Daarom besloten om voor plan B te gaan.
Rond deze tijd staat in het paarse mos in bloei en daar hebben ze in Japan een mooi festival bij, namelijk Shibazakura.
Dit wordt gehouden aan de voet van Mount Fuji en de foto’s op internet beloven hele mooie plaatjes.
Op weg dus naar Kawaguchiko met 3 treinen een rit van 3 uur. Daarna  nog 30 minuten in de bus.
Tja je moet wat over hebben voor een paar mooie foto’s,  maar ik ben nou eenmaal maar 1 x in Japan.
Het laatste uur richting Kawaguchiko is een mooie rit door het binnenland van Japan met regelmatig uitzicht op Mount Fuji.
En dan blijkt maar weer hoe verschrikkelijk eerlijk de Japanners zijn, tot 2 x toe zelfs.
De buskaartje meneer is zo eerlijk om te zeggen dat het paarse mos nog lang niet volle bloei staat en laat zelfs een foto zien van vandaag.
Dat is niet interessant. Terug naar het busstation en vraag daar of het mooi is om naar het 4de station Mount Fuji te gaan.
Ook nu weer een eerlijk antwoord:  kun je beter niet doen.
Vanaf het meer wat hier vlakbij ligt heb je veel mooiere uitzichten op Mount Fuji in combinatie met de nog bloeiende kersenbloesem.
fujiOké prima plan. Er is een wandelroute van ruim een uur, deze loopt langs het meer.
Het meer zelf is al erg mooi,  maar als je dan Mount Fuji erbij ziet, samen met de kersenbloesem.
Wow wat een plaatje! Ik blijf foto’s maken.
Het weer is ook super goed. Zon er en amper wolken.
Loop nog een stuk verder langs het meer. Daar is ook  wat van het paarse mos te zien.
Het paarse mos is eigenlijk een paarse, roze er en witte bodembedekker.
Sowieso weten die Japanners wel wat tuinieren is.
De rotstuinen zijn niet heel kleurrijk,  maar je ziet wel heel veel kleurrijke bloemen en planten zowel op straat als bij de mensen.
Voor zover ze een tuin hebben.
De huizen staan hier behoorlijk dicht op elkaar.
Aan de rand van een blok is vaak wel stuk voor een gemeenschappelijke moestuin.

Dag 22 (Tokio)
Vandaag een 3 – tal wijken van Tokio bezocht.
Ben begonnen met in Shinjuku. Het station van Shinjuku is het drukste station van de wereld.
Er komen hier iedere dag 2 miljoen reizigers.
Shinjuku is van de grootste wijken van alles Tokio en is vooral een zaken en entertainment gebied.
Het is even lastig oriënteren,  want ik heb geen detail kaart.
Onderweg kom ik langs een opticien en buiten staat een brillendouche.
Even uitgeprobeerd en mijn glazen zijn weer blinken schoon.
Wat een service! M’n eerste indruk is ook overweldigend.
Hoge gebouwen, veel neon reclames en voor de zondagochtend is het al best druk.tokio1
Er zijn heel heel heel veel winkels in de straten.
Shinjuku heeft ook een park en met hier en daar wat vragen, weet ik dit vinden.
Je moet er entree betalen (1.70 euro), maar het park is z’n geld meer dan waard.
Er is een Japanse tuin en veel planten beginnen nu te bloeien. Nu al is het heel kleurrijk.
Ook staan er nog een aantal bomen, waarvan de kersenbloesem (tja ben ik weer….) nog in volle bloei staan.
Op de grasvelden zijn een aantal mensen met yoga bezig.
Ook wel interessant om dat te zien.
Je ziet dat de Japanners zelf ook van dit park genieten, want overal zie je mensen zitten te enten en te drinken (thee).
En dan is het nog niets eens 12 uur.
Via via loop ik weer terug richting het station en verken de smalle straten aan de andere kant.
Ook nu weer veel winkels en neon reclames. Tijd om naar de wijk Shibuya te gaan.
Shibuya is het centrum van de jeugd mode en de cultuur.  Maw veel kleding winkels en eetgelegenheden.
Maar de meeste toeristen komen naar Shibuya vanwege het grote kruispunt.
Is denk ik een van de grootste en drukste kruispunten die ooit gezien heb.
Er zijn 6 zebrapaden en de stoplichten van alles deze zebrapaden springen te  gelijkertijd op rood of groen.
Wel een gaaf gezicht.
Vanaf de Starbucks heb je een mooie gelegenheid om  er een foto van te maken, maar daar staat een enorme rij.
Vanaf het station lukt ook, alleen zijn de ramen beveiligd.
Dat wordt weer photoshoppen. Voor het station staat ook een standbeeld van Hachiko.
Hachbruidspaariko was een Akita hond (Japanse husky).
Eigenlijk hetzelfde verhaal als in Edinburgh.
Ook Hachiko ging iedere dag met z’n baasje naar het station en haalde het baasje iedere middag weer op.
Totdat op een dag de beste man overleed op het werk en de hond voor niets zat te wachten.
Desondanks verscheen Hachiko de 9 jaar en 9 dagen iedere middag precies op het moment dat de trein van z’n baasje zou aankomen, op het station.

De wijk Harajuku ligt vlak naast Shibuya, maar de route is langs een drukke weg, dus pak ik maar weer de trein.
Harajuku is het centrum van de extreme mode cultuur voor tieners.
Hoe gekker verkleed en opgemaakt hoe beter. De punkers die wij nog kennen, zag er normaal uit zeg maar.
Ben denk ik te vroeg, want ik zie maar1 stel dat er zo bijloopt.
Achter het station van Harajuku ligt een park met de Meiji shrine.
Via een lang bospad kom je bij de tempel, die je helaas niet van binnen mag bekijken.
Wel zie nog 2 bruidsparen.
Van een van die bruidsparen heeft de bruid een originele bruidsjapon aan en ook het haar is extreem mooi opgestoken.
Voordat ze de bruidsauto in stappen, wordt er nog even een foto gemaakt en ik ben zo brutaal om snel naast de fotograaf te gaan staan en ook een foto te maken.
Ze kunnen er wel om lachen.

Dag 23 (Tokio)
De dag dat sushi nooit meer als sushi zal smaken…….

Beetje cryptisch, maar het zit zo: In Tokio heb je de Tsukiji vismarkt en tonijn veiling.
Voor de veiling moet je om 5 uur in de rij gaan staan en dan nog laten ze maar 120 personen toe.
Mij niet gezien. Om 9 uur ga ik op pad. Het is even zoeken maar uiteindelijk vind ik de vismarkt.
Een enorme hal, waar diverse vissen verhandeld worden.
Er is volop bedrijvigheid en je moet oppassen niet omver gereden te worden door allerlei karretjes.
Buiten de hal zijn heel veel eettentjes, waar sushi verkocht worden.
Sommigen hebben maar plaats aan 10 personen en er zijn erbij die rustig 1.5 uur in de rij gaan staan om daar sushi te eten.
sushiWas met eigenlijk niet van plan om te doen, maar nu ik er toch ben en het begint te regenen, besluit ik ook om een sushi ontbijt te nemen.
Hoef niet al te lang te wachten.
Bij binnenkomst wordt je door al het personeel luidkeels welkom geheten.
Besluit om een standaard menu te nemen. Niet goedkoop, 20 euro, maar dan heb je van alles wat.
De sushi wordt voor je neus klaargemaakt , alleen dat al is leuk om te zien.
En het smaakt goddelijk. Vooral de zalm en de tonijn zijn boterzacht. Ook de gebakken paling met zoet laag is om te versmaden.
Doordat er wassabi zit tussen de vis en de rijst, heb je een net wat apartere smaak,
Heerlijk! Na deze vroege lunch is het weer tijd om de benen te strekken.
Loop door de wijk Ginza en bezoek het Sony gebouw.
Vier etages met allerlei Sony producten. Het nieuwste van het nieuwste.
O.a. een tv van 85 inch (2 meter 15) moest ook 20.000 US kosten.
Wel gaaf voor in de woonkamer. Hierna bezoek ik het Tokyo International Forum.
Het glazen dak van het gebouw is erg grappig en fotogeniek.

Er vlakbij ligt het Imperial Paleis. Helaas mag je dit niet bezoeken. Dan maar een fotootje vanaf de brug.
Aan de rand van het park is goed de hoogbouw van Tokio te zien. T

ijd om naar de andere kant van Tokio te gaan, namelijk naar de wijk Asakusa.
Eigenlijk heeft deze wijk maar 1 bezienswaardigheid, te weten de Sensoji tempel.
De straat er naar toe is 200 meter met alleen maar souvenirs- en eetstalletjes.
De tempel is van buiten best mooi, maar het is mij te toeristisch.
Ik start Google maps maar weer eens op en loop vanaf de wijk Asakusa terug naar het station vlakbij het hostel.
Hier pak ik de trein naar de wijk Yanaka.
Yanaka is oude wijk en er zijn nauwelijks toeristen.
Het is er zelfs erg rustig. Ook wel eens lekker in het drukke Tokio.
Je kunt merken dat dit een volkswijk is.
Via de enorme begraafplaats loop ik terug naar het hostel,
om m’n geluk maar weer eens te beproeven met de coin laundry van het hostel zelf.
Deze keer zijn wasmachine en droger gescheiden.
En ook deze keer komt de was er schoon en bijna droog uit.

Dag 24 (Kamakura)
boeddha5Vandaag een dagje buiten Tokio en naar Kamakura geweest.
Op het centraal station van Tokio is het even zoeken en vragen voor het juiste perron voor Kamakura.
Alleen de lijnen en hun begin- en eindpunt staan in het Engels aangegeven,  maar de rest is in het Japans.

Uiteindelijk toch in de juiste trein terecht gekomen en een uurtje later ben ik in Kamakura.
Heel heel vroeger ergens in 1100 was Kamakura het politieke centrum van Japan.
Het is vooral een populaire dagtrip, omdat er veel tempels te bezoeken zijn en je kunt er leuk hiken.
De eerste twee tempels zijn niet echt interessant.
Daarna een “boswandelingetje” gemaakt naar de grote Boeddha.
Na een klimmetje kom ik bij een shrine en daar vlakbij een standbeeld van een soort Boeddha. (Naam volgt later).

Door de stevige regels van gisteren is het pad behoorlijk glad en technisch best pittig.
Kwa lichamelijke inspanning valt het wel mee.
Het is vooral goed uitkijken om niet uit te glijden.
Na een klein uurtje ben ik bij de grote Boeddha.

Een bronzen standbeeld van Boeddha van 13 meter hoog. Wel een mooi beeld.

Er vlakbij ligt de tempel Hasedera.
Een mooie tempel met een grot waar allemaal kleine Boeddha’s staan.
Het mooiste is echter de tuin. Wat een bloemen! Zie foto.
Lijkt op een combinatie van een rododendrons en een roos.

Hierna is een kleine 2 km lopen naar het centrum van Kamkura.
Tijd voor een softijsje met groene thee smaak en iets paars achtigs.
Net buiten het centrum ligt de Hachimangu shrine. De belangrijkste shrine van Kamakura.

Ruim een kilometer verder ligt de Kochenji tempel.
Een oude Zen tempel. Het is hier erg rustig en dat bevalt me wel.
De tempel is ook nog eens erg mooi

Als laatste bezoek ik de Engakuji tempel. Nog mooier dan Kochenji. Dit heeft wel iets.

De middag is alweer bijna voorbij,  tijd om de trein terug te pakken naar Tokio.
Heb nog wel een klein beetje puf en wil al die neon verlichting ook wel eens ’s avonds zien.
Bezoek daarom eerst nog even de wijk Akihabara.
Dit de electronica wijk van Tokio. Je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het hier krijgen.
Alhoewel het nog niet helemaal donker is, is al dat licht toch wel grappig om te zien.

Als laatste vandaag bezoek ik nog even het gebied Kabuchiko in de wijk Shinjuku.
Kabuchiko is het red light district van Tokio.
In tegenstelling tot de wallen in Amsterdam,  hier geen dames van lichte zede,
maar vooral veel entertainment,  love hotels en clubs.
Behalve heel veel neon reclames,  valt er niets te zien.

Het is wel een mooi gezicht om Tokio zo by night te zien.

Dag 25 (Tokio – Nikko)
Een korte reisdag vandaag en aangezien je toch niet voor 15 uur kunt inchecken, eerst nog maar even wat dingetjes in Tokio bekeken.
Laat m’n rugzak achter in het hostel en bezoek als eerste Jizo dori in de wijk Sumago.
Een winkelstraat van zo’n 800 meter met alleen maar locals.
Heerlijk om hier rond te lopen.
Hier vind je de alledaagse dingen. Groente, fruit, kleding e.d.., maar ook kleine shops met snuisterijen.
In een van die winkeltjes zie ik een pop van porselein in de vorm van een Japanse vrouw. Echt heel mooi.
Weet er nog 1000 yen van af te praten, dus die gaat mee naar Nederland.
Neem de trein naar Shinjuku en loop via een hele lange ondergrondse passage naar het Tokyo Metropolitan Government gebouw.
Dit gebouw is 243 meter hoog en heeft 2 torens.
Op de 45ste verdieping is een observatie plek, waarvan je een schitterend uitzicht hebt over Tokio.
Je ziet nu pas echt goed hoeveel hele hoge gebouwen Tokio heeft.
Aangezien er een vervelend schreeuw kind in de trein terug zit,
stap ik nog even uit in Ikekeburo voor een supermarkt lunch met koffie.
Grappig is dat tegenover het station een boekenmarkt is.
Wat minder grappig is, is dat er rondom ook veel zwervers zitten.
Eigenlijk voor de eerste keer dat ik dat zie sinds mijn verblijf in Japan.
Haal mijn rugzak op in het hostel en vraag toch nog even waarom het fruit zo duur is en Japan.
Zij zien dat echter niet zo. Voor hun zijn deze prijzen normaal. Dan op weg naar Nikko. De treinreis gaat weer voorspoedig.
nikkoNikko is de toegangspoort tot het Nikko National Park.
De toeristen informatie is erg behulpzaam en geeft allerlei kaarten mee van de omgeving.
Je moet hier heel mooi kunnen wandelen, iets wat ik zeker zal gaan doen.
Al zijn bepaalde trails nog wel afgesloten vanwege de sneeuw.
Heb er nu al zij in. Word nog wel gewaarschuwd voor beren.
Die schijnen hier echt te zijn!
Blijkbaar komen die rond deze periode uit hun winterslaap en zijn ze nog wat prikkelbaar, zeg maar.
Zou wel mooi zijn als ik er een op redelijke afstand ga zien.
Het hotel waar ik de komende drie nachten verblijf, zit wat afgelegen, maar gelukkig hebben ze een pickup service.

Dag 26 (Nikko)
Na een gezellig ontbijt naar het busstation gelopen en daar een buspas voor 2 dagen gekocht.
Daarna de bus gepakt naar het Chuzenji meer.
Vanaf de bushalte is een paar minuten lopen naar de Kegon watervallen.
Wel grappig, maar niet heel spectaculair. Loop een stuk langs het meer richting de Ryuzu waterval.
Aangezien het niet een heel erg interessant stuk, besluit ik om toch de bus maar te nemen.
Bij de Ryuzu watervallen valt het water 210 meter naar beneden.
Het weer is schitterend, dus tijd voor een “wandelingetje”, namelijk de Senjo-ga-hara route.
Deze loopt vanaf de Ryuzu waterval naar de Yutaki waterval.
Het pad is vlak en ik loop tussen dunnen bomen met op bepaalde plant (bij ons is het een kamerplant) als bodembedekker.
Heel surrealistisch en erg mooi. Het is heerlijk rustig en je hoort alleen de vogels.
Maak een kleine detour van een uur naar het Odashiro-ga-hara observatie platform.
Onderweg er naar toe veel sneeuw en op een gegeven moment,  zak ik tot mijn knieën door de sneeuw.
Vanaf het observatie platform een schitterend uitzicht op de bergen.
Terug naar de Senjo-ga-hara route.
Deze wordt nu wel erg makkelijk, want het grootste gedeelte gaat over een houten platform.
Wel weer met continu mooie uitzichten.
Doe het lekker rustig aan en na 2 uur ben ik bij de Yutaki waterval.
Hiervan loop ik naar Yumoto onsen. Een klein dorp, voornamelijk in de zomer populair vanwege zijn natuurlijke baden.
Nu is er echt niets open. Zelfs een bak koffie oid is er niet te krijgen.
Neem dan ook snel de bus terug naar Nikko.

Dag 27 (Nikko)
Als ontbijt vandaag wentelteefjes met banaan. Yummie.
Daarna de benenwagen gepakt en de tempels in en rondom Nikko bezocht.
Zal jullie de namen besparen.
Entree was aardig prijzig, maar bij 3 van de 4 tempels was dat het ook wel waard.
Het was behoorlijk druk, vooral ook met schoolkinderen die op excursie waren.
Wat opvallend was bij deze tempels dat er veel mooi houtsnijwerk was van dieren (apen, duiven e.d..)
Ook waren de tempels wat kleurrijker dan wat ik tot nu gezien heb.
Denk overigens niet dat het bezoeken van tempels geen energie kost, want het merendeel van de tempels is gebouwd op een berg.
Hiervoor moet je aardig wat trappen op en neer.
De toeristen informatie haar me ook kaart gegeven met een wandelroute van 5 km langs de kleinere tempels.
Pad bestond uit grote, ongelijkmatige keien. Erg fijn voor de enkelbandjes. …..
Tempels waren overigens wel interessant.
’s Middags nog evenement bus gepakt naar Lake Chuzenji en daar nog wat rond gelopen. Al met al weer een lekker dagje.

Even tussendoor…
Gesprek tussen een Japans (ouder) echtpaar en mij: Onderstaande gebeurde tijdens een wandeling in Nikko, waar ik een ouder echtpaar tegenkom.
Uiteraard spreek ik geen woord Japans en zij geen Engels en toch snappen we elkaar. Echtpaar: Shusshin wa dochiradesu ka?
Ik: Holanda
Echtpaar: ah ah Oranda. Dono kurai Nihon ni sa rete iru?
Ik: I’m in Japan for 4 weeks.
Echtpaar: ah ah ah oh wow. Doko ni Nihon sa rete iru?
Ik: I started in Kyoto,  Koyasan,  Hiroshima, Takayama, Hakone, Tokyo and Nikko
Echtpaar: ah ahhhh wow ah ah. De Japanse vrouw komt nu echt tot een hoogtepunt. Er wordt wat in het Japans gepraat en er is blijkbaar wat onduidelijkheid.
Japanse man: Oranda wa doko ni arimasu ka?
Ik: hmm wat zou de beste man nu bedoelen? Dit valt niet onder het eerste standaard gesprek tussen buitenlanders onderling.
De volgende vraag zou namelijk zijn: wat doe je voor werk?
Dmv handgebaren begrijp ik dat hij geen idee heeft waar Nederland ligt.
Ik noem wat landen van omliggende landen en teken het in de lucht uit.
Blijkbaar wordt het begrepen, want het mannetje lacht z’n kunstgebit bloot en is helemaal happy. Mooi hè?

Dag 28 (Nikko – Narita)
Snik snik….. laatste dag al weer in het mooie Japan.
Gelukkig werd het niet een hangdag.

Het hotel was zo vriendelijk om me even naar het station te brengen.
Scheelde weer een 20 minuten lopen met volle bepakking.
Dan op weg naar Narita. Narita is een stad zo’n 60 ten oosten van Tokio.pagode3
Het ligt dichtbij het vliegveld Narita airport, waarvandaan ik morgen (helaas) terugvlieg naar Nederland.

Zoals eigenlijk de hele reis, gaat ook deze keer het treinen voorspoedig en na 3 uur ben ik in Narita.
Het hotel is ook snel gevonden en dan Narita verkennen.

Narita heeft 1 lange winkelstraat van 800 meter.
Leuk om doorheen te lopen.
Op het einde ligt de tempel Naritasan.

Ik zal niet zeggen dat ik het beste voor het laast bewaard heb, maar het is wel een mooi complex.
De 3 verdiepingen tellende pagode is al erg mooi en kleurrijk, maar ook de tempel zelf is erg mooi.
Net als ik aan kom lopen, komen er een aantal monniken aangelopen en begint er een ceremonie in de tempel.

Er wordt een vuur gemaakt en plotseling wordt er op een enorme trommel geslagen.
Schrik me kapot, want er microfoons boven en eea wordt lekker gesterkt door de geluidsinstallatie.
Het gebed wordt gestart en worden dingen geofferd.
Plotseling staan alle mensen op en laten hun tas door een van de monniken boven het vuur houden.
Heb echt geen idee wat er gebeurt.

Blijkbaar wordt de God van de brand (Fudomyoo) aanbeden en wil men de boze geesten verdrijven.
Deze cermonie vindt dagelijks plaats.

Wel apart om dit te zien.

Achter de tempel ligt het Naritasan park.
Een groot park met 3 vijvers vol met koi karpers en een grote pagode.
Het is nu al mooi, maar ik denk dat als je hier over 2 weken bent en alles in volle bloei staat, dat het echt waanzinnig moet zijn.
Wat een intense kleuren hebben de bloemen hier. Echt fantastisch.

Dag 29 Tokio – Amsterdam
Het hotel heeft een gratis shuttle busje die me naar het vliegveld brengt.
De formaliteiten gaan zonder problemen en ik heb zelf nog tijd om op zoek te gaan naar een flesje Japanse whisky.
Helaas is die nergens te vinden in de tax-free shops.
In boarden gaat erg soepel en snel.
Binnen 20 minuten zit de Boeing 747 vol.
Daar kunnen ze op Schiphol nog wat van leren.
Na iets meer dan 11 uur landen we op Schiphol.

Een mooie reis is jammer genoeg weer ten einde.